Tutkulu Şizofreni

Bölüm Başlığı

Saatimin o Vik Vik öten alarmıyla uyandım ama sanki okula gitmeyecekmişim gibi saatimi susturup yorganımı boğulacak şekilde kafama geçirdim.

Lise sondum  ve artık bıkmıştım sanırım okulu seviyordum arkadaş ortamım, öğretmenlerim herşey çok güzeldi ama tek kötü şey sabah uyanmaktı. Okul açılalı 1 hafta olmuştu ama şimdiden tatile geri dönmek istiyordum. Geç yatıp geç kalkmaya alışmıştı bünyem. Yatağımda oraya buraya döndükten sonra gerindim ve ölü gibi yatağımda bağdaş kurdum.

Telefonumu elime alarak bizim kızlardan gelen mesajlara bakmaya başladım watsapp grubuna birçok mesaj geliyordu. Bu aralar okuldaki dedikodu okula yeni gelen çocuktu o kadar meraksız bir insandım ki kim diye Sorgulama gereği bile duymadım. Okulun popüler kızıydım genelde takma adım da "bayan egoydu"kendime göre egolu değildim ama kıskanç kişiler hep sizi yargılarlardı umrumda mı ?"Hayır değil,ben beni sevenlerle mutluyum"

Birazdaha telefonda gezinmeye devam edersem geç kalıcaktım geç kalmayı bir tarafa  bırakın servisçim Huysuz Ahmet beklemezdi. Servisçim bu sene değişmişti.Eski servisçim hep Geç kaldığım için bekliyordu en azından bu yüzden büyük bir üzüntü duyuyordum bu üzüntü tembelliğimden kaynaklıydı.

Üstüme kırmızı okul formamı geçirdim üstünde kocaman harflerle "Atahan Koleji" yazıyordu. Makyaj yapmayı seven biri değildim ama yorgunluk gözlerime vurmuştu. Açık  kahve saçlarımı düzleştirdikten sonra ela  gözlerimi ortaya çıkaracak siyah kalemimi çektim son işlem olarak rimelimi de sürdüm. Koyu renkleri tercih eden biri olarak Bordo rujumu sürerek dudaklarımı ön plana çıkardım.

Çantamı son kez gözden geçirdikten sonra annemin "Hadi Ecren yine ne yapıyorsun odanda bu kadar saat, kahvaltı hazır"demesiyle hızlıca merdivenlerden indim babam işi gereği erkenden çıkmıştı. Annemse beni inceliyordu o incelerken yemek yiyemiyordum. Gülerek "ne oldu?  " dedim. O sadece"Hiç" demekle yetindi sessiz geçen bir kahvaltı dan sonra çantamı kaparak servise bindim.

Eski sevgilimle aynı okulda olmak beni çok rahatsız ediyordu.Ne zaman baksa
bakışlarımı  kaçırmaya çalışıyordum. Serviste cam kenarına otururdum hep orası huzurluydu sanki okula gidene kadar dışarıyı izlemek değişik ama çok güzel bir duyguydu.

Servisten iner inmez etrafıma bakmadan sınıfa hızlıca giriş yaptım. Tam oturacağım sırada birinin gözlerimi kapamasiyla oturamadim "Hayal sensin "dedim gülerek ve sarıldım baya boğasıya sarıldım Hayal en sevdiğim arkadaşımdı. Bütün dedikodular ondaydı. O olmasa benim hiçbirşeyden haberim olmazdı orası kesin .Pazartesi olduğu için zilin calmasiyla dışarı çıktık.

İki saat müdür okuldaki bazı kişilerin hayvanlıklarından bahsediyordu.Bunların çoğu tuvalete yediği yiyeceğin çöpünü atmak gibiydi. Cidden nasıl bir toplum yetişiyordu anlamıyordum. Hayal "sana anlaticaklarim var ama teneffüste "dedi heycanla bu kadar ne önemliyse demeden gecemedim içimden ....

Hayal ' le oturcaktık ama Anıl gelince Anıl ' la oturmak zorunda kaldım.Anıl kardeşim gibiydi çok tatlı temiz kalpli bir çocuktu sürekli akıl verirdi.Onu sinir etmeye bayılıyordum.Derste ikide birde "Anıl lan Anıl bir baksana çok önemli "deyip Bakınca da birsey yok diyordum "manyaksın sen biliyorsun"demi deyip tekrar kafasını sıraya koyup gözlerini kapatiyordu. Hayal çaprazımda olsa bile ordan birşeyler anlatıyordu.

Hayalle dışarı çıktık her zamanki oturdugumuz çardaga geçtik teneffüste  "hadi anlat "dedim merakla.Hayal'de "Bak şimdi şu yeni gelen çocuk varya onun en yakın arkadaşı" " hangisi yeni gelen çocuk ?" dedim sorgular bakışlarımla "Yuhhh! Kızım bende olmasam senin dünyadan haberin yok "dedi cimcirerek "Hadi ama Hayal bırak şamatayı gırgırı şimdi de anlat kızım" dedim.

"Bak şurda ki varya esmer kahverengi gözlü bileğinde keman dövmesi var hatta siyah tişört giymiş üstüne onun yanındada kumral bir erkek var işte o çok yakışıklı Ecren ben galiba ondan hoşlanıyorum "dedi utanarak.

Bende kahkaha atarak "Şu arkadaşındaki egoya baksana arkadaşı ne ki o ne olsun Hayal" deyince Hayal beni parmağıyla susturdu."Büyük konuşma Ecren Sangu "dedi ve ders zili yle içeri girdik.

Hayal haklıydı Hayal'in baktığı çocuk adını daha öğrenemedik ama bizim koridordan hiçbir teneffüs ayrilmiyordu. Benim içinse şuanlık şok eden bir olay olmamış herşey rayında ilerlemeye devam ediyordu.

Eski sevgilimin karşıma geçip beni kıskandırmaya çalışması hariç "Ufuk" dedim kafamı sıraya vurarak tekrar etrafa baktım sonra derin bir iç çektim.

Eskiler  iz bırakacak detaylar oldukça eskimezdi sadece biz geçmişi hipnoz olmuşcasına içimizde yok ederdik ve küllerimizden doğardık. Benim için o iz bırakan detay Ufuk'tu onun iz bırakmasının nedeni ise sürekli aynı ortamda olmamızdı.

Sıradan başımı kaldırdım ve "Yarın  senle konuşmalıyız Ufuk" dedim ama bunu içimden söyleyeceğime sesli dile getirdim ve bu herkesin biran şaşkın bakışlarını bana dikmesine sebebiyet verdi.

İyi okumalar💫