UNTIL THAT DAY

#35: Disaster

Quick A/N:

I would like to dedicate this chapter to Krstl_Grq25 at kay sunka_nine Thank sa pagtyatyagang basahin ang UTD! labyo mga bes.

***

DJ's PoV

School Canteen.

Walang salita o kahit expression ang nagmumula kay Maxine ngayon. Hindi ko alam kung bakit pero I'm sure it's all about what happened last time. Alam kong mahirap sa aming dalawa ang sitwasyon ngayon. Lalo na sakaniya. Hindi niya pa kaya ang maging sobrang depressed. For a 18 year old like me mahirap na. Sa 16 year old pa kaya? Man, ang hirap ng nagkakaganto siya. Ang hirap makita sa kaniya na nahihirapan siya sa mga nangyayari. Sabi sa akin ni Kath. Hindi na siya masyadong kumakain dahil walang gana. Hindi na lumalabas ng kwarto si Max kung wala naman daw kailangan then nung kahapon daw nag kausap daw silang tatlo ramdam sa bawat tono ng boses ni Max ang pait at galit sa mga pangyayari. Hindi ito maiiwasan kasi kahit ako. I really hate what's going on at lalo na sa Mom ko. Hindi ko lubos maisip na kaya niyang magtaksil kay Dad. For what valid reason? It's just like in one simple snap.. Wala na ang Family ko. How come? It's because of Maxine's father. At ang pinakaayoko, kapag ako sumabog baka pati si Maxine madamay sa kabalastugan ko. And I don't want that to happen dahil mahal siya. Mahal na mahal.

"Come on, Max. Smile!" pagpipilit ko sakaniyang ngumiti na siya. She seems not in the mood but you know I always want her to be in the mood para maasar ko siya. lol.

"I don't want to smile. Pffft. Smiling is for what? Wala nang reason para magsmile pa ako." walang ganang sagot niya. Wala rin akong natanggao na expression galing sakaniyang mukha. Blanko.

"I know you're having a hard time because of what's going on but still.. Smile! Fight your problems!" pagchicheer up ko sakaniya. Nakakabading man 'tong ginagawa ko pero wala mahal ko po eh. hihi.

"Alam mo naman palang may problema ako. Sana naman maintindihan mo kung bakit ako ganto, DJ. Just Look! Broken Fam. na kami and also you pero hindi ko alam kung bakit masaya ka pa rin. Good for you but not for me." walang gana nanamang sagot ni Maxine. Teka kumain na ba ito?

"Have you eaten something yet?" concern na tanong ko.

"Nah.. Wala akong gana." aniya.

"Are you crazy? D'yan ka lang! Bibili lang akong snacks." wika ko.

"'Kaw bahala. Pfffft."

"Kuya, Snack D nga po tsaka Snack C po." pagoorder ko ng pagkain kay Kuya. May option kasi kapag oorder ka ng pagkain sa canteen namin. Angas noh?

Pag-kaorder ko ng pagkain ay bumalik na ako sa table namin ni Maxine.

Laking gulat ko marami nang tao sa table namin na hindi ko naman alam kung bakit.

"Excuse me, Excuse me." nagmamadali akong pumunta sa table namin.

"What's happening?!" sigaw ko. Nagulat ako sa nakita ko. Si Maxine ay nasa sahig nagdudugo na ang ilong ay nananatili paring walang expression ang mukha niya.

"Eto! Yang babaeng yan! Walang modo! Tinatanong ko hindi nasagot! Tapos siya pa ang galit? Ano lokohan?" wika ng isang babae.

"Ang kulet niya eh alam namang wala ako sa mood at mukha bang approachable ang mukhang to para tanungin ako ha? aber?" sarkastikong sagot ni Maxine. Halos lahat ng nasa canteen ay napa 'ohhhhh'. Angas. Nasa gitna ng pag aaway nakuha pa nito mambara? Angas talaga.