Why me?

Deel 30

1 maand later:

Nala haar buik is al een beetje gegroeid. En het gaat goed met de tweeling. Je las het goed een tweeling! Na die afgelopen accident bleek er niets aan de hand te zijn.Abdul en Nala zijn ook getrouwd en hebben hun huwelijksreis in de Canarische Eilanden van Spanje gevierd. Het plan was eerst in de malediven vieren maar het budget was nogal krap. Vanwege het huis en de baby's. Nala wou helemaal niet vertrekken uit Gran Canaria. Ze was zo verliefd geworden op het eiland en natuurlijk op Abdul.

Perspectief Nala:

'scrolt op pc , zoekend naar sollicitaties. 'Ooh, ik heb er één gevonden!', roep ik terwijl Abdul in de keuken staat. 2 PLOEGEN GEZOCHT VOOR RESTAURANT COZY & HEALTHY. Maar dat is jou restaurant? Je zoekt een team en hebt me niet eens geïnformeerd?', vraag ik teleurgesteld.' Ik wou jou verrassen als ik het team had. Ik heb daarom ook een spa dag gepland voor jou en de baby. Sorry ik wou jou echt niet teleurstellen.', met deze woorden geeft hij mij een kus op mijn hoofd en buik. Mijn lach is niet te stoppen en ik geef hem een lange kus op zijn lippen die hij met veel plezier beantwoordt. Het brandalarm verstoord onze kus en we spurten de keuken in. Nadat we alles hebben opgelost schieten we in de lach. Ik zie een sollicitatie die me erg aanspreekt: 'Farmaceutische laborant gezocht. Je komt alleen in aanmerking met een bachelorsdiploma op de universiteit.' 'Ooh daar gaat mijn droom. ', zeg ik zuchtend.' Ik ga toch solliciteren, wat heb ik te verliezen.'

'...beste, Ik wil graag solliciteren ondanks dat ik geen bachelorsdiploma heb. Ik ben een jongedame van 18 jaar die al veel heeft meegemaakt. Ik heb voor 3 jaar middelbare school gedaan totdat ik een ongeluk heb gekregen waardoor ik de volgende 3 jaar in een kunstmatige coma heb gelegen. Toen ik wakker was uit mijn kunstmatige coma heb ik een opleiding gevold als farmaceut. Ik ben ervan verzekerd dat ik hier geschikt voor ben. Ik wil u graag meer vertellen over mijn ervaringen bij een eventuele uitnodiging.

Mvg

Nala'....., lees ik mijn motivatie brief na. Ik zet in de bijlagen mijn cv, bewijs van mijn coma, mijn rapporten en mijn diploma van mijn opleiding als farmaceut. Ik treuzel even en druk dan op het verzenden knopje. Ik leg mijn pc weg en stap naar de keuken. Onderweg stop ik even en kijk trots naar onze trouwfoto waar we onvoorstelbaar gelukkig zijn. Die foto wordt gevolgd met onze huwelijksreis foto in de canarische eilanden van Spanje. Het is een silhouette van mij en Abdul waar hij mij oppakt in de zee met een prachtige zonsondergang als achtergrond. Ik voel 2 sterke armen mij oppakken en rondslingeren door de kamer waardoor ik moet giechelen. Hij zet me neer op een stoel aan de keukentafel. En de net wakkere Selina en Nora komen erbij zitten. 'Wij vertrekken naar school.', zeggen de zusjes na het eten. 'Wacht anders zet ik jullie daaraf aangezien ik vandaag naar de spa ga.', zeg ik voordat ik mijn man een kus geef. Ik vertrek met de meisjes naar buiten en zet hun af op school. 'Dag meisjes, ik haal jullie straks terug op he', zeg ik terwijl ik hun allebei een dikke knuffel geef.

