Τελικά το επόμενο πρωί ήρθε πολύ γρήγορα από όσο το περίμενα.
" Είσαι έτοιμη; "
Με ρώτησε ο Μάρκος. Όταν γύρισα και τον κοίταξα τα μάτια του ηταν γεμάτα πόνο και μελαγχολία.
" Ναι αλλά δε θέλω να σε βλέπω έτσι. Το ξέρεις ότι πρέπει να γίνει έτσι. "
" Το ξέρω. Θέλω να ξέρεις όμως πως οτι και να γίνει εγώ σ'αγαπώ και δε θα σε αφήσω ποτέ. Εντάξει; "
" Εντάξει "
"Και θέλω να φανείς δυνατή σε ότι κι αν ακούσεις η να δεις."
"Εντάξει "
" Ωραία ετοιμάσου τώρα έχω πει στα παιδιά πως θα πας στην αδερφή σου να την δεις γιατί είναι άρρωστη. "
" Α οκ ευτυχώς που μου το είπες για να ξέρω κι εγώ τι θα πω στα παιδια. "
Ξεκίνησα να ετοιμάζομαι για το σχέδιο του Μάρκου ήλπιζα να πάνε όλα καλά αλλιώς δε θέλω να μάθω της συνέπειες.
[...]
Αφου ετοιμάστηκα βρήκα το Μάρκο μαζι με τα παιδιά στη κουζίνα να τρώνε.
" Να με και γω "
" Έλα Λίνα να φας μαζί μας"
Είπε ο Λίαμ
" Έρχομαι αφου το θες τόσο πολύ Λίαμ έρχομαι"
Του είπα και χαμογέλασα
" Λίνα σε λίγο θα φύγουμε είσαι έτοιμη; "
" Ναι όποτε θες φεύγουμε. "
Ο Μάρκος σηκώθηκε και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω.
"Με ήθελες κάτι; "
" Ναι"
" Τι είναι; Έγινε κάτι; Μήπως έγινε κάτι με τα παιδιά και δε μου το λες; "
" Όχι όχι απλά δε θέλω να σε βάλω σε μπελάδες και πανω απ' όλα δε θέλω να σου συμβεί κάτι η να σε χάσω"
" Πρώτων είμαι μπλεγμένη από τη στιγμή που με απήγαγες. Δεύτερων δεν πρόκειται να πάθω κατι και τρίτων δεν πρόκειται να νε χάσεις και μη βάζεις τέτοια πράγματα στο μυαλό σου; Εντάξει; "
" Οκ "
" Και κάτι άλλο. Ποιος θα προσέχει τα παιδιά όσο θα λειπουμε; "
" Ννννναι σχετικά με αυτο...
Εκείνη την ώρα ακούσαμε την πόρτα να χτυπάει ενώ ο Μάρκος ήταν καθοδων να ανοίξει την πόρτα.
Μέσα μπήκε ένας άντρας λίγο πιο ψηλός απο τον Μάρκο αλλά στην ίδια φυσική κατάσταση. Απ' ότι μπορούσα να δω απο το μπουφάν που φόραγε!
Ο Μάρκος πλησίασε μαζί με τον άλλο άντρα.
" Λίνα απο εδώ ο Τζόνι. Τζόνι απο εδώ η Λίνα που σου έλεγα."
" Χάρηκα που σε γνώρισα επιτέλους Λίνα ο Μάρκος με είχε τρελάνει κάθε μέρα η Λίνα έκανε αυτό η Λίνα πήγε εκεί. Χαχα."
Του χαμογέλασα γλυκά και τον χαιρέτησα. Έπιασα τον Μάρκο απο το χέρι και απομακρυνθηκα.
" Μάρκο ποιος είναι αυτός; "
"Ο Τζόνι είναι φίλος από το στρατό και το σπίτι που μένουμε είναι δικό του. Επίσης με βοηθάει στην υπόθεση του Στεφάν. Και είναι αστυνομικός. "
" Αααα Μάλιστα. Κάτι άλλο; "
"Α ναι και θα προσέχει τα παιδιά για 2 μήνες. "
" Γιατί για 2 μήνες; "
"Γιατί τόσο χρειαζόμαστε μέχρι να τον πιάσουμε μπορεί και λιγότερο δε ξέρω."
" Οκ πάμε τότε οσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο. "
" Ετσι σε θέλω. "
Με φίλησε και πήγαμε στον φίλο του για να πούμε της τελευταίες λεπτομέρειες για το σχέδιο.
[....]
Ο Τζόνι μου έχωσε μια δυνατή μπουνιά στο μάτι. Με μια κλοτσιά στην κοιλιά με πέταξε μακρυά και το σώμα μου βρέθηκε ένα μέτρο μακριά. Με πλησίασε και με έπιασε από το χέρι. Καθώς με σήκωσε άρχισε να με τραβάει μέχρι ένα μαύρο βανάκι.
Όταν φτάσαμε στο βανάκι με πέταξε μέσα και μπήκε μέσα.
Με πλησίασε με μια κουκούλα και ένα μαχαίρι στα χέρια του.
Με έκοψε στο χέρι και πέρασε την κουκούλα στο κεφάλι μου και αμέσως μετά με χτύπησε με κάτι πίσω απο το κεφάλι.
Μετά από ώρες το μόνο που θυμάμαι είναι τον Στεφάν να με πηγαίνει στο νοσοκομείο και να μου λέει να κρατηθώ και ότι θα γίνω καλά.
*****************************
Και ναι το κεφάλαιο μπήκε μετά απο αρκετό καιρό.
Λοιπόν
Γιατί το έκανε αυτό ο Τζόνι;
Ο Μάρκος που είναι;
Αυτά μέχρι τώρα! !!!
Bye bye beaches ;-)
