Destiny's พรหมลิขิตกั้น [END]

ตอนที่ 11

กริ๊งงงงง~
เสียงนาฬิกาปลุกบ่งบอกว่านี่เป็นเวลาตีสี่ถือ
เป็นเวลาดีสำหรับวันนี้เลยย~
ฉันรีบลุกไปอาบน้ำทำธุระต่างๆนานาจนเสร็จ
ก็ก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือเป็นเวลาตีห้า ซึ่งวันนี้เราต้องไปค่ายที่น้ำตกซึ่งมันเป็นกิจกรรมของชมรมดนตรีพวกเรานั่นเอง เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก็จะถึงเวลานัดให้พ่อไปส่งเลยดีกว่า..

"กลับกี่โมง?"

"น่าจะพรุ่งนี้ค่ะพ่อ เพราะต้องค้างคืนด้วย"

"กระเป๋าเป้เตรียมมาแล้วเหรอ"

"เรียบร้อยแล้วค่ะ"

"แล้วค่ายนี่เขาจัดที่ไหนล่ะ? "

"น้ำตกค่ะ น่าจะมีกิจกรรมเยอะเลย"

ฉันสังเกตุสีหน้าพ่อเป็นระยะเพราะฉันไม่เคยไปที่ไหนไกลๆฉันเลยพูดตัดก่อนที่พ่อจะเปลี่ยนใจแล้วกังวลไปมากกว่านี้

"พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ หนูจะดูแลตัวเองอย่างดีแล้วอีกอย่างอาจารย์ประจำชมรมก็ไปด้วย เพื่อนหนูก็เยอะแยะเลยน้ะ!" 

พ่อได้ยินอย่างนั้นก็หันหน้ามายิ้มให้ พอดีกับที่รถจอดตรงหน้ามหาลัยพอดี

"ถึงแล้วโทรบอกพ่อด้วยนะ"

"รับทราบค๊าาา ^___^"

ปึก!
ฉันปิดประตูรถแล้วมานั่งที่ป้ายรถหน้ามหาลัย นั่งมองดูคนอื่นจากต่างคณะที่จับกลุ่มคุยกันไปพลางๆ 

"อลิซ^__^"

พอได้ยินคนเรียกอยู่ข้างๆดังขึ้น ฉันเลยหันขวับ! ไปเร็วจนทำให้แก้มของฉันไปชนกับจมูกของใครก็ไม่รู้!

"เห้ย!" 

ฉันร้องเสียงหลงรีบหันหน้าไปหาเรื่องคนข้างๆแล้วต้องชะงักเพราะเป็นคนที่จะต้องดูแลฉันทั้งเทอม....โดโลธี!

"โห..อยากให้หอมแก้มก็ไม่บอกนะ"

(ˉ▽￣～)

โดโลธียิ้มเจ้าเหล่ห์

( •̥́ ˍ •̀ू )

แปร๊ดด~
หน้าค่อยๆแดงจนลามไปถึงใบหูทันทีที่นึกถึงภาพเมื่อกี้ จากอาการโกรธที่พร้อมจะหาเรื่องคนข้างๆกลับกลายเป็นอาการเขินทันที

"จะบ้าเหรอ!"

ฉันเผลอขึ้นเสียงใส่เข้า ตบท้ายด้วยการตีแขนหนึ่งที

"เห้! เธอทำร้ายร่างกายฉัน"

"นายก็หอมแก้มฉัน!"

เถียงมาเถียงกลับเอาสิ้้!

"อะแฮ่ม! ใครอะไรใครเหรอ"

ซันนี่ที่ดูเหตุการณ์อยู่สักพักก็เข้ามาห้าม
ด้วยเสียงล้อเลียน กวนประสาทขั้นสุด

"หวานกันน้อยๆหน่อยน๊าาา คนโสดอยู่นี่!"

ริชที่เพิ่งมาถึงเจอเข้ากับซันย่าแล้วเดินมาด้วยกันก็เห็นสองคนนี้สวีทสแวดอยู่ก่อนแล้วจึงเอ่ยแซว

"ไปรู้จักกันตอนไหนจ๊ะ!"

ซันย่าสมทบด้วยอีกคน

"ทุกคน! รถมาแล้วนะครับเราจะนั่งรถตู้คันล่ะ 10 คนนะ"

จ็อบส์ตะโกนบอกซึ่งรถตู้มี 3 คัน เพราะฉะนั้นชมรมเรามีทั้งหมด 30 คน ที่คนชมรมมีน้อยทั้งๆที่มีแต่คนอยากเข้าชมรมนี้ทั้งนั้นก็อย่างว่า...หล่อ...เท่..จ๊ะ!
ซันย่า ซันนี่ และริช ก็ลากฉันมาขึ้นรถคันแรกฉันไม่รอช้าตรงดิ่งไปที่เบาะหลังสุดทันทีเพราะรักความสงบเป็นที่สุดแล้วค่อยๆหลับตาทันทีฉันไม่ค่อยชินกับการตื่นเช้าซักเท่าไหร่ ไม่นานฉันก็ค่อนๆพล่อยหลับไป

(￣.￣)

คร่อก~