โดโลธีทอร์คอ็อฟเดอะทาวด์
ปั๊ง!!
“เชิญ!!!”
อุ๊ย! ให้ตายเถอะผมตกใจหมดเลย ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะไม่อยากให้ผมเข้ามานอนด้วยถึงขนาดนี้ดูจากแรงการเปิดประตูจึงทำให้ประตูกระแทกเข้ากับผนังห้องซะแรงขนาดนั้นแต่ก็ชั่ง เพราะตอนนี้ผมมาอยู่ในห้องของอลิซแล้วตอนนี้เพราะฉะนั้นผมก็จะนอนกับเธอให้ได้ !
ผมค่อยๆเดินสำรวจห้องเธอตั้งแต่เดินเข้ามาจนมาถึงเตียงนอน โดยภายในห้องเป็นผนังก่ออิฐสีขาวพร้อมกับกรุหัวเตียงทำเป็นชั้นวางของและฝังไฟไว้โดยรอบเพื่อเพิ่มความโรแมนติกมากขึ้น ส่วนข้างเตียงวางโคมไฟไว้ทั้ง 2 ด้าน ปูพรมขนนุ่มสีเทาเอาไว้ใต้เตียง ผ้าปูที่นอนใช้ผ้าซาตินสีน้ำเงิน เช่นเดียวกันกับผ้าม่าน เปลี่ยนบรรยากาศในห้องดูหรูและเซ็กซี่เบาๆ
เหมือนกับเจ้าของห้องเปี๊ยบเลย ทั้งมีเสน่ห์น่าหลงไหลแบบที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่มีแต่เธอมี ^^
เป็นเพราะแบบนี้แหล่ะมั้งผมถึงได้หลงรักไปกับเสน่ห์นี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้พอรู้ตัวอีกทีก็ทำให้ลืมเธอคนนั้นคนที่ผมเพียงแค่หลงไปก็เท่านั้นเอง ผมคิดถึงเรื่องที่จะต้องบอกเรื่องบางเรื่องให้เธอได้รู้เพราะผมอยากบอกเรื่องนี้ให้เธอได้รู้ก่อนใครแต่ก็อดไปปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อนของเธอไม่ได้เลยจริงๆ และผลที่ได้คือ…….. โดนบ่นปาไป 30 นาที ก็ยังไม่สุด ไม่ใช่มีแค่เพื่อนของอลิซนะมีเพื่อนผมอีก +20 นาที ดูรวมๆแล้วปาไปเป็นชั่วโมงงง เฮ้อ.. ผลที่ได้ก็คือให้บอกความจริงออกไปเพราะฉะนั้นเวลานี้ ณ ตอนนี้คือต้องบอกความจริงเธอให้ได้อลิซทอร์คอ็อฟเดอะทาวด์
โธ่ แม่นะแม่! ทำไมต้องให้เขามานอนค้างที่บ้านด้วยก็ไม่รู้พอจัดการปิดประตูเสร็จฉันก็เดินมาหาคนหน้ามึนที่นั่งอยู่บนเตียงฉันหน้าตาเฉยทำตัวอย่างกับเป็นเจ้าของห้องอย่างนั้นแหล่ะ
YOU ARE READING
Destiny's พรหมลิขิตกั้น [END]
Romanceปีสุดท้ายของการเรียนที่มหาลัยกำลังจะสิ้นสุด แต่!! กิจกรรมชมรมจะไม่ผ่าน! เพราะครูชมรมเจ้ากรรมนายเวร ดันเกษียณอายุราชการ ปล่อยให้สี่สาวแสนเหี่ยวเฉา เอ๊ย! หงอยเหงาต้องหาชมรมใหม่! จะมีชมรมใดที่ดีไปกว่าชมรมสมุนไพรเล่า ที่ไม่ได้เรียนแต่ผ่านชลุยย อุว๊ะ ฮ่า...