Başıboş

23.Bölüm-Kimdim ben bu zamana kadar?

Kendimi şuan kesinlikle bir alacakaranlık filmleriden birinin içinde hissediyorum.Doğaüstü varlıklar ne ya?Daha doğrusu büyükbabam bu kelimeyi söyledikten ve benimde hazmetmemi bekledikten sonra neden ilk olarak aklıma "vampir"ler gelmişti?

Ah Tanrım! bunlar benimle dalga mı geçiyor?Vampirler var mı gerçekten?

Haha!

Hiç komik değil.

Gerçekte değil.

Yani.

Sanırım.

Offf!

Bu ne tür bir çıkmazdı böyle.Benim bildiğim yada bildiğimi zannettiğim tüm doğaüstü varlıklar sadece birer hikayeydi ve gerçek değillerdi.Şimdiyse tüm ailem-ki gerçek ailem mi bundan tam olarak emin değilim-karşıma geçmiş bana doğaüstü varlıkları öldürmek için beslediğim o garip duygudan bahsediyorlardı.

Ve büyükbabam kesinlikle çok eğlenmişe benziyordu.

"Sizi daha fazla dinlemeyeceğim ya bana akla mantığa uygun bir açıklama yaparsınız yada yüzümü bir daha göremezsiniz?" dedim ve kalkar gibi bir hareket yaptım.Ne kadar ciddi olduğumu anlamak zorundaydılar.

Yok efendim neymiş doğaüstü varlıklar tabi canım ineklerde uçuyordu zaten(!)

Sessizlik,

Sessizlik,

Sessizlik..

Bu kadarı yeter ama!

Tam ayağa kalkmıştım ki "Şaka zannediyorsun değil mi herşeyi?Bende seni dikkatli sanırdım.Kaç yaşına geldin hala hiç mi fark etmedin çevrende olup bitenleri?Yıllardır öğrendiğin tüm bu savunma sanatlarını neden sana öğrettiğimizi hiç mi merak etmedin?Neden sürekli şehir değiştirdiğimizi hiç mi düşünmedin?Bu yaşına kadar dışarda hiç tek başına dolaşamadığını yanına her zaman bir koruma verdiğimizi hiç düşünmemişsin galiba" dedi bir hışımla büyükbabam.Gerçekten sinirlenmişti ve lafları bana çok dokunmuştu.

Çevremdeki bunca şeyi elbette fark ettim,bunca soru elbette senelerce kafamı kurcalayıp durdu.Ama şuan bana anlattıkları şeye en ufak bir ihtimal dahi vermemiştim.Ve bu düşündüklerimide dile getirdim çünkü büyükbabamın beni ezmesine izin veremezdim.

"Bunca şeyi fark etmediğimi mi sanıyorsun?Tüm bu yaşanılanları bana açıklamadığınız için asıl suçlu sizsiniz.Tüm bunları neden daha önce anlatmadınız?" bende bir hışımla bunları söylemiştim,Büyükbabam uç sınırdaki tüm sinirlerimi sonuna kadar germişti.

"Anlatmadık.çünkü senelerce hislerini köreltmeye çalıştık,bu genler sana annenden geçti belki onlardan biri olmazsın sandık,ama sen yanıldığımızı gösterdin,sandığımızdan çok daha güçlü çıktın" dedi babam gayet sakin bir tonla.

Benim bu cümlede takıldığım tek bir nokta vardı:"Onlardan biri"

Bu gen bana annemden mi geçmiş?Yahu ne geni?

Bu düşüncelerime bakılırsa tüm bu olayları kabullenmiş görünüyordum.Yani küçüklüğümden beri yaşadığım tüm o garip olayları ve doğaüstü varlıkların varlığını kabullendim.

Bu kadar çabuk mu?

Aslında bu düşünceleri hemen kabul edecek bir kişiliğim yoktu ama tıpkı o ölümcül his gibi buda içimden gelmişti,bu kabulleniş.

Sanki içimden bir ses "herşeyi en başından beri biliyordun zaten bugün sadece biri bunu sesli bir şekilde dile getirdi,bu kadar şaşırma" ve bu ses bana o kadar yakın geliyorduki bir ara çaktırmadan çevreme bakındım acaba biri mi bunu söylüyor diye.

Ama kimse yoktu,bu ses içimden geliyordu.Bu sese alışmalıydım,uzun süre konuşacak gibi bir hali vardı.

"Onlardan biri?" diye sordum babama tamamıyla ona odaklanmış bir şekilde tüm alıcımlarımla.

"Sen bizdensin hayatım,Bir AVCI'SIN" dedi annem.