SHORT : นานาฝรั่ง

Eddie Redmayne

  ท้องฟ้าในค่ำคืนนี้มืดสนิท ทว่ายังมีแสงของดวงดาวดวงเล็กดวงน้อยคอยส่องทอประกายเคียงคู่กับดวงจันทร์ใบกลมโตในห้วงของจักรวาลอันใหญ่แลไกลโพ้น

  นานแล้วที่เราไม่ได้มาใช้เวลาร่วมกันแบบนี้ เหตุเนื่องมาจากฉันเอาแต่ทำงานหนัก ส่วนเขาก็มีงานให้ทำจนยุ่งเหยิงไม่มีเวลาพักเวลาผ่อน

  หญ้าสีเขียวชะอุ่ม พร้อมหยาดน้ำค้างที่เริ่มชื้นแฉะในยามนี้ดูลงตัวเมื่อมีแสงของกองเพลิงที่ติดตั้งไว้ด้วยฟืนที่ติดไฟ มันเข้ากันได้ดีเยี่ยมไปอีก เมื่อบรรยากาศรอบข้างนั้นเงียบสงบ ไร้เสียงของเครื่องยนต์และสังคมเมือง ต้นไม้เจริญเติบโตไปทั่วอาณาบริเวณ พร้อมกับฝูงสัตว์น้อยใหญ่ที่อาศัยพื้นที่แห่งนี้เสมือนบ้านตัวเอง ฉันแอบอิจฉาสัตว์พวกนี้ที่เขาได้อยู่ท่ามกลางอากาศบริสุทธิ์ อีกทั้งเงียบสงบจนได้ยินเสียงลมหายใจ

"คุณง่วงหรือยัง,(ชื่อคุณ)?" เอ็ดดี้เอ่ยถามหลังจากที่เขาพึ่งสะดุ้งตื่น 

"ยังหรอกเอ็ด คุณง่วงก็นอนก่อนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเพลีย"

"หื้ม ได้ยังไงล่ะ คุณยังไม่นอนผมก็จะยังไม่นอนเป็นเพื่อนคุณ" เขาระบายยิ้ม

"ไม่เอาน่าเอ็ดดี้ คุณจะลำบากนะ" ฉันเอ่ยปราม พร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้มที่ตอบกลับเอ็ดดี้ 

"คุณไม่เคยทำให้ผมลำบากเลย(ชื่อคุณ)" ด้วยประโยคนั้นของเขา ทำให้ฉันยิ้มออกมา มองใบหน้าเขาด้วยความรัก ก่อนจะมอบจูบแสนหวานให้เขาอย่างที่เขาปราถนา 

  เอ็ดดี้, เป็นสามีที่ดีของฉัน 

"ฉันดีใจที่มีสามีแบบคุณ,เอ็ดดี้" เขามอบรอยยิ้มอ่อนโยนให้ฉัน พลางสวมกอด

"ผมก็ดีใจที่มีคุณเป็นภรรยาของผม แถมยังเป็นแม่ของลูกของผมด้วย" จบประโยคที่เอ็ดดี้เอ่ย เขาก็มองไปยังท้องน้อยของฉันที่เริ่มโตขึ้นเล็กน้อย

ฉันเห็นอย่างนั้น เลยพูดขึ้นบ้าง "ลูกสาวเสียด้วยสิ" 

"ฮ่ะๆ ใช่แล้วที่รัก" เขาหัวเราะชอบใจ