#HARRY
Kapıyı açtıgımda karşımda ellerinde bavullar, bitkin görüntüsüyle Louis duruyordu.Çökmüş gibidi.Umutsuz.Gözleri kızarmıştı.Aglamışmıydı?.
-''Lou?İyi misin?''
-''Be-en gidiyorum Harry''
Daha fazla tutamadıgı gözyaşlarını serbest bıraktı. Ben ise şaşkınlıkla dilim tutulmuştu.Nereye gidiyordu? Neler olmuştu Eleanor yüzünden mi gidiyordu?Ama ona baktıgımda bu soruların cevabını verecek kadar halinin olmadıgını düşündüm.
Onu böyle görmek canımı kalbimi acıtıyordu.
Kolundan tutup içeri çektim.Kapıyı kapattım elindeki bavulları alıp yere koydum ve ona sıkıca sarıldım.O ise daha fazla zorlamamış kendini kollarıma bırakmıştı.Bir süre beöyle durduk.Daha sonra onu kucakladım ve odama götürdüm.Bedenini yavaşça yatagıma koydum.Gözleri kapalıydı.Halsizdi. Üzerindekileri çıkardım.Ona kendi tişörtlerimden birini giydirdim.Işıgı kapattım ve bende onun yanına yatıp üzerimizi örtüyle örttüm.Yüzlerimizin arasında bir santim vardı.Nefes alış verişlerini rahatlıkla duyabiliyordum.
-''Harry''
Sakin ve sessiz çıkan sesine karşılık
-''Neler oldu Lou''
dedim ve ellerimle yanagını okşamaya başladım.
-''Evi terkettim Harry.O eve bir daha dönmek onların yüzünü görmek istemiyorum.Kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum.İçinde seninde oldugun bir hayat istiyorum.'' ellerimi yanagından alıp elleriyle birbirine kenetledi.
-''Gidiyorum derken neyi kastediyordun Lou?''
-''Bu şehirden gitmek istiyorum...Her zaman Manhattan'da yaşamak istemişimdir.Ayrıca orada iş olanakları fazla kendime bir iş bulurum.Bu zamanlar için para biriktirmiştim onunla küçük sevimli bir eve çıkarız....yani beraber ne dersin?''
Onunla olmak istiyordum tabiki bende ama burada kurulu bir yaşamım var.Okulum.Herşeyi geçtim Gemma yı nasıl tek başına bırakabilirdim.
-''Louis,benn ne diyicegimi bilemiyorum yani sen birden sorunca .....ben bilmiyorum yani nasıl olur okulum var ve Gemma yı burada bırakamam.''
Louis birşey demedi sadece gözlerime baktı.Mavi gözleri bana yalvarır gibi baktı.Bir şey diyemedim.
Sana baktıgımda
Gözlerindeki üzüntüyü görebiliyorum...
Daha sonra bana sırtını döndü.Bende aynı şekilde yaptım.Sırtlarımız birbirine degiyordu.
Birden onunla birlikte yaşamak yeni bir hayat yaşama hayalini kurdum.Beynim düşüncelerle savaşırken gözlerim yavaşça kapandı.
***
Odamın kapısının kapandıgını duyunca irkilerek uyandım.Louis yanımda degildi.Kokusu hala odadaydı.Telefonumla saate baktıgımda saatin daha sabahın dört'ü oldugunu gördüm.Yavaşça yatagımdan ayrılıp odadan çıktım.
Gördügüm manzarayı sevemedim.O gidiyordu.Eline bavulları almıştı.İçimde birşeyler kopuyordu.
-''Louis!?''
Bana arkası dönüktü.Adını seslendigimde kafasını yarım çevirip bana baktı.Cevap vermedi.Bana hayla arkası dönüktü.Adım atıp onu omzundan tutup kendime çevirdim.
-''Lanet olsun Louis !! napıyorsun.!?'' sesim haddinden fazla çıkmıştı.Gözlerim sulanıyordu.
-''Gidiyorum Harry!'' sesinde ki yine o umutsuzluk....
-''Ne yani beni burda bırakıp gidicek misin? Ben uyanmasaydım bana hiçbir şey demeden mi gidicektin?! Bir veda bile etmeden mi ? Son kez.........öpmeden mi?!!...
Sesim git gide azalmıştı ve aglamaklıydı.Çünkü aglıyordum.O da aglıyordu.
-''Üzgünüm Harry ama burada kalamam.Beni buraya baglayan hiçbir şey yok !''
-''Benn?! hiçbirşey miyim...beni böyle mi görüyorsun?''
-''Harry..''
-''Sus Louis daha fazla konuşma!''
ve istemesemde agzımdan çıkan son sözcükler 'git Louis.....git...'' olmuştu.
Beni asla terketmeyecegini düşünmüştüm.
Sensiz bir dünyada yaşamak istemiyorum.
Ellerimden kayıp gitmene asla izin vermemeliydim.
Bunun kalbimin içinde oldugunu biliyorum.
Daima olacak , daima bizim.
Unutmaya çalışsak bile.
Aşk hatırlayacak
Aşk hatırlanacak
Verdigin sözler
Yaptıgımız onca planlar
Ona ne oldu?
Onlara ne oldu?
Ama
Aşk seni hatırlayacak
Aşk beni hatırlayacak
.......Bizi hatırlayacak......
ŞARKI SÖZLERİNİ ÖZENLE BÖLÜMLERE GÖRE SEÇİYORUM BUNLAR ONLARIN HİSSETTİKLERİ DUYGULARLA BAGLANTILI.
VOTE VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN...
ELİMDEN GELDİGİ KADAR YAZMAYA ÇALIŞIYORUM...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UNMISTAKEABLE LOVE (Larry Stylinson)
FanfictionBirbirlerinin sıcaklıgını özleyen iki el. Aşk'ı kaybetmek istemeyen iki kalp. Onların çığlıkları güçsüz oldu. Onların şeçenekleri yoktu. Bu iki erkek susturuldu. Bu iki erkek acı çektiler. Ama hiçbir şey onları ayıramaz,kalplerinde birbirleri oldugu...