SHORT : นานาฝรั่ง

Charlie Puth

"แงงงงงง"  เสียงร้องไห้จากเด็กน้อยวัยหนึ่งขวบดังระงมทั่วบ้านตั้งแต่เมื่อหลายนาทีก่อน แต่ก็ปราศจากการปลอบประโยนจากบุคคลผู้เป็นพ่อ ฉันส่ายหัวอย่างเอือมระอา เหนื่อยหน่ายกับชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีอย่าง 'ชาลีย์  พุท'   

  ให้ตายเถอะ! เขาหายไปไหนกัน ทำไมไม่มาปลอบเมโลดี้

"ชาลีย์" ฉันตะโกนเรียกเขาขณะที่กำลังล้างจานอยู่ในครัว

"ชาลีย์ ช่วยดูเมโลดี้ทีว่าเธอเป็นอะไร" ไร้เสียงตอบกลับ ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเร่งมือล้างจานให้เสร็จเรียบร้อย แล้วเดินออกจากครัวไปยังชั้นบน

  ห้องนอนของเมโลดี้สงบเรียบร้อยดี เพียงแต่มีเสียงร้องงอแงจากเด็กสาวตัวน้อยที่ดิ้นไปมาไม่หยุด ฉันเดินเข้าไปหาเธอ ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน แล้วเดินลงมาชั้นล่าง หลังจากที่ตระหนักได้ว่าชาลีย์ไม่ได้อยู่ข้างบน 

"ชู่ว ชู่ว นอนได้แล้วเมโลดี้ อย่างอแงที่รัก" ฉันกล่อมเมโลดี้ระหว่างที่กำลังเดินหาชาลีย์ภายในบ้านอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะเดินมานั่งลงที่อาร์มแชร์ข้างหน้าต่าง หลังจากที่เดินหาชาลีย์มาได้สักพัก

  เอาล่ะ ฉันหาเขาไม่เจอ 

  หลังจากที่ทานมื้อค่ำเสร็จ เขาก็มีทีท่าว่าจะเข้านอนทันที แต่ทำไมถึงไม่อยู่ในห้องนอนทั้งที่จริงๆแล้วเขาควรจะอยู่ในนั้น บ้าจริง!

  ฉันลุกขึ้นจากอาร์มแชร์พร้อมกับอุ้มเจ้าตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนอย่างเดิม ถอนหายใจออกมาอีกครั้งในรอบวัน พลางสาวเท้าเดินกลับขึ้นไปยังชั้นบนเพื่อส่งเมโลดี้เข้านอน

"ที่รัก" เสียงของชาลีย์เรียกฉันจากทางด้านหลัง และทันทีที่ฉันหันหลังกลับไปก็เห็นเขายืนยิ้มกว้างมาให้

"ว่าไง หายไปไหนมา" 

"ไปทำอะไรให้คนแถวนี้มา" 

"ทำอะไร" 

"เอาเมโลดี้มาก่อนสิ" เขาพูด ก่อนจะอุ้มเมโลดี้ไปแทนฉัน "เดี๋ยวฉันกลับมานะ รออยู่ตรงนี้ก่อน ห้ามไปไหนล่ะ" ฉันพยักหน้า ทำตามที่เขาบอก ก่อนที่เขาจะพาเมโลดี้ไปนอนอย่างที่ฉันตั้งใจเอาไว้