"ตื่นได้แล้วเจ้าแมวอ้วนขี้เซา" เสียงหวานที่บ่งบอกถึงความเบื่อหน่ายจากการปลุกสัตว์โลกตัวน้อยที่ใครๆต่างก็เรียกว่าแมวดังขึ้น คุณพยายามปลุกแมวตัวอ้วนขนปุยจากการนอนหลับเพื่อให้มันมากินอาหารแต่มันกลับนอนงัวเงียและพลิกตัวไปมาอย่างน่ารำคาญ
นานมาได้สามนาทีกับการปลุกแมวอ้วน คุณถอนหายใจยาว ก่อนจะยืนขึ้นเต็มตัวและเดินไปยังโซฟา มือบางหยิบรีโมทเปิดทีวีเลื่อนหาช่องที่น่าสนใจเพื่อคลายความเงียบของห้องสี่เหลี่ยม ไม่นานช่องที่ปรากฏบนทีวีก็เป็นรายการทำอาหาร
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นจากหน้าห้องอย่างน่าประหลาดใจ คุณนิ่วหน้าเล็กน้อยด้วยความเอือมระอาของการกระทำจากบุคคลหน้าห้อง และพอจะรู้ว่าคนคนนั้นเป็นใคร เพราะเขามักจะเคาะประตูแทนการกดกริ่งเสมอ
"สวัสดีครับ" รอยยิ้มบนใบหน้าจากชายตรงหน้าปรากฏขึ้นพร้อมกับคำทักทายที่ทำให้คุณรู้สึกดีอย่างห้ามไม่ได้ อันที่จริงคุณกำลังจะโกรธคนตรงหน้า แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้นกลับยิ้มกลับและดีใจขึ้นมาทันที
"ทอม!" คุณพูดออกมาอย่างตื่นเต้นดีใจ กระโดดกอดคนตรงหน้าอย่างห้ามไม่ได้
"เป็นไงบ้างที่รัก สบายดีหรือเปล่า" คุณพยักหน้าในอ้อมกอดของเขา
"งานเป็นไงบ้าง" ไม่ลืมที่จะถามไถ่เรื่องงานกับเขา มันเป็นสิ่งสำคัญมาก และเรื่องงานเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันนานพอสมควร นั่นเป็นเหตุให้คุณรู้สึกคิดถึงเขาและตื่นเต้นเมื่อได้เจอ ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้คุณจะนิ่วหน้าให้กับความหงุดหงิดชั่วครู่ของตัวเองก็ตาม ชายตรงหน้ายิ้มอย่างพอใจ แล้วพูดขึ้นว่า
"เรียบร้อยดี แต่เหนื่อยเป็นบ้าเลย ...(ชื่อคุณ)อยากไปเที่ยวที่ไหนไหม" คุณครุ่นคิดและตอบ
