Why me?

Deel 13

Ik doe de deur open en ik zie.... Adam oh wat een geluk. Ik dacht dat het zo een serialkiller van in de horrorfilms was. Ik heb echt te veel fantasie. Ik knuffel Adam wacht ik heb zo juist Adam geknuffeld en hij knuffelt mij gewoon terug wat wat doet hij hier zelfs. Niet dat ik het erg vind ofso. We staan nog steeds in een knuffel in mijn ziekenhuiskamer en het is helemaal niet akward. Het voelt hartverwarmend. Hij is net een grote knuffelbeer.

Adam perspectief:
'Zou ik naar binnen gaan of niet?', ijsbeer ik voor haar deur. Na k
een korte tijd hoor ik de deur opengaan en zie Nala staan in een lichtblauwe nachtjapon wat is ze mooi echt een prachtmeid. Ze heeft gewoon het lichaam waar elke meisje van droomt. Ze lacht opgelucht en neemt mij in een knuffel. Ik verstak en weet voor een paar seconden niet wat te doen. Ik neem haar in mijn armen en daar staan we dan in elkaars armen. Ik voel haar hart bonken en laat een klein glimlachje.

Nala perspectief:
Ik maak me zachtjes los van zijn sterke armen en ga op het bed zitten. Hij komt erbij en ik vertel hem het misverstand van daarnet. Samen lachen we erom.

Adam perspectief:
Ik zie dat ze moe begint te worden en ze moet echt rusten. 'Ik moet nu vertrekken, ik kom morgen terug prinsesje van me', zeg ik en ik geef haar een kus op haar voorhoofd.

Nala perspectief:
Besef even hij gaf me zo juist een kus op mijn voorhoofd. Ik ga met die gedachte vredig slapen. Ik wordt wakker in de midden van de nacht omdat ik moet plassen typisch mij. Ik wil opstaan en verstijf. Ik knijp mezelf om te weten dat ik echt niet droom maar ik zie een lichaam staan in de hoek van de kamer. Ik knip het licht aan en zie Rayan (niet hij weer denk ik). 'Jij zal boeten om je man zo te behandelen!' 'Jij bent mijn man niet!'. Voordat ik het weet heeft hij zijn eerste klap al op mijn wang gegeven. Ik kijk hem verafschuwend aan en leg mijn hand op mijn wang. Ik trap hem met mijn been en neem de benen. Maar ik ben te laat. Ik voel iets drukken op mijn keel het is een mes. 1 foute beweging en ik ga eraan. Rayan is aan het praten maar ik luister niet. Ik zie een rode noodknop en druk er zo onopvallend op. Hij haalt het mes weg en begint me te wurgen. Ik duw hem van me af en probeer adem te halen. Ik kruip zo snel mogelijk weg. Ik kan niet meer hij trekt me terug en wurgt me nog. Deze keer hou ik het niet meer. Voordat ik het weet sluit ik mijn ogen en gaan ze niet meer open. Ik ben nu buitenbewust in mijn eigen wereldje waar ik alles van buiten kan horen en voelen maar zelf niks kan doen.