When Charles Meets Rhailey

Part 33 - Vacation

Rhailey's pov

"As if you care?" sagot ko habang pinagpapatuloy ang pagkain.

Naramdaman ko namang humarap siya sakin.

"Of course i care! You're speci--

"CHARLES PWEDE BA? STOP ACTING LIKE YOU CARE! BECAUSE YOU ACTUALLY DON'T! PAGOD NA KONG PAKINGGAN YANG MGA PAKARA MO!" sigaw ko sa kanya.

Nagulat naman siya at namimilog ang mga matang tumingin sakin na para bang hindi niya ine-expect na ganun ang sasabihin ko. Nagsitinginan samin yung mga estudyante. Umupo nalang ulit ako para less awkward.

"I-im sorry, i didn't mean that." sabi niya habang nakayuko.

"Mean what?" tanong ko habang nagpipigil ng emosyon.

Pretend Rhailey.

Pretend that you don't giving a damn shit.

"Mean everything. I'm beginning to l-love you. Natatakot lang a-ako." sabi niya.

No Rhailey. Wag kang magpapadala. Stop na. Tama na.

Tumigil naman siya at di na muna nagsalita. Ilang minuto na ang lumilipas pero wala pa ding nangyayari.

So, Am i the one who'll break the silence? No, I will not!

Two minutes..

Five minutes..

Seven minutes.. Argh!

"I- i don't even care anymore. If you wanna talk, hit me up. I'm not gonna try to start a conversation anymore to be left in the middle of it." sabi ko sa kanya.

Nakakainis na. Naiinis ako sa sarili ko, naiinis ako kasi bakit ganun? Parang gusto kong kontrahin lahat ng sinasabi ko?

We left him dumbfounded.

Umakyat kami sa room ni Zoe kahit hindi pa natatapos yung kinain namin.

Tinitigan lang ako ni Zoe at bumuhos na ang sangkatutak kong luha. I really love him, yes I did. Paanong hindi diba?

Nandun siya nung panahong nagpakita sakin si Dave, nandun siya nung panahong wala akong kasama, nandun siya para pasayahin ako. Sa lahat lahat, nandun siya.

"Tahan na." pagpapatahan ni Zoe.

Pinunasan ko nalang yung luha ko dahil alam kong parating na din ang mga kaklase ko.

"Sabihin mo lahat ng nararamdaman mo sa kanya. Malay mo the feeling is mutual diba? Malay mo may chance. Wag mong susukuan Ley, di sa lahat ng oras kailangan mong maging mahina pagdating sa pag-ibig. Minsan ka nang nasaktan at minsan ka na niyang sinaktan, pero di ibig sabihin nun na bawal ka nang magmahal." sabi sakin ni Zoe.

"You know Zoe, I act like i don't really care, but you'll never know how much it kills me. I don't know what to do. He really mean so much to me. I love him kahit sa maikling panahon ko lang siya nakasama. Wala namang mali dun diba? Nagulat nalang ako isang araw, siya na yung tinitibok ng puso ko. Hindi ko alam ang sasabihin pag kaharap ko siya, nakaka-ilang, nakaka-kaba. Hindi ko alam ang gagawin pag nasa tabi ko siya, nakaka-takot magkamali, nakaka-conscious gumalaw. Ayaw ko na Zoe e, tapos na ko sa heartbreak." sagot ko sa kanya.