Ik rijd door naar de spa waar ik vriendelijk wordt begroet. Ik vertel mijn naam aan de balie en in een mum van tijd staat er een dame rond mijn leeftijd die me meeneemt. Ze stelt zich voor als Raven en ze is een echte schoonheid. Ik voel al meteen een klik met haar. We praten over familie, problemen, vrienden, relaties enz.. En ik ben echt al veel over haar te weten gekomen. Ze is 19 en woont samen met haar vriend. Ze is net zoals ik zwanger. Ze is van spaanse/Amerikaanse afkomst. De spa was haar eerste vakantiewerkje en nu doet ze het fulltime. Ze heeft een zwaar verleden achter de rug maar dat heeft haar sterker gemaakt. En ze masseert echt als de beste. Wanneer ik vertrek wisselen we nummers uit en neem ik afscheid.

Ik haal de meisjes op en zie dat een jongen Selina haar haar vast heeft en haar heen en weer sleurt. Selina staat op en geeft die jongen een klap waar hij door verbijsterd staat met zijn blik richting naar hoe zijn hoofd werd gemept. Ondertussen ben ik al uit de auto en heb ik alles gezien. Ik neem de zusjes in mijn armen. Ik kijk op naar de jongen en zeg vrij kalm maar met woede: 'Wie ben jij om haar hoofd vast te pakken en rond te sleuren als een speeltje. Raak haar nog één keer aan, dan zal je met mij te maken hebben. Begrepen? Hij knikt bang en loopt snel weg. Ik neem de meisjes terug onder mijn armen en vraag Selina bezorgd of het gaat. Ze wrijft over haar hoofd en knikt met een zwak lachje. De sfeer is nogal somber in de auto. Ik draai zachtjes de radio aan en hoor dat het het lievelingsliedje van Selina is:'Sorry not sorry' van Demi Lovato. Ik kijk door mijn voorspiegel en zie haar glimlachen. Ik zie in de verte een froyo-winkeltje en roep door de auto:'Wie heeft er zin ijsjes!?'. Waar ze allebei mee in stemmen. Ik parkeer en we stappen uit. We nemen een potje en gaan allemaal onze gang. Zo veel keuzes die je kunt maken. Ik neem een mango-ijsje met allemaal tropische vruchten. En de meisjes zijn zijn los aan het gaan bij de snoepafdeling.

Ze komen aan bij de kassa en hun ijsje kan je niet eens meer zien. De kassierster kijkt me aan alsof ik het niet kan betalen. Expres vraag ik of ze bankkaart nemen. De vrouw kijkt me weer raar aan , typt de cijfers in het bankcontactmachine terwijl ik haar een briefje van 50 geef. Ik glimlach nep en ik zie hoe geïrriteerd ze kijkt. Ik neem mijn wisselgeld aan en vertrek uit de winkel met mijn ijsje. De meisjes volgen met dezelfde neppe glimlach. Als we buiten zijn beginnen we te lachen. We zitten in de auto en eten rustig ons ijsje op. 'Ben je zeker dat het gaat Selina? Pest hij jou?' 'Ze haalt haar schouders op en zegt: ' Zo zijn alle jongens van mijn klas. Hij doet het wel vaker.' 'Hij gaat jou nu niet meer aanraken. Volgende keer vertel het ja?'

Ik rijd naar huis met de kinderen en ik zie dat de deur wijd open staat. Ik loop bezorgd naar binnen en zie Adam en Abdul op de grond liggen allebei bloedend. 'ABDUL ABDUL!' , roep ik terwijl ik naast hem op de grond zit en zijn hoofd vasthoud. Ik pak zijn pols vast en voel of zijn hart nog klopt. Ik probeer het nog eens bij zijn keel. Ik luister maar ik hoor niks. Ik probeer mond op mond , reanimatie noem maar op. In een mum van tijd hoor ik de ziekenwagen. Ze trekken mij weg en nemen Abdul en Adam mee. Ik loop snel achter hun en vertel de meisjes dat ik iemand stuur om hun naar het ziekenhuis te brengen maar dat ze binnen moeten wachten.

Ik stap in de ziekenwagen en hij rijdt weg. De dokters gaan te werk en ik hoop gewoon dat hij niet doodgaat...