Destiny's พรหมลิขิตกั้น [END]

ตอนที่ 2

ณ โรงอาหารประจำมหาลัย M.D.
มีสี่สาวกุมขมับโดยที่ในหัวคิดแต่เรื่องหาชมรมใหม่ที่สบายเหมือนกับการเรียนอยู่ในชมรมเก่า แต่ก็คิดไม่ตกซักทีว่าจะมีชมรมไหนที่เข้าท่าเหมือนชมรมเก่า อย่างชมรม เทนนิส ก็ซ้อมกันแบบเอาเป็นเอาตายอย่างกับจะเอาไปแข่งทีมชาติยังไงอย่างงั้น วอลเลย์บอลไม่ต้องพูดถึง บอลพุ่งมามีเหรอที่พวกเราจะวิ่งใส่ มีแต่วิ่งหนีโว๊ยย

"มีใครจะเสนอชมรมอะไรไหม?"

     ฉันเสนอเพราะถ้าขืนนั่งซึมอยู่อย่างนี้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาไม่หาว่าอกหัก ก็หลุดออกมาจากโรงบาลบ้าแล้วหล่ะ

"บาสป่ะ ผู้ชายเยอะดี"

     ซันย่าเสนอ พร้อมกับทำหน้าตาอย่างหื่นกระหาย นี่ฉันไม่ได้ใส่ร้ายัยนี่เลยนะ มันทำแบบนั้นจริงๆ -..- ทำเอาฉันลืมบุคลิกหวานๆของยัยนี่หายไปเลย

"จ้าเยอะมากกก เขาเรียนแบบแยกชายหญิงนะจ้าาา ตอนที่เข้ามาเรียนที่นี่ใหม่ๆ ฉันไปดูมาแล้วไม่เวิร์คซ้อมอย่างมหาโหดอ่ะ บรื๋ออ ไม่เอาๆ "

ริชสวนทันควัน แถมทำท่าขนลุกซู่ทำเอาฉันนึกภาพตามแทบไม่ทัน

"ดนตรี.."
     ซันนี่พูดขึ้นหลังจากก้มดูอะไรซักอย่างบนหน้าจอมือถือพร้อมเลื่อนดูนั่นดูนี่พักใหญ่ก่อนเงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้า มองดูแล้วยัยนี่ต้องมีแผนชั่ว เอ้ย! แผนดีๆ อะไรซักอย่างแน่ๆ

"มีจุดประสงค์หล่ะสิฉันรู้ทันแกหรอกหรอก"
     ซันย่าแกล้งพูดลอยๆ พร้อมควงปากกาไปมาด้วยท่าทางปกติเหมือนตัวเองไม่ได้เป็นคนพูดคำไหนออกมาเลย
     แต่หารู้ไม่ว่ามันเข้าหูซันนี่ให้ได้ยินแบบเต็มๆ

"ชมรมดนตรีเหรอ แล้ว..ใครเล่นดนตรีเป็นบ้าง?"

     ฉันหันไปถามทุกคนหลังจากดูดน้ำสตอร์เบอร์รี่เข้าไปอึกใหญ่

"ร้องเพลงอ่ะ"

"ร้องเพลงเหมือนกัน"

"ร้องด้วยยย"