Destiny's พรหมลิขิตกั้น [END]

ตอนที่ 10

เอี๊ยดดด~
ผมจอดรถทันทีที่ถึงที่นัดหมาย เพราะผมนัดกับบางคนเอาไว้...

"ไง!"

ชายหนุ่มผมสีทองดวงตาสีฟ้าเอ่ยทักทันทีที่ผมเดินเข้าไปในร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งไม่ไกลจากห้างซักเท่าไหร่

"ไง! โดโลธี"

"หึ! ฉันนึกว่าแกจะไม่มาซะอีก"

มันถามผมหลังจากวางแก้วกาแฟลง

"แกก็รู้ว่าฉัน...ไม่เคยพลาด"

"นัดครั้งนี้..หรืออลิซ?"

"ก็ทั้งสองอย่าง"

ผมไหวไหล่นิดๆเพราะไม่แยแสอะไรมาก

"อย่าแน่ใจไปหน่อยเลยแกหน่ะ"

เราสองคนจ้องตากันอยู่นานจนมันทนไม่ไหว
หึ!  อ่อน....

"อย่าลืมข้อตกลงที่เราให้กันไว้"

โดโลธีทวงสัญญา

"แน่นอน! ใครจีบอลิซได้ก่อนคนนั้นชนะส่วนใครแพ้ต้องเลิกยุ่งกับคาร่า"

"ฉันแค่สงสัยว่าทำไมแกต้องเจาะจงต้องเป็นอลิซเท่านั้นห้ะ..เอียน"

"ก็อย่างที่แกรู้เราเป็นคู่แข่งกันตลอดโดโลธี...เรื่องความรักเราก็ต้องแข่งกันใช่ไหมล่ะเพื่อนยาก"

"ใครเพื่อนแก แกตอบไม่ตรงคำถามไอ้เอียน!"

"โว้ๆ ใจเย็นๆสิวะ แกก็รู้ว่าสี่คนนั้นหน่ะฮ็อตในหมู่ผู้ชายแค่ไหนแล้วคนที่ดูจะจีบยากที่สุดก็คือ..อลิซ!"

สี่คนที่ว่าก็คือ อลิซที่ดูหยิ่งๆ ซันย่าดูอ่อนหวานเกินไป ไม่ผ่านๆ ซันนี่ก็เห็นไปกรี๊ดกร๊าดอยู่กับวงไอ้บ้านี่ ส่วนริชแมนซะขนาดนั้นหนุ่มๆเข้าใกล้มีชกกระเด็น! เพราะชะนั้นอลิซเหมาะสุดในการเอามาเป็นหมากเพื่อใช้เดินในเกมนี้

"ฉันว่าแกต้องพยายามหน่อยแล้วหล่ะ"

ผมบอกมันก่อนยกยิ้มมุมปากแบบผู้ถือไผ่เหนือกว่า

"แกหมายความว่าไง"

หึ!  ผมสะใจจริงๆที่มันแสดงอาการออกมาได้ชัดเจนว่าโกรธสุดๆ

"ฉันก็แค่คืบหน้าไปกว่าแกแล้วหน่ะสิ"
ผมว่าพร้อมหัวเราะอย่างสะใจ

"แล้วเราจะได้รู้กัน" 

โดโลธีพูดอย่างนั้นแล้วเดินออกจากร้านไป
ผมนั่งจิบกาแฟไปพร้อมนึกถึงความหลังเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นวันนั้นและ...ผู้หญิงคนนั้น
.
.
.
.
3 ปีที่แล้ว

"ฉันสอบติดมหาลัยที่อยากเข้าวะ แกหล่ะเอียน"

"มันแน่นอนอยู่แล้วเว๊ย!!"

"เรื่องเรียนยังแยกพวกเราออกจากกันไม่ได้เลยว่ะ"

"แน่อยู่แล้ว..ไม่มีอะไรแยกคำว่า'เพื่อนของเราได้หรอกจริงไหม"

สองหนุ่มเพื่อนรักแบบซี้ย่ำปึก! ที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมต้นจนขึ้นมหาลัยโดยพวกเขาคิดว่าจะไม่มีอะไรมาสั่นคลอนคำว่าเพื่อนได้อีกแล้วจนกระทั่ง...

"แกก็น่าจะรู้ว่าฉันชอบคาร่าแล้วทำไม!? "

"แต่คาร่าเขาชอบฉัน!"

"ได้! งั้นเราไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกันอีก!"

"เออ! ไม่อยากเป็นเหมือนกันหรอก"

สองหนุ่มถกเถียงกันไปมาด้วยเหตุเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียวซึ่งทำให้มิตรภาพอันยาวนานต้องพังลง ด้วยเหตุที่...  โดโลธีชอบคาร่าเพราะสองคนเขาเป็นเพื่อนกันมาได้ซักพัก พอถึงเวลาที่โดโลธีจะบอกความในใจให้คาร่ารู้ เอียนก็ไปบอกชอบตัดหน้าโดโลธี ซึ่งทั้งสองคนก็คบกัน
     หลังจากนั้นทั้งสองก็คบกันได้ไม่นานทั้งสองมีเรื่องทะเลาะกันบ่อยจึงต้องเลิกกัน โดโลธีจะใช้โอกาศนี้เพื่อแย่งคาร่าคืน แต่เอียนยังไม่ปล่อยคาร่าจึงทำให้ทั้งสองต้องทะเลาะกันจนถึงทุกวันนี้
.
.
.
.
"ฉันไม่ปล่อยคาร่าง่ายๆหรอกโดโลธี"

ชายหนุ่มนั่งจิบกาแฟแล้วพรึมพรำพอให้ได้ยินคนเดียว....