Death Bell

Chapter 14-She died

(A/N: Ivoteeeeeeee nyo naman tas comment na din. Maawa kayo, mapapatay din ako ng killer eh huhuuhuhuhu.)

Oshy's POV 

'Warm, spring day. Remember the auditorium' biglang nag iba ang pakiramdam ko. Parang may malamig na hangin ang yumakap sa akin na talaga namang nakapagtaas ng balahibo ko.

Sandali akong napako sa kinatatayuan ko at nakikita ko ang mga bata na tinatype na yun sa computer para ilagay bilang password. 

8:40 PM,Edward Cadwell,dead

"Siiiiiiiiiiir!",sigaw ng isang babaeng estudyante, kaya agad akong lumapit sa harap ng computer. Pagkasilip ko, lumabas ang maikling vieo nang brutal na pagkamatay ni Edward. At sa huling parte ay may lumabas na di ko malaman kung tao ba o ano. Dahil sa takot ng lahat lalo na ang mga bata, nagsigawan sila at nagtakbuhan palabas sa room na iyon.

Dali dali kaming tumakbo papalabas at inalalayan sila. At nagpapasalamat ako dahil nakasalubong nain ang grupo ng mga estudyante kasama si Miss Choi.

"I was so scared",nababakas ko ang luhang pinipigilan niyang lumabas mula sa mga mata niya dahil nais niyang mapanatili ang pagiging matapang at malakas niya sa harap ng mga estudyante at siguro ganun na din sa akin.

"Let's go in. The kids look exhausted", sabay sabay kaming pumasok sa loob ng canteen dahil nakaramdam na din ako ng pagkagutom.

Sana maprotektahan ko silang lahat...........

***********

@Canteen

"You idots! Why'd you go off like that?'',naiinis kong tanong sa mga estudyanteng tumakas para lang magtago kuno. Diba nila alam na mas lalo silang mapapahamak dahil sa kaengotan na pinagagawa nila.

"Sorry Sir",paghingi nila ng despensa sa akin. Hays, wala na din akong magagawa, nangyari na eh.

Zarah's POV

"Here. Eat something bes", sabay abot ko ng pagkain kay Venice dahil kanina pa siya hindi kumakain.

"Za...... you eat too",paalala din ni Ja sa akin *Jareid*

"Opo. Eto na oh......", sabay subo ko ng pagkain sa bibig ko.

"So what's the answer before?",tanong ni Jareid kay Jed na kasama ni Sir Aquino sa isang room kanina na may nakakatakot na eksena dahil sa pagtuklas ng password.

"Warm, spring day. Remeber the audiorium",sagot naman agad ni Jed.

Bigla kaming napahinto sa pagkain ni Venice at nagtitigan. Parang parehas kami ng iniisip na dalawa dahil dun sa narinig naming dalawa.

'Spring? Auditorium?'

"Sheen?",bigla nalang lumabas sa bibig ko ang pangalan ng bestfriend naming yun.  Kaya naman literal napatigil silang lahat sa pagkain kasama na din Sir Aquino na kasama namin sa table.

"That's when she died.....",at naalala ko ang mga memories naming dalawa.

Flashback

"Well done,Sheen. Studying by yourself and always doing well",papuri sa kanya ni Sir Aquino dahil nga sa taglay niyang kahusayan sa klase namin. Sabay lingon ni Modrick sa kanya at napangiti silang dalawa sa isa't-isa. Parang may iba ah. Kinikilig ako mwehehe.

"Sheen, placed 1st  in the school. So give her a round of applause", dugtong pa ni Sir. Hangang-hanga talaga dito kay Sheen. Ang ganda na ang talino pa. 

At nang nasa bahay na kami, tintulungan niya ako sa assignment namin.

"Divide the page like this. On the top, write down what you learned in class. Then write what happened that day,here", sabay turo niya sa notebook na paglalagyan ko. Hindi ko maiwasang titigan siya dahil manghang mangha talaga ako sa kanya.

"huy!", tapik niya sa akin.

"Ay---- yes master!",biro ko sa kanya. Galing niya talaga! mwehehehe idol ko siya :'>

"Mga beeeees! May dala akong 3 box na  siomai para kay Zarah at noodles para sating dalawa Sheen! Tara kaaaaaaaaaaain!",kahit kelan napakahyper talaga nito ni Venice hahahaha!

"Siooooooooooooomai?!",biglang nagliwanag ang mata ko sa narinig ko!

"Yeah, yeah, yeaaaah!",sagot niya sa akin na natatawa tawa pa.

Pagtapos naming lumafang ng fuuuds, ay nagdecide na kaming matulog.

"Sleep beside me Sheen!",yaya ko sa kanya. Lab na lab ko talaga tong si Sheen kasi mas matagal ko siyang nakasama kaysa kay Venice.

"O sige! Urong bes!", may pasipa sipa pa siyang nalalaman talaga! Pashnene.

"Look at this", sabay turo ko sa paborito kong maliit na super cute na manika.

"Ehh, ano yan bes?'',tanong niya naman na may pagtataka.

"This is my lil' sister". At nagsimula na kong magkwento. Nakita kong sumilip si Venice, kaya naman tinawag ko na din siya. Nagseselos ata to hahahahaha.

"Daya nyo ah!",sabay hampas sa amin.

"Magkukwento na ako!!!!".

"My mom was a  character designer. Mom said it  felt like giving  birth making this. So that's why I call it my lil' sister",medyo nalulungkot ako habang nagkukwento.

"Ang swerte mo naman sa mama mo. Ang cooooool!", komento ni  Venice pero mas lalo akong nalungkot.

""But she passed away",kaya naman napayuko siya dala na din nang pagkapahiya.

"Uy baliw to! Okay lang matagal naman na eh",sabay angat ko ng ulo niya at ngumiti ako ng matamis.

"By the way, why are you getting scholarships?", takang tanong ko sa kanya kasi sa tingin ko mayaman naman siya.

"Well.............",sabay buntong hininga niya.