SHIP BETWEEN
Charlie Puth & Selena Gomez
อุณหภูมิเย็นจากสายฝนบวกกับกลิ่นหอมอบอวลภายในร้านกาแฟเล็กๆ นั่นคือสิ่งที่ฉันโปรดปราน ถึงแม้จะเป็นพวกประเภทไม่ดื่มกาแฟ แต่ฉันก็ยังคงชอบกลิ่นของมันอย่างไม่สามารถละทิ้งได้เลย
เครื่องดื่มที่สั่งถูกวางลงตรงหน้าฉันพร้อมกับขนมเค้กชิ้นเล็กราดด้วยคาราเมลรสหวาน ฉันยิ้มก่อนที่จะเริ่มจัดการมันอย่างไม่รีบร้อน
"ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ" เสียงทุ้มระคนหวานเสน่ห์ของชายคนหนึ่งดังขึ้น ฉันละสายตาจากเค้กก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา ชายหนุ่มที่กำลังยิ้มกว้าง มือทั้งสองแนบลำตัวพร้อมกับโค้งตัวลงมาเล็กน้อยเชิงขอร้อง ฉันมองท่าทีของเขาพักหนึ่งก่อนจะหลุดยิ้มออกแล้วพยักหน้าตกลง
"คุณมาคนเดียวหรอครับ" เมื่อก้นแตะเก้าอี้ได้ไม่ถึงสามวินาที ชายตรงหน้าฉันก็เอ่ยปากถามทันที ฉันกลับไปมองเขาอีกครั้ง ไม่ลืมที่จะวางช้อนลงข้างจาน
"ใช่ค่ะ แล้วคุณล่ะคะ มาคนเดียวหรอ"
"ใช่ครับ รู้สึกว่าคุณจะเป็นลูกค้าประจำ ผมพูดถูกไหม"
"ประมาณนั้นค่ะ ว่าแต่คุณรู้ได้ยังไงกัน"
"ปกติ ผมมาร้านนี้ผมก็เจอคุณตลอด.."
"ถ้างั้นคุณก็คงเป็นลูกค้าประจำด้วยสินะคะ"
"ไม่เชิงหรอกครับ บริษัทที่ผมทำงานเลยตึกนี้ไปประมาณสามช่วงตึก ไม่แปลกที่ผมจะมาหาอะไรคลายง่วงในร้านกาแฟใกล้ๆ" ฉันยิ้มพลางพยักหน้าให้เขา ก่อนจะลงมือจัดการกับเค้กชิ้นเล็กต่อ
"ผมชาลีย์ พุทนะครับ คุณชื่ออะไรหรอครับ"
"ฉันเซเลน่า โกเมซค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ยินดีเช่นกันครับ... เดาว่าคุณเป็นพวกเสพติดกลิ่นกาแฟ"
