Başıboş

12.Bölüm-Umut

Tanıdığım herkes tesadüflere inanırdı.Nerde birşey görseler ve bu gördükleri şey hayatlarıyla ilgiliyse bunun kesinlikle %100 tesadüf olduğuna inanırlardı.

Siz tesadüflere inanır mıydınız?Tesadüf dediğiniz şeyin gerçekten hayatınız ve yaşadıklarınız ile ilgili olup olmadığına inanır mıydınız?

Ben tesadüflere inanmazdım.Ne gördüysem ya da ne yaşadıysam bunu yaşamam gerektiği içindir.Tesadüf denilen şeyle bir çok defa karşılaştım ama hiç inanmadım.Ne yaşarsam o an yaşardım benim hayatımda tesadüflere yer yoktu.Peki şuan karşımda gördüğüm neydi?Tesadüf mü?

SANMIYORUM.

Arkası bana dönük Shaun,Jennifer ile konuşuyordu.Sakindi ama hareketleri endişeli olduğunun birer kanıtıymış gibi duruyordu.Ne konuştuklarını duyamıyordum.Elinden kurtulmayı anca başardığım jennifer her yerde karşıma çıkıyordu.Ama artık sinirlerimi tutabilene helal olsun! gerçekten beni çok zorlamıştı.Eski sevgili için onun yeni kızarkadaşını kaçırmak ta neydi?

Shaun da jennifer da beni görmüyordu.Hemen durduğum yerden shaun'un yanına doğru koşmaya başladım.O sürtük bunun cezasını verecekti! Shaun'un ne diyeceğini yada ne yapacağını umursamıyordum artık.

"Buraya kadarmış sürtük" diye aniden aralarına girdim.Shaun gerçekten çok şaşırmış görünüyordu.Jennifer ise o kadar şaşkındı ki yüz ifadesini benzeteceğim birşey hala dünyada yoktu! Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.Ama sinirli ifademi korumak zorundaydım.

"Beni kaçırdıktan sonra bir de gelip hala karşıma çıkabiliyorsun demek,Emin ol hayatımda tanıdığım en yüzsüz kişisin" dedim.Eh doğruydu söylediklerim...

"Gördün mü shaun? sana söylemiştim.Kaçırılma olayını bile bana yükleyecek.Bana yüzsüz diyen bakın bir de ,İftirana devam et canım kimse sana inanmayacak"

Duyduklarımı beynim kabul etmiyordu.Sinirlerim duydukları bu iletiyi beynime ulaştıramıyordu.Duyduklarımı hazmetmekte zorlanıyordum.Bu kızın amacı neydi?Ne yapmayı planlıyordu? Shaun birşey demeden bizi dinliyordu.Sessiz kalıyordu.

"Sen ne dediğinin farkında mısın?Önce kaçırıp şimdide dalga mı geçiyorsun benimle?" artık gerçekten sinirlenmiştim.

"Shaun ona nerde olduğunu sorsana hadi,sana söylediğim gibi washington'da bulunan sevgilisinin yanına gitti.Sorsana hadi!" 

BENİM WASHİNGTON'DA SEVGİLİM Mİ VAR? BENİM NEDEN BUNDAN HABERİM YOK.VE BU GERİZEKALI NEDEN SAÇMALIYOR?

EN ÖNEMLİSİ SHAUN BANA DEĞİLDE ONA MI İNANIYOR?NEDEN SESSİZ KALIYOR?

En başından beri suskun olan shaun beni kolumdan tuttuğu gibi evine doğru dürüklemeye başladı.

Yaşasın bana inanıyor.Gerçi buna sevinmem çok saçma zaten normal olanı yapıp kız arkadaşına inanması gerekmez mi?

Jennifer'den uzaklaştıktan sonra birbirimize sarıldık.Yaklaşık 2 gün ayrı kalmıştık ve ben onu gerçekten çok özlemiştim.

"Nerdeydin? senin için ne kadar meraklandığımın farkında mısın? seni heryerde aradım ama yoktun?" bir açıklama beklediği kesindi.

"Shaun bunu sana nasıl anlatsam bilmiyorum,belki bana inanmayacaksın.Jennifer beni kaçırdı.Bak kulağa ne kadar çılgınca geldiğinin farkındayım.Ama gözlerimi açtığımdan beri onu gördüm." 

Shaun'dan ses yoktu ve bu beni çıldırtıyordu.Neden birşeyler söylemiyordu?Kahretsin.O bana inanmıyordu.

"Neden susuyorsun? Ah bana inanmıyorsun değil mi?" artık bağırıyordum.Hala ses yok.Tanrım çıldırmak üzereyim.California'ya geleli bu kadar kısa zaman olmuşken nasıl olurda başıma bu kadar çok olay gelirdi...

Shaun'u umursamadan sakin adımlarla evime doğru yürüdüm.Belkide arkamdan gelmesini bekliyordum.ama gelmeyeceğini biliyordum.

Umut işte...Korkunun rakibi olabilecek tek duygu...Umut

.........................................................................................................................................................................

OKula nasıl geldim emin olun bende bilmiyorum.Gelmemin tek nedeni angela'ydı.Ona söz vermiştim ve ben asla sözünden dönen biri değilimdir.

Beraber bill'in yanına gittik ve olanca gerçeği yüzüne haykırdık.Angela gerçekleri söylediği için çok rahattı.Ama benim asıl şaşırdığım bill'inden angela'dan ayrılmak istemesiydi.Birbirinden ayrılmak isteyen ama bunu iki tarafı kırmamak için söylemeyen bir çifttiler.Artık değiller.Onlar mutlular.

Angela george ile birlikte,bill'de mutlu.Peki ya ben?Ben ne haldeydim?

Shaun'u düşünmemeye çalışıyordum.Ama imkansız gibiydi.Bana inanmamıştı.

"Şiddetle başlayan hazlar,

Şiddetle son bulurlar.

Ölümleri olur zaferleri,

Tıpkı öpüşürken yok olan ateş ve barut gibi..."

Stephanie Meyer sanki yanımdaydı ve bunları kulağıma kendisi fısıldıyordu.

Birbirlerine değdikleri anda yok olan "Biz" gibi....