VUSLAT

Bölüm 15

"Bir yere kaçamazsın küçüğüm. Bu gece benimsin..."

Temmuz'un bana ben istemeden bir şey yapmayacağını biliyordum. Ama şuan her şeyi yapabilirdi. Onu bu kadar sinirlendiren neydi ki? Ağzımı açmaya korkuyordum. Biraz hareketlenip kolları arasından çıkıp kendimi koltuğa attım. O da masadaki biralardan birini alıp yanıma geçti. Gözlerini bir yere odaklamış oraya bakıyordu.

Günlerdir sevgilim ile ilgilenememiştim. Şimdi de neyi var diye sormaya korkuyordum.

Tüm cesaretimi toplayıp aklımda ki soruyu ona yönelttim.

"Temmuz? Neyin var? Geldiğimden beri yüzüme bakmadın. Ben mi bir şey yaptım?"

"Güneş. Annem ve babam ile ilgili sorunlar çıktı. Ayrılma yolundalar. Bu yüzden de sana zaman ayıramadım. Özür dilerim sevgilim." Saçlarımdan öpüp yüzünü saçlarıma gömmüştü. Sesi biraz boğuk çıksa da devam etti.

"Babam. Annemi aldatmış. Ortada bir kesinlik yok ama annem öyle diyor. Babam ise tam tersini savunuyor. Babamın böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. Küçükken hep onlar gibi bir ilişki yaşamak isterdim. Her gün eve geldiklerinde yarım saat konuşur gülüşürlerdi. Birlikte yemeği hazırlar birlikte vakit geçirirlerdi. Gerçi istediğim ilişkiyi yaşıyorum sevdiğim kız ile her zaman birlikteyim ama annem ve babamın ayrılması beni biraz yordu seninle ilgilenemedim. Ayrılmamaları için annemi ne kadar ikna etmeye çalışsam da olmadı davayı açmış. Annem yurtdışına gitme planları yapıyor. Babam da farksız değil. Annen giderse ben de burada yaşayamam dedi. O da Ege'de bir yer bakıyor kendine. Senden ricam yarın annem ile konuşsan. O senin sözünü dinler. Lütfen Güneş. Ayrılmamaları için bir şey yapalım. Onlar anne ve babam. Ayrılırlarsa annemi çok zor göreceğim. Babamı da. Lütfen"
benden ona yardım etmemi istiyordu. Tabiki de yapacaktım. Aslı abla ve Gökhan abi ikinci ailemdi. Onların ayrılmasını istemezdim. Bende elimden geleni yapacaktım.

Yarım saat daha yüzünü saçlarıma gömüp uzandıktan sonra Temmuz uyumaya başlamıştı. Bende onu uyandırmamaya özen göstererek kalkıp ortalığı topladım. Sonra da yukarı çıkıp Temmuz'un odasında uyumaya başladım.

Sabah mide bulantısı ile uyanmıştım. Yatağa baktığımda da orta kısımları kan olmuştu. Ve Temmuz yanımdaydı. Ne ara gelmişti ki acaba. Lavaboya koşup midemdekileri çıkarttım. Dünden kalan her şey çıkmıştı. Elimi yüzümü yıkayıp biraz lavaboda kaldım. Bugün babaanneme gidecektim. Oradan da Aslı ablaya uğrardım. Kapının çalınması ile dikkatimi oraya verdim.

"Güneş iyi misin? Kusma sesleri geliyordu. Birde yatak kan olmuş. Bir şeyin var mı?"
Kan demesi ile aklım başıma geldi. Şu özel gün "special day" şeylerini yaşıyordum. Regl olmuştum ama zamanlama çok yanlıştı. Altıma peçete koyup lavabodan çıktım. Temmuz hemen ellerini belime sardı ve bana sarıldı. Ona sarılacak gücüm hatta ayakta duracak halim yoktu. Her ay aynı şeyleri yaşamaktan nefret ediyordum. Sarılma işi bitince o da banyoya girip duş aldı. Ben de o sırada çarşafları değiştirdim. Sonra da rutin şeyler oldu. Kahvaltı ettik o işe ben de babaanneme gittim. Babaanneme bir saatin sonunda gelmiştim. Babaannem ile telefonda konuştuğumuz kadarıyla olayı bana özetlemişti.

Babam evden gittiğimden beri işe gitmiyormuş. Annem ile de araları hafiften açılmış. Bir aydır babamı görmüyordum. Çok özlemiştim onu. Her gece bana iyi geceler öpücüğü verişini, sabahları 'Güneş uyan artık yeter' diyişini... Her şeyini çok özlemiştim babamın. Annem de kötü bir durumdaymış. O da ağlayıp duruyormuş. Bir gün sonra da Ankara'dan halam gelecekmiş. Benim yüzümden annem ve babamın arasının açılmasını istemiyordum. Gidip konuşurdum belki.

Ben bunları düşünürken taksi durmuştu. Dışarı baktığımda geldiğimizi anladım. Ücreti ödeyip taksiden indim.

Istemeden gözüm yan eve gitti. Belki babam evdeydi. Belki de annem. Belki beni özlemişlerdi. Belki de özlememişlerdi. Adımlarımı hareket ettirip kapıya geldim. Elimi kaldırıp kapıyı çaldım. Çok geçmeden babaannem kapıyı açtı. Onu görünce dayanamayıp ağlamaya başladım.