Λίνας pov
Όταν μου είπε το σχεδιο τρελάθηκα στην αρχη.
"Είσαι με τα καλά σου;"
"Όχι με μια πετσέτα τυλιγμενος είμαι όπως κι εσύ"
" Ελα κοφτο δεν αστειεύομαι!"
" Ναι αλλα το ξέρεις ότι πρέπει κάτι να κάνουμε και γρήγορα"
"Έχεις δίκιο!!"
Νευρίασα αλλά συμφώνησα.
" Ούτε εγώ το θέλω αλλα δε γινεται αλλιώς"
Ειχε δίκιο αλλιως δεν θα γινόταν πιστευτό. Μόλις εφυγα απο το μπάνιο πήγα κατω στην κουζίνα και κοίταξα μήπως ήταν κάποιος μεσα. Αλλα παλι καλα ηταν και οι τέσσερις μαζί στο διπλανό δωμάτιο. Άνοιξα το ψυγείο και εβγαλα απο μέσα μια τούρτα παγωτό, ευτυχώς για μένα δεν την είχαν δει τα παιδιά. Σήμερα ήταν τα γενέθλια μου. Αλλα κανένας δεν το ήξερε οπότε θα τους έκανα έκπληξη. Ενώ κανονικά θα έπρεπε αυτοί να μου κανουν.
Ετοίμασα λοιπόν την τούρτα σοκολάτα-βανίλια και φώναξα τα παιδιά και τον Μάρκο να έρθουν μέσα.
Μπήκαν μέσα και με κοίταζαν έκπληκτη και ιδικά ο Μάρκος.
"Έχει κάποιος γενέθλια σήμερα και δεν το ήξερα; "
Ρώτησε ο Μάρκος
"Θείε Μάρκο μηπως είναι τα δικά σου γενέθλια; "
" Όχι Θάλεια! "
"Εεεμ συγνώμη που διακόπτω αλλά είναι τα δικά μου γενέθλια σήμερα! "
Τους είπα και χαμογέλασα
"Τι ούτε ενα χρόνια πολλά δε θα μου πείτε; "
"Χρόνια Πολλά Λίνα μου"
Ειπεβη Θάλεια πρωτη πρώτη και ήρθε με φόρα και με αγκάλιασε.
Μετά από λίγο ήρθε και η Τέσα με τον Λίαμ να με αγκαλιάσουν και να μου ευχηθούν χρόνια πολλά. Όταν σήκωσα το κεφάλι μου πάνω ο Μάρκος είχε εξαφανιστεί από το δωμάτιο ως δια μαγείας. Σηκώθηκα απο κάτω που είχα κάτσει για να αγκαλιάσω τα παιδιά.
"Λοιπόν τι λέτε να κόψουμε την τούρτα παγωτό; "
"Ναι" Είπε ο Λίαμ αμέσως.
" Να με και γω "
Γύρισα και κοιταξα τον Μάρκο που ειχε εμφανιστεί στη μπροστά στην πόρτα της κουζίνας. Με πλησίασε με αγκάλιασε και μου ειπε ψιθυριστα στο αυτί.
" Χρόνια Πολλά μωρο μου να σε χαίρομαι και να σε έχω πάντα δίπλα μου. Μετά σε περιμένει μια έκπληξη στπ δωμάτιο μου. "
Μόλις τελειωσε την τελευταία του πρόταση ανατρίχιασα και κατω χαμηλά άρχισα να γίνομαι υγρή με τα λόγια που ειχε μόλις ξεστομίσει. Μου έδωσε κι ενα φιλί κάτω από το αυτί μου και η ραχοκοκαλιά μου ανατρίχιασε.
