Destiny's พรหมลิขิตกั้น [END]

ตอนที่ 5

     และแล้ววันเกษียณอาจารย์สุดเคารพรักก็มาถึงมีอาจารย์เกษียณอยู่ 3 คน
ก็ได้แก่ มิสเตอร์มิลเลอร์ มิสลินดา และมิสเตอร์ฟีคอน มีแต่อาจารย์ใจดีทั้งนั้น แล้วก็เหลือแต่อาจารย์มหาโหดให้พวกเราได้เคารพกันเล่นๆ
(;_;) แต่วันนี้ก็ยังดีจะมาเรียนก็ได้แต่มาก็ไม่ได้เรียนล่ะนะ วันนี้มีคอนเสิร์ตของวง Zimmerman อยู่หอประชุมของมหาลัยและที่แน่ๆ เพื่อนสาวตัวดีคงไม่พลาดอีกตามเคย

"ไปดูคอนวง Zimmerman ไททันจ๋าว่าที่แฟนในอนาคตฉันเร็วๆ"

     ซันนี่ออกตัวก่อนเพื่อนอีกตามเคย

"หนวกหูจะตาย"

     ซันย่าแย้ง

"เห้ย! ฉันบอกไททันจ๋าไว้แล้ว"

     ซันนี่เถียง

ซันย่าไม่ตอบได้แต่ส่ายหัวไปมาอย่างระอา

"แกกับไททันยังไงกันแน่"

     ริชคาดคั้นเอาคำตอบทำเอาฉันก็อยากรู้ด้วยเหมือนกัน

"ไททันบ้านั่นหลบหน้าฉันอยู่ได้อ่ะดิ"

     ซันนี่ทำหน้ามุ้ย

"แกออกจะเสน่ห์แรงนะซันนี่"

     ฉันเสริมเพราะมันเป็นไปได้น้อยมากที่จะไม่มีใครไม่สนใจยัยซันนี่เลย

"ฉันรู้ว่าฉันสวย"

"มิน่าล่ะ ที่บ้านแกไม่เห็นมีกระจกเลย"

     ริชเบ้ปากใส่ อย่างหน่ายๆ

"ใช่ฉันทุบทิ้งเองแหล่ะ"

     ซันนี่เชิดหน้า อย่างไม่แยแส

     ฉันได้แต่ส่ายหัวให้กับสองคนนี้อีกตามามเคยอะไรจะกัดกันขนาดนี้

"จะไปดูวงนี้ไหมเนี้ยจะเลยเวลาแล้วนะ"

     ซันย่าบอกขึ้น

กรี๊ดดดด~

     เสียงกรี๊ดของชะนี เก้ง กวาง ดังสนั่นหอประชุมกันเลยทีเดียวและตอนนี้ฉันก็มาอยู่หน้าเวทีรอวงสี่หนุ่มหัวทองสงสัยไหมว่าทำไมถึงมาอยู่หน้าเวทีได้ก็เพราะ.. ยัยซันนี่นะสิ! แหวกฝูงผู้คนจนมาอยู่หน้าเวทีได้เรื่องผู้ชายล่ะมันสู้ไม่ถอยจริงๆ หนวกหูโว๊ย!

"ฉันออกไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะ"

     ฉันตะโกนบอกซันย่าแข่งกับเสียงดนตรีของวงอะไรซักอย่างที่ขึ้นก่อนวงสี่หนุ่มหัวทอง ซันย่าพยักหน้าเสร็จฉันก็ตรงดิ่งมานั่งม้าหินอ่อนข้างหอประชุมทันที ความจริงแล้วไม่มีใครโทรมาหรอกก็แค่อยากอยู่อย่างสงบแถมหนวกหูเสียงกรี๊ดกร๊าดของคนข้างในจริงๆเลย
แล้วฉันจะทำอะไรข้ามเวลาดีล่ะเนี้ย!
ก็มีแต่โทรศัพท์คู่ใจนี่ล่ะวะ
     ว่าแล้วก็กดดูรูปในทวิตเตอร์เลื่อนทวิตไปมาพรางๆ แล้วก็มีเสียงคนทักทายขึ้น

"ทำไมนั่งคนเดียวล่ะ เพื่อนไปไหน?"

     นายโนโดโลธีผู้เป็นบัดดี้ผู้ดูแลฉันถาม

"ด้านในแหน่ะ"

"ไม่เข้าไปดูหน่อยเหรอ"

"เพิ่งออกมานะ"

     ฉันชักหวั่นเพราะเขาเล่นจ้องหน้าฉันขนาดนั้น

"เหรอ.."

     เขาทำหน้าครุ่นคิดอะไรซักอย่างแต่ยังมองหน้าฉันอยู่ ฉันไม่ปล่อยให้เขาหาคำถามมาถามอีก ฉันก็ถามเขาก่อน

"อะไรติดหน้าฉันหรือไง? ไม่ไปเตรียมตัวขึ้นแสดงหล่ะ?
ไม่กลัวแฟนคลับนายมาเห็นหรือไง?"

"ตอบตัวไหนก่อนดีล่ะ?"

"แล้วแต่"

     ฉันตอบยิ้มๆ

"เธอมีแฟนยัง?"

"ห๊ะ"

     ฉันอึ้งไปซักพัก

"นี่!"

      เขาคาดคั้นเอาคำตอบ

"ยัง"

      อูยยเหมือนจะโดนจีบเลยอ่ะแถมเป็นคนหล่ออีก โอ๊ยย! บ้าๆ กลับมาา

"ดี!"

     โดโลธีฉีกยิ้มกว้าง

"ขอโทษที่เสียมารยาทครับ ได้เวลาแสดงแล้ว"

     จ็อบส์เพื่อนของโดโลธีมาตามเพราะใกล้เวลาแสดงแล้ว

"กำลังจีบกันอยู่ช๊ะ!"

     จ็อบส์แซวซึ่งฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวก็หน้าแดงทันที

"จีบบ้าไรไปได้แล้ว!"

     โดโลธีบอกพร้อมลากจ็อบส์ออกไปพร้อมหันมาลา

"แล้วเจอกันนะอลิซ^_^"