SHORT : นานาฝรั่ง

Joshua Shea

    ฉันจะไม่เถียงกับเรื่องสมองอันชาญฉลาดของเขา แต่ฉันขอเถียงกับสิ่งที่ผู้หญิงหลาย ๆ คนในโรงเรียนพูดว่าเขาสุภาพและมีเสน่ห์ เพราะสำหรับฉันเขามันตัวไร้มารยาท แถมยังไร้เสน่ห์สุด ๆ

     "นี่เธอโง่หรือโง่เนี่ย" น้ำเสียงบ่นรำคาญดังขึ้นตลอดชั่วโมงวิทยาศาสตร์ ฉันพยายามเป็นอย่างมากในการอดกลั้นอารมณ์ที่พลุ่งปรี๊ดของตัวเอง ด้วยการถอนหายใจออกมายาว ๆ แต่ดูเหมือนมันจะไร้ประโยชน์และไม่ช่วยอะไรสักเท่าไร

     "นายเลิกพล่ามสักทีได้ไหมโจชัว ฉันกำลังอ่านทำความเข้าใจอยู่ รอกันบ้างสิ!"

     "สาบานได้ว่าฉันเห็นเธออ่านประโยคนั้นประมาณห้านาทีเศษแล้ว"

     "ทุกคนเขาก็ทำกันทั้งนั้น" ฉันปาดสายตามองไปยังเพื่อนร่วมคลาสที่นั่งจับคู่ทำการทดลองอย่างใจจดใจจ่อ

     "แต่ฉันไม่"

     "นายกำลังจะบอกฉันว่านายฉลาดอย่างนั้นสิ" ฉันส่งเสียงร้องในลำคอด้วยความหมั่นไส้

     เขาไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะดึงหนังสือจากฉันไป "ฉันจะทำให้เธอดู"

     "ดี ฉันจะได้อยู่เฉย ๆ"

     "เฮ้ อย่ามากินแรงกันสิ"

     "ก็นายบอกว่าจะทำให้ฉันดู นั่นมันก็เท่ากับว่าฉันไม่ต้องทำอะไร ไม่เห็นจะมีอะไรผิดตรงไหนสักหน่อย" ฉันไหวไหล่

     "ฉันจะทำ ส่วนเธอน่ะคอยช่วย นั่นคือความหมายของฉันยัยโง่เอ้ย"

    เวลาผ่านไปประมาณสิบกว่านาที โจชัวก็ได้ประกอบร่างสร้างตัวแผงวงจรเสร็จ ฉันที่นั่งมองและช่วยเขาจับนู้นจับนี่นิดหน่อยก็ไม่ได้รู้สึกตื่นตาตื่นใจอะไรมากนักกับความสำเร็จตรงหน้า ตรงกันข้ามฉันเบื่อและง่วงสุด ๆ เลยตอนนี้

     "เธอสรุปผลการทดลองด้วยล่ะ"

     "ไม่มีปัญหา"

  กว่าจะหมดเวลา ฉันก็รากงอกเป็นต้นแอปริคอตไปแล้ว ให้ตายเถอะ เวลาผ่านไปนานมากจนฉันอยากจะเดินหนีออกมานั่งเล่นสูดอากาศข้างนอกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย