Death Bell

Chapter 16- Puzzel

Vote naman kayo, kahit di maganda to mwahahaha!

*******************

Sa muling pagtunog nang bell, alam ko na ang pwedeng mangyari. Maaring isa sa amin ay mamatay at sa tingin ko ay si Nicole na yun. Dahil nang magsimulang bumukas ang ilaw kanina sa dorm, ay siya ang nawawala.

"Urgh! Eto na naman!",daing ni She.

"C'mon let's go!",utos sa aming lahat ni Miss Choi. Pero parang ayaw ko umalis dito dahil natatakot ako, kaya naman niyakap ko si Venice para mabawasan ang takot.

"I'm not going huhuhuhu",maarteng saad ni Rica.

"We don't all need to go. Can you watch the kids, officer Jam?",pakisuyo ni Sir Aquino kay Officer Jam. Hindi niya na hinintay na makasagot si Officer dahil agad agad sana siyang lalabas para hanapin daw ang killer.  Ngunit pinigilan siya ni Miss Choi.

"Mr. Aquino!",kaya naman napahinto ang guro sa pagbabalak na makalabas dala ang isang tubo na gagamitin niya para mapatay daw ang killer.

"Don't just rush out! What's the plan?", inis na sabi ni Miss Choi kay Sir.

"You two are the only ones coming"sabay turo niya sa aming dalawa ni  Jareid. "Just go with Miss Choi",dugtong pa nito. Pipigilan pa sana siya ulit ni Miss Choi, pero wala na kaming magawa dahil ayaw niya ding mag paawat. 

"Venice, hold it.",iniabot ko ang isang keychain sa kanya. "Hawakan mo lang yan at wag na wag mong iwawala".

"But.......",nag aalangan tugon niya.

"Shh. Everything will be fine",sabay yakap ko ulit sa kanya.

"Zarah don't go",pinigilan niya ako pero sorry buo na ang loob kong lumutas din ng problema.

Pagkaalis ni Sir, ay lumabas din kami agad, at nagpunta sa katabing room ng canteen. 

Natigilan kaming tatlo ni Jareid at Miss Choi sa nakita naming parang puzzle na nakadikit sa bulletin board.

"Patagal nang patagal, pahirap ng pahirap ang mga tanong na kailangan nating isolve'',frustrate na pagkakasabi ni Jareid. "It's a picture of the school in puzzel places. It's complicated but they're sentences".

'Emerald, ugly, winner.... Honked, mellow, kiwi.... Etch, fate, hurt' yan ang nakalagay sa board.

"Make a new sentence? Then what if it's an anagram ", parang nagkukusang magsalita ang bibig ko nang tama.

"If it's then the puzzel will be easier to solve. Just make new sentence for each line.'', sabay tingin niya sa akin na may nais ipahiwatig sa mga nangyayari.

" I think,the picture in the lobby should help",suhestiyon ko habang nakatinigin sa mga mata niya.

"Right! I'll go with it",pagpepresinta niya naman. Ayoko sana siyang iwan mag isa, kaso wala na akong magawa dahil mapilit siya.

"Kaya mo bang mag isa? baka mapaano ka?", pag aalalang tanong ni Miss Choi sa kanya.

"Opo Miss. Basta po mag ingat din kayo dito ni Zarah",paninigurado niya at sabay baling ng atensyon niya sa akin. "Pangako, babalik ako ng buhay at ligtas",sabay halik niya sa noo ko.

Pagkaalis niya ay agad naming ina analyze ang mga bagay bagay at sinubukang i rumble rumble ang mga letters dahil nagbabakasali kami ni Miss Choi na makabuo kami ng isang makabuluhang pangungusap na maaring makatulong sa pagresolba ng misteryo. At walang ano ano, ay nakabalik na din agad si Jareid, ngunit bakas mo sa kanya ang takot at kaba. Malaki ang pasasalamt ko dahil nakabalik siya agad dala ang kailangan namain at higit sa lahat ay ligtas siya. 

Pagkalipas ng halos 25 minutes ay may nabuo kami.

"My anger will endure. Face the truth",basa ko sa nagawa namin.

