Destiny's พรหมลิขิตกั้น [END]

ตอนที่ 20

ไลน์~ 
เสียงไลน์เรียกความสนใจแทนโปรเจ็คงานที่ฉันกำลังทำได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียวพอหยิบขึ้นมาดูก็เป็นคนที่ไม่ได้คุยกันนานเลยหลังจากวันนั้นวันที่เขาสารภาพรักกับฉัน...เอียนนั่นเอง

เอียน: วันนี้ว่างหรือเปล่า
อลิซ: ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่หรอกกำลังทำโปรเจ็คงานอยู่นะ
เอียน: งั้นฉันก็กวนเธอแย่น่ะสิ
อลิซ:ไม่หรอกมีธุระอะไรหรือเปล่า?
เอียน:วันนี้เธอว่างหรือเปล่าฉันว่าจะชวนเธอไปกินข้าวกัน
อลิซ:อืม...ได้สิ

ดีเหมือนกันจะได้พักให้สมองลื่นค่อยมาคิดงานที่จะทำต่อพักไปในตัวไปเลย
หลังจากที่ละงานที่ต้องส่งอาจารย์แล้วฉันก็ตรงดิ่งมายังร้านอาหารริมฝั่งที่นัดกันกับเอียนไว้

พอเดินเข้าไปในร้านก็เจอเอียนนั่งที่โต๊ะด้านนอกระเบียงของร้านพอดี

"ไกลไปไหมเนี้ย ԅ(¯﹃¯ԅ)"

ฉันทักเขาทันทีที่นั่งลงพร้อมมองอาหารที่เขาสั่งไว้หลายอย่างจนล้นโต๊ะนี่เขานัดใครไว้อีกหรือเปล่าเนี๊ยจะเยอะเกินไปแล้ว!!

"นี่นายนัดใครไว้หรือเปล่า ทำไมสั่งอาหารเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ"

"ฉันสั่งให้เธอโดยเฉพาะเลยต่างหาก"

"0-0 ห๊ะ!  นี่นายจะบ้าเรอะ ฉันกินแค่อย่างเดียวก็ไม่หมดแล้ว"

"ก็เห็นเธอชอบกินนี่"

"*_*"

เขาตอบน่าตาเฉยมีความหลอกด่าว่าฉัน กินเก่ง กินจุ กินไม่หยุดใช่ไหมเนี้ย แถมตักอาหารเข้าปากโดยที่ไม่สนใจว่าหน้าตาของฉันตอนนี้บอกไม่โอเครสุดๆ คนอะไรน่าจับอาหารยัดปากให้สำลักตายไปเลยจริงๆ

"เธอยังจำคำถามฉันได้ไหมอลิซ^__^"

'เป็นแฟนกันน่ะ' จู่ๆคำถามของเขาก็แว็บเข้ามาในหัวฉันทันทีเพราะคำถามนี้ฉันยังไม่ได้ตอบเขาเลยนี่น่า! เอาไงดีเนี้ย!

"อะ.. ไรนะฉันลืมคำถามนายแล้วล่ะ ฮ่า ฮ่า~"

ฉันแกล้งทำเป็นคนความจำสั้นไปแบบนั้นแหล่ะความจริงฉันจำได้ทุกประโยคและทุกคำเลย ถ้าเขารู้ว่าฉันไปคบกับคนอื่นทั้งที่เขาบอกชอบฉันก่อนเขาเนี้ยนะT-T เดดสะมอเร่แน่ๆ