Destiny's พรหมลิขิตกั้น [END]

ตอนที่ 18

"ฉันชอบเธออลิซ"

ห๊ะะะ!! ๏0๏!
ใบ้แดกคะงานนี้
เอาไงดีอลิซๆ เราสองคนจ้องตากันไม่มีใครยอมแพ้สุดท้ายเป็นฉันเองที่ละเสมองไปทางอื่นแทน

"ชอบฉันตอนไหนล่ะเนี่ย"

ฉันหลบตาเขาแต่รู้สึกเหมือนเขามองมาตลอดยิ่งเป็นแบบนี้ฉันยิ่งเขินใหญ่นะ ๏//๏

"ก็ตั้งแต่ได้รู้จักกับเธอ
ได้คุย ได้อยู่ใกล้ มันก็ทำให้ฉันมั่นใจว่าชอบเธอ ^_^"

เขาฉีกยิ้มมาให้ฉันแววตามั่นคงพอที่จะสื่อความหมายของใจมาให้

"แต่เธอก็มีคนที่ชอบแล้วหนิเนอะ หึ! ถือซะว่าฉันไม่เคยพูดก็แล้วกัน"

โดโลธีจะเดินล่วงฉันไปฉันจึงดึงชายเสื้อเขาไว้แล้วพูดไปตามสิ่งที่ใจคิด

"คนที่ฉันบอกว่าชอบนะ..คือนายต่างหากเล่า"

ฉันพูดประโยคสุดท้ายเสียงเบาแต่ระยะห่างแค่นี้เขาต้องได้ยินชัดทุกคำแน่นอนโดโลธีได้ยินดังนั้นจากสีหน้าที่หมดความหวังก็กลับมายิ้มแย้มเเต้มไปด้วยความสุขเขาดึงมือข้างที่ฉันจับชายเสื้อเข้าไปหาแล้วรวบฉันเข้าไปกอดพร้อมกับกระซิบข้างหูเสียงต่ำที่ทำเอาเคลิ้มได้ดีทีเดียวว่า...

"เป็นแฟนกันนะ ^__^"

"อื้ม"

ตกลงสิโอกาสที่คนที่เราชอบจะชอบเรากลับแบบนี้หาได้ยากมากนะรู้ไหมฉันยิ้มจนแก้มจะแตกอยู่แล้วนะ

"ไปหาคนอื่นเหอะป่านนี้คงถามหากันแย่ล่ะ"

ฉันเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะสายตาเขามันพร้อมจะทำให้ฉันหลงไหลไปมากกว่าเดิมทุกทีที่ฉันจ้องมองเข้าไปในตาสีฟ้าคู่นั้น เราสองคนเดินไปหาคนอื่นๆที่อยู่ด้านข้างของสถานสงเคราะห์ที่มีโต๊ะจัดเรียง และมีกองไฟอยู่กลางวง คนอื่นๆล้อมวงกันมีเสียงครื้นเครงสนุกสนานตลอดคิดไม่ผิดจริงๆที่ฉันเลือกมาเข้าชมรมนี้

"จับมือกันมาขนาดนี้ยังไงๆ"

จ็อบส์เอ่ยแซวทำเอาฉันหน้าแดงขึ้นมาทันที ฉันหันไปมองคนข้างๆที่ตอนนี้ก็จ้องหน้าฉันอยู่เหมือนกัน

"ก็เป็นแฟนกันอะดิ ถามได้"

"โอ๊ยยยยย"

พอโดโลธีตอบตามด้วยเสียงแซวของคนที่อยู่รอบๆดังขึ้นทำเอาฉันไปไม่เป็นอีกแล้ว

"นานๆ"

สามหนุ่มหัวทองตอบพร้อมกัน เดี๋ยวนะนานๆเหรอรู้สึกไม่ชอบคำอวยพรนี้แหะ บรื๋ออ!

"หนาวเหรอไปนั่งใกล้กองไฟตรงนั้นกัน"

โดโลธีพาฉันมานั่งที่ไม่ไกลจากเพื่อนสาวสามคนของฉันซักเท่าไหร่

"คบกันตอนไหนเนี้ยฉันไม่เห็นรู้เลย"

ซันย่าทำหน้างงๆ

"มีแฟนก่อนฉันได้ไงเนี้ย ไม่ได้ๆฉันต้องมีบ้าง"

ซันนี่ทำท่าไม่ยอมแพ้พร้อมหันไปจ้องไททันที่นั่งฝั่งตรงข้ามทันที จนเจ้าตัวสะดุ้งโหยงเพราะซันนี่ส่งสายตาเย้ายวนให้สุดริดแต่ไททันก็ทำแค่มองหน้าซันนี่เฉยๆ จนซันนี่เบะปาก

"อิจอ่ะ"

ริชทำท่าเขินกว่าฉันอีกยัยนี่เวอร์ตลอดหลังจากเล่าเรื่องประสบการณ์ขนหัวลุกกันเป็นที่เรียบร้อยพวกเราก็ไปนอนเก็บข้าวของเตรียมออกเดินทางพรุ่งนี้แต่เช้า