ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอุณหภูมิห้องที่เย็นสบาย ฤดูใบไม้ผลิที่กำลังย่างก้าวเข้าสู่ฤดูร้อนเป็นสัญญาณที่ดีของการออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ ถือตระกร้าปิกนิกที่อัดแน่นไปด้วยอาหารว่างสุดพิเศษ พร้อมกับสิ่งที่ขาดไม่ได้คือน้ำส้มคั้นอันหอมหวาน
ฉันนึกอย่างขำๆให้กับความคิดของตัวเองที่อุปมาขึ้นมาว่า 'ถึงแม้น้ำส้มจะหวานเพียงไหน แต่ก็ไม่หวานเท่าหน้าของชายหนุ่มตรงหน้าอยู่ดี'
"หึๆ" ฉันหลุดเสียงหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆ ก่อนจะเบนหน้าหนีจากชายหนุ่มที่หลับตาพริ้มตรงหน้าขึ้นมองเพดาน ผมบลอนด์ปนน้ำตาลอ่อนและผิวขาวสะอาดของเขาที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเริ่มทำให้ฉันคิดไปเรื่อยเปื่อยแล้วสิ
"อารมณ์ดีอะไรแต่เช้าเลย, ที่รัก" เสียงงัวเงียตื่นของชายหนุ่มข้างกายเอ่ยขึ้นด้วยสำเนียงอังกฤษทุ้มลึก โทมัสยิ้ม พลางสายตาก็กระพริบถี่ให้รับแสงได้อย่างถนัด ก่อนที่มือของเขาจะเคลื่อนตัวมากอดฉันไว้อย่างที่ทำเป็นประจำ
"หัวเราะฉันหรอ หน้าฉันตอนหลับมันตลกหรือไง หืม?"
"แล้วนายคิดว่าไงล่ะ?" ฉันเลิกคิ้วใส่เขาอย่างนึกสนุก
"ไม่หรอก ฉันออกจะหล่อ" โทมัสตอบกระชับกอดให้แน่นยิ่งกว่าเดิม
"งั้นหรอ แต่ฉันว่านายดูตลกมากกว่านะ"
"ฮ่ะๆ งั้นสิ"
"ใช่ -แต่ถึงจะตลก นายก็ยังหล่ออยู่ดีแหละทอมมี่" ฉันพูด ก่อนจะขยับตัวให้ถนัดขึ้นไปหอมแก้มเขาทั้งสองข้าง
"พูดดีแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ"
"แหะๆ ฉันอยากออกไปเล่นที่สวนสาธารณะ ไปด้วยกันนะทอม"
"แต่วันนี้เรานัดกันไว้ว่าจะดูหนังอยู่ที่บ้านนี่(ชื่อคุณ)" เขาท้วงด้วยเสียงอ่อนโยน
"ออกไปปิกนิกกันก่อนแล้วค่อยกลับมาดูหนังก็ได้หนิ วันนี้เรามีเวลาทั้งคืนนะทอมมี่"
