Death Bell

Chapter 11- Wrong Move Again!

Venice's POV 

Magagabi na talaga. Kaya natatakot na talaga ako lalo na at walang ilaw, lahat yun  ay nakapatay. Pakiramdam ko nasasakal ako sa dahil sa paligid. Iniisip ko din kung ayos lang kaya si Zarah kasama si Jareid at kung tama ba ang desisyon ko na sumama sa mga ito para magtago dito sa dorm namin.

"Can we turn on the lights?'', tanong ko sa kanila Nicole. Di ko na kasi talaga kaya pa ang sobrang dilim.

"Are you out of your mind? Bobita ka talaga kahit kelan",yan ang nakuha kong sagot mula kay Nicole. Kahit kelan talaga! Buti nalang talaga at marunog  akong magtimpi kasi kung hindi kanina ko pa to nasampolan. Nanahimik nalang ako para walang away.

"If we do, they'll know were here!",pahabol niya pa.

"But we locked the staircase entrance!",palaban ko namang sagot sa kanya kahit takot na takot na ako.

"Eh bakit pa tayo nandito? Kaya nga tayo nagtatago diba para di malaman, tapos maggaganyan ka",sabay irap niya sa akin. Patuloy pa rin akong kinakabahan talaga.

Natigilan kami sa pagtatalo nang may narinig kaming kalabog sa pinto. Lalong nadagdagan ang takot ko dahil doon. Pakiramdam ko tuloy, kanina pa yun dun nakikiramdam sa labas namin. Kaya dahan dahang tumayo si Jacob at Adrian upang tignan sana kung ano o sino yun.

"What's that sound?'',nangiginig na sabi ni Shane.

"Diba, tayo tayo lang naman ang nandito? Hindi kaya...... ",sabat naman ni Nicole na halatang kinakabahan na din.

"Pero nakalimutan nating i-check kung may tao din ba sa ibang rooms",takot na takot na sagot ni Adrian. Nag aalangan pa silang dalawa kung sino ang titingin sa labas ng pinto para silipin kung ano iyon.

"Buksan nalang kaya nating ang ilaw?",suhestiyon ko ulit.

"Adrian, ikaw na ang magbukas ng ilaw malapit sa pinto.",utos ni Jacob sa kanya.

"Anong ako? Bakit hindi ikaw? E mas malapit ka?",nagtutulakan pa silang dawala. Sarap pag untugin.

Nang mabuksan na ang ilaw,bigla namang may nagwawasak ng pinto mula sa labas. Umiiyak na kami sa loob dala ng matinding takot. Sa sobrang takot, muli kong niyakap ang mga tuhod ko. 

Tuloy tuloy ang pagwasak ng pinto ng kung sino man yun. At nang tuluyan nang mabutas nang unti unti ang pinto tsaka lang huminto ang naninira na iyon mula sa labas. Nararamdaman kong yun na ang katapusan ko sa mundong ibabaw. 

Maya-maya itinulak ni Jacob si Adrian para sumilip mula sa butsa kaya naman unti unting lumalapit si Adrian patungo sa pinto. At nang malapit na siya sa butas...........

Bigla nalang hinila ang buhok niya kaya naman napatili kaming lahat sa gulat.

Oshy's POV

Habang patuloy kaming naglalakad, napansin namin ang pagbukas ng ilaw sa isang room.

"Students, let's go. baka andun si Edward! Magmadali!",utos ko sa kanila dahil kinakabahan ako para sa batang iyon.