Why me?

Deel 3

05:00

Ik schrik wakker. Ik hoor verschillende geluiden door me heen gaan. Ik spring mijn bed uit en zie Yassin op brancard (Draagbed voor gewonden). Ik zie mijn ouders panikerend spullen bij elkaar nemen. Ik zie dat Amine ook net wakker is en niet doorheeft wat er gebeurt. Ik probeer mijn ouders te vragen wat er aan de hand is maar ze luisteren niet en lopen naar de ziekenwagen om mee te rijden. Ik doe mijn kleren aan, poets mijn tanden en maak me klaar voor naar het ziekenhuis te gaan. Ik verwittig Amine dat ik naar het ziekenhuis vertrek. Aangekomen bij het ziekenhuis vraag ik aan de balie naar Yassin. De mevrouw aan de balie zegt:'Rechtdoor dan linksaf en dan ben je er'. Ik bedank haar en vertrek. Bij de wachtzaal zie ik mijn ouders ongerust heen en weer te ijsberen. Zodra ze mij zien lopen ze naar me toe en vertellen mij alles. Yassin is heel ziek. Zijn temperatuur is veel te hoog 40,3 graden. Daarom belden ze de ziekenboeg.

Ze hebben Yassin onderzocht en hem medicijnen meegegeven. Dus mijn mama gaat niet werken en haar volledig aandacht aan Yassin geven. Mijn vader geeft me 10 euro mee zodat ik nog kan ontbijten voor ik naar school vertrek. Ik sms Souhaila om te weten of ze klaar staat dan kunnen we samen langs de bakker. Ik krijg meteen antwoord. 'I'm ready', antwoordt ze vrolijk. Onderweg naar Souhaila zie ik Rayan. Ik begroet hem en stap verder. Ik voel dat mijn arm wordt terug getrokken. Ik draai me om en zie dat Rayan mijn arm vast heeft. Ik vraag hem wat er aan de hand is. 'Wil je vandaag na school samen huiswerk maken , ik loop achter.' stottert hij. 'Tuurlijk , om 17 uur?' vraag ik. 'Ja , is goed bij jouw thuis?', vraagt hij onzeker. 'Ja mijn ouders zijn voor het weekend weg en mijn broers blijven slapen bij hun beste vriend.',antwoord ik.

Ik zie Souhaila al in de verte stappen. Ik ren naar haar toe en spring in haar armen. We stappen al lachend door de straten. Bij de bakker neem ik een roze gelazuurde donut en Souhaila een chocolade geglazuurde donut. Ik koop er nog 3 voor Farah , Omnes en Dolores. Zo hebben ze ook nog iets te eten.

4de lesuur

Ugh we hebben frans laatste lesuur voor de middag houd ik gewoon niet. Ik hoor mijn maag rommelen en kijk naar Farah. Ze schrijft iets op een papiertje: Kom je na school mee naar de snackbar met de rest? , Tuurlijk schrijf ik erop. Eindelijk de les is voorbij. Ik stap met Farah de deur uit. Bij de snackbar zien we de andere hun bestelling krijgen. 'Is er nog plaats over voor ons?', vraagt Farah lachend.'Er is altijd plaats voor jullie!', antwoordt Souhaila. Ik neem een broodje kapsalon en eet het vrolijk op. Dolores hoort haar lievelingsliedje en ze kan het niet laten met een frietje in haar mond begint ze te dansen. We lachen ons dood en eten verder. Ik hoor gepraat achter mij en kan het niet laten om me om te draaien. Zodra ik me omdraai kijk ik recht in de prachtige saffier groene ogen van Rayan. Ik kijk snel weg en begin te blozen. De jongens gaan aan de tafel naast ons zitten. Rayan blijft maar kijken naar mee snel hebben de anderen het ook door dat er iets. Na ons eten gaan we naar mijn huis we praten nog wat over van alles en vallen als een blok in slaap.