"All the questions and answers were messages on death",nagugulantang na sabi ni Miss dahil sa mga natuklsan naming bago ngayon kaya naman dali dali kaming lumabas at tumakbo.

Nicole POV

"Ahhhhh...",sigaw lang ako ng sigaw dahil nag babakasakali akong may makarinig sa akin ngunit bigo ako. Paggising ko kanina, wala na ang suot kong uniform. Tanging ang kamiseta ko nalang ang naiwang sout ko pang itaas.

"Aaaah!",lalo akong nag sisisigaw dahil sa pagtarak niya ng cutter sa tagiliran ko. Pagkatapos nun, itinutok niya sa mukha ko.

"Sino ka ba?'',tanong ko sa kanya nay kaba parang nararamdaman.

"Hindi mo ba ako kilala?",sabay tanggal ng black mask sa mukha niya.

"I-i-ikaw? P-p-pero..... b-b-bakit?",gulat na gulat ako sa natuklasan ko dahil siya pala ang killer. Akala ko pa naman isa siya sa mga magliligtas at poprotekta sa aming lahat pero di ko inakalang siya pala.

" Bakit mo ba ito ginagawa sa akin? Wala naman akong natatandaan na may ginawa ako sayong mali!",naiiyak na ako dahil sa totoo lang wala akong ideya kung bakit nangyayari to.

"Manahimik ka nalang pwede", Sabay sampal niya sa akin sobrang lakas at tarak muli ng cutter sa aking mata. Pakiramdam ko lalabas na ang eyeball ko sa sobrang sakit.

Pagkatapos niyang sugatan ang mukha at katawan, ko nakaramdam ako ng pamamanhid ng katawan ko at feeling ko naliligo ako sa sarili kong dugo. Maya maya, naramadaman ko namang hinatak niya papasok sa loob ng washing machinen nung una walang reaction ang katawan ko. Pero nang makapasok na ako sa loob ng washing machine, tsaka lang nag sink in sa utak ko ang mga gagawin niya. Sigaw ako ng sigaw na pakawalan niya na ako ngunit nanatili siyang bingi sa pagsusumamo ko. Isa siyang demonyo. At nang magtagumpay na siya sa ginawa niya sa akin, sinigurado niyang kahit anong pagpupumiglas ko sa loob ay hindi ako makakawala. Narinig ko na nag senyales na bumukas na ang washing machine at anumang oras ay iikot na ito.

At ito na nga..... Naramdaman kong unti unti nang umiikot ang kabuuan ko hanggang sa unti unti na ding nagkakanda-bali-bali ang katawan ko. 

Paalam at patawad sa kung anuman ang mga nagawa ko. 

Oshy's POV

Nang makalabas na ako, tanging flashlight lang at tubo ang bitbit ko bilang pananggalang sa walang kaluluwa na killer. Sa paglilibot libot ko, may napansin akong kakaiba sa lupa na dinadaanan ko at napansin ko ang bakas ng dugo.

'Ghost or no ghost. Come out!' sigaw ko sa isip ko. At may naaninag akong babaeng dumaan sa gili dko ngunit nang lumingon ako ay nawala ito. Kaya naman dahan dahan ko iyong sinundan nang hindi niya malaman na nagmamasid na ako sa kanya. Ngunit nang akmang sisilipin ko siya ay isang kutsilyong paparating ang sumalubong sa akin ngunit nailagan ko din naman agad pero di nakaligtas ang pisnge ko sa naganap na iyon.

Agad akong tumakbo papalayo at dinala ako ng mga paa ko sa CCTV Footage Room at namataan ko dun  ang babaeng kanina ay nakita ko at siyang nakasugat sa pisnge ko. Nasa hagdan siya kaya naman pumunta ako sa lugar na iyon upang mahanap siya. 

Sa pag akyat ko, naramdaman kong nasa likod ko na siya. Nakapagtataka. Kaya naman napahinto ako sa pag akyat at inihanda ang sarili ko sa pwedeng maganap. Ngunit pagharap ko di ko inaasahan susugurin niya ako ulit ng kutsilyo kaya napatalon ako at nagtatakbo. Di ko na alam kung san ak dalhin ng paa ko. Hanggang sa....