A/N: Θυματε τον Γιώργο (Φλο) και την Μαρία; Τι θα γίνει όταν ο Λιαμ ερωτευτεί την Μαρία;
Maria's Pov ~Στό δωμάτιο~
Ξύπνησα στην αγγαλιά του Γιώργου. Αυτός ακόμα κοιμώταν. Τα μαύρα του μαλλιά ήταν άχαρα ανακατεμένα, αλλά και πάλι ήταν πανέμορφος. Θαύμαζα το γυμνό και καλογυμνασμένο σώμα του κάτω από τα σκεπάσματα.
Τα βλέφαρα του άρχισαν να ανοίγουν, και τα καστανόμαυρα ματια του να κοιτούν προς το μέρος μου. Του χαμογέλασα
"Καλημερα.." Του ψυθήρισα, φιλώντας τον στο μέτωπο.
"Καλημέρα,μωρό μου.." Μου ειπε και με φίλησε απαλά στο στώμα.
Σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο. Εγώ ξάπλωσα πίσω, και είδα το κινητό του Γιώργου στο κομοδίνο. Το πήρα για να παίξω κανένα παιχνίδι. Το ξεκλείδωσα και είδα μια αναπάντητη απο ένα άγνωστο νούμερο. Ξαφνηκά ο Γιώργος, βγήκε από το μπάνιο μόνο με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρο απο την μέση του.
"Μαρία, τι κάνεις με το κινητό μου;" Με ρώτησε αναστατωμένος κι μου το πείρε από τα χέρια.
"Τιποτα..απλά, ήθελα να παίξω ένα παιχνίδι.." Του είπα.
Μου φάνηκε πολύ αγχωμένος, λες και έμαθα κάτι που δεν έπρεπε να μάθω. Ντύθηκε βιαστηκά και φαινόταν έτοιμος να φύγει.
"Εμ..που πας;" Τον ρώτησα.
"Εεε..πάω..στο..μαγαζί να αγοράσω υλικά, ξέρεις μου τελείωσαν εχθές κάτι μπαχαρικά και πρέπει να πάω ..". Μου απάντησε, πήρε την ζακετα του και έφυγε.
Ήταν 9:00 π.μ. κατέβηκα στην ρεσεψιόν. Δεν ήταν κανείς. Το τηλέφωνο χτύπησε. Αφού κανείς δεν ήταν εκεί απάντησα εγώ.
"Γειά σας, είμαι από το δωμάτιο 329 μπορείτε να μου φέρετε καινούριες πετσέτες;". Η φωνή που άκουσα ατο τηλέφωνο μου φάνηκε γνώριμη.
"Φυσικά και μπορώ, έρχομαι σε ένα λεπτό". Είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Πήρα