SHORT : นานาฝรั่ง

Corbyn Besson

  เสียงกีตาร์ที่ดังขึ้นในโน้ตแรกพร้อมกับเสียงร้องของชายหนุ่มที่ตามมาติดๆกับทำนองและน้ำเสียงที่ฟังรื่นหู ฉันได้ยินเสียงกรีดร้องของบรรดาสาวๆทั้งหลายของเขาที่คอยยืนให้กำลังใจไม่ห่าง

  ฉันกรอกตา

  เพราะงานการกุศลประจำปีนี่แท้ๆเลยเชียวทำให้ฉันต้องมายืนแจกกอดฟรีเพื่ออุทิศต่อสัตว์เลี้ยงพิการไร้คนดูแล เอาล่ะถึงแม้จะติดป้ายอันใหญ่เบ่อเริ่มว่ากอดฟรี แต่คนที่มากอดก็ต้องบริจาคเงินลงกล่องสีใสที่ตั้งอยู่ในซุ้มด้านหลังฉันอยู่ดีนั่นแหละน่า

  ส่วนนายคอร์บินที่ยืนดีดกีตาร์โปร่ง พลางร้องเพลง ได้แต่ยิ้มหน้าบานที่มีสาวๆอกโตมาคนส่งเสียงเป็นกำลังใจให้ไม่ขาดสาย คงจะมีความสุขมากสินะ

"(ชื่อคุณ)หิวน้ำไหม เดี๋ยวฉันไปเอามาให้" เสียงของชาร์ลทำให้ฉันหลุดจากผวังค์

"อ้อ ก็ดี ขอบใจ" ชาร์ลเดินไปหยิบแก้วน้ำ ก่อนจะเดินกลับมา ฉันดื่มน้ำจนหมดแก้วไม่ถึงวินาที ซึ่งนั่นทำให้ฉันตระหนักได้ว่าฉันหิวน้ำขนาดหนักเมื่อชั่วโมงก่อน

"งานนี้เธอคงต้องเตรียมใจหน่อยนะ ไม่รู้ว่าจะมีคนมากอดเธอเยอะแค่ไหน" ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายที่ชาร์ลพยายามจะสื่อถึงสิ่งที่เขาพูด บางทีที่เขาพูดแบบนั้นอาจจะหมายความว่าจะมีคนมารุมกอดฉันจนฉันตัวแฟบเลยให้ฉันตระเตรียมใจดวงน้อยๆให้ดีกับกอดของคนพวกนั้น หรือไม่บางทีอาจจะไม่มีใครมากอดฉันเลย แล้วถ้าเป็นอย่างหลังขึ้นมา มีหวังฉันคงโดนล้อไม่เหลือซากแหง่ๆ

"อืม" ฉันตอบเขาอย่างเอือมระอา รู้สึกเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้เราปิดซุ้มนี้มาได้เกือบสิบนาทีแล้ว แต่กลับไม่มีใครเดินเข้ามารับกอดฟรีจากฉันสักคน หรือว่า... อ่า ฉันรู้แล้ว ซุ้มเรามันใกล้กับซุ้มของคอร์บินเกินไปสินะ สาวพวกนั้นเลยพลอยกลบซุ้มเราไป 

"ชาร์ล นายช่วยไปไล่ผู้หญิงพวกนั้นให้ออกห่างๆจากซุ้มเราหน่อยสิ"