Roommates with the Badboys

-01-

Met een gefrustreerde zucht schuif ik mijn tas weer op mijn schouder terwijl ik de grote valies over de drempel van de lobby trek. Mijn moeder vond het een goed idee me te laten veranderen van school en ik vervloek haar hier nog steeds over.

Achter de balie zit een streng uitziende vrouw en als ik aan de balie ga staan, draait ze zich naar me toe en kijkt me afwachtend aan.

'Hallo, mijn naam is Kara Wilston en ik ben nieuw hier. Ze hebben me gezegd dat ik hier de nodige informatie en de sleutel van mijn kamer kon krijgen.'

'Schrijf je Kara met een K of een C?'

'Met een K.'

Haar lange nagels tikken vervelend tegen de toetsen als ze mijn naam intikt. Daarna staat ze recht en neemt een sleutel van het rekje dat aan de muur hangt.

'Hier is je sleutel en dit is een mapje met het schoolreglement en alle andere nodige informatie. Je kamergenoten zijn hier niet nieuw, dus zij kunnen je verder op weg helpen.'

Zonder nog iets te zeggen draait ze zich weer om en gaat verder met wat ze bezig was.

Op de sleutel staat kamer 265 en ik volg de bordjes naar de juiste gang. Toch ben ik niet zeker of het hier is.

'Hallo, ben je verdwaalt?' een jongen met vriendelijke ogen en warrige bruine haren kijkt me aan.

'Ik weet het niet zeker. Weet jij waar kamer 265 is?' vraag ik hem.

'Je zit in de juiste gang, maar ben je zeker dat je niet in kamer 256 moet zijn?' hij kijkt me een beetje bezorgd aan.

Ik toon hem het kaartje dat aan de sleutel hangt.

'Vreemd, maar de kamer is aan het eind van de gang.'

'Dank je wel, euh?' ik kijk hem vragen aan.

'Moose en wat is jou naam?'

'Kara Wilston.'

'Wel Kara, aangenaam kennis te maken.' hij steekt zijn hand uit, die ik schud.

'Dat gevoel is geheel wederzijds.' ik glimlach naar hem en laat zijn hand los.

Ongemakkelijk kijkt hij me even aan, 'Ik zie je wel nog op de campus.' daarna verlaat hij de gang.

Opnieuw hang ik mijn tas goed en ga dan naar het einde van de gang. Met een beetje stress steek de sleutel in het sleutelgat en open de deur. Het gesprek dat aan de gang was, valt stil en drie jongens kijken we verbaasd aan.

'Meisje, volgens mij zit je verkeerd.' zegt een jongen met zwarte haren en kille groene ogen.

'Ik denk het niet. De vrouw aan de balie gaf me deze sleutel hoor.' ik voel me niet echt welkom in deze kamer.

'Dat ga ik gaan navragen.' als hij naar de gang stapt, duwt hij me aan de kant, waardoor ik bijna tegen de deurpost val.

'Hé, je mag ook rustig doen!' zeg ik, maar hij negeert me.

'Let maar niet op hem. Hij is nogal nors de laatste tijd.' stelt de jongen met blond haar me gerust, 'Mijn naam is Zane, dit is Keiran en degene die net weggelopen is, heet Caden.'

'Ik ben Kara, maar ik begin ook wel te twijfelen of dit de juiste kamer is.' de tas glijdt weer van mijn schouders en ik plaats hem op de grond.

'Je mag anders hier blijven tot Caden terug is. Je kan je gerief daar laten staan.' zegt Keiran en ik voel me meteen iets beter.

'Dank je.' glimlach ik.

Er valt een ongemakkelijke stilte en Zane doet teken dat ik bij hen in de zetel kan gaan zitten. Ik kijk de kamer rond, al kan je het niet echt een kamer noemen. Dit is eerder een klein appartement doordat je ook een woonkamer en een keuken hebt.