The Mafia boss's BOSS

Chapter Forty One

Chaptef Forty One: The past in the present

         (Kaitlyn's POV)

"Take a look at this Kait. You won't believe he's also here"

Lumapit pa ako sa monitor na kinalikot ni Timothy. Pagkatawag sakin ni Jett ay sinabi niya sakin kung sino ang nakita nila.

Sandali akong natahimik.

Bakit sya nandito?

Are they that desperate to get Kirsten and Ford killed at siya mismo ang nanguna?

This is bad.

Lethal must knew this already.

*Bogsh*

Shit. Nagsisimula na. The war between the Assasins of Sizua and The Mafia.

Sa loob ng kwartong to ay puno ito ng malalaking flatscreen monitors. At si Timothy lahat ang nagcocontrol dito.

Everything is very advanced. The technology he's using is not present outside.

Timothy is called "The King of Hackers"

"Tim, can you zoom him in?"

Tumango lang ito. I need to make this thing sure. May kasama pa sya.

Nang maizoom na niya ay mas lalo ko itong ikinaba.

Nandito din sya. Amg dalawang lider ng Assasins of Sizua .

The son of Sizua.

".. Michaell Yohan Santiago"

Mahina kong sambit.

*********************

      (Kirsten's POV)

Nagpatuloy ako sa pagtakbo, pero hindi ko naman alam kung saan ako papatungo. Bitbit ko padin ang baril na nakuha ko dun sa lalaki kanina.

Ngayon pa pumasok sa isip ko lahat.

This is frustrating. I just killed a man.

Pero bakit ganun? I can't feel any guilt. Parang iba ang nararamdaman ko. Diba dapat makonsensya ako? Pero bakit parang wala lang ito sakin?

Ganito din ba ang nararamdaman nina Kaitlyn at Lethak sa tuwing nakakapatay sila?

I felt... Nothing.

May mga armadong humaharang saking daanan pero parang matagal akong hinasa na makipaglaban.

This is getting weird.

May dalawang lalaking humarang saking daanan.

Parehong puno ng dugo ang mga suot nila, napatigil ako sa pagtakbo.

Nanlilisik ang mga mata nila.

Sinugod nila akong dalawa.

Kusang kumilos ang katawan ko. Yumuko ako at sinipa ang binti ng isa, hinila ko ang kutsilyo na nasa paanan ko at isinaksak ito sa isa pang lalaki dahilan upang mapahiga sya.
Tumayo ulit yung isa at kinuha ang kanyang baril. Itinutok niya ito sakin kaya napatigil ako.

I just looked at him and studied his next move.

I know he won't kill me. Nit him, alam ko may mas pinagtatrabahuan sya, at yun , siya ang papatay sakin.

I smirked at that idea. Medyo nakuha ko yung atensyon niya and with that, I grab that time para gumulong. And the next thing I knew he's already lying down with a bullet in his head .

I smile plastered on my lips. Is there something wrong with my system?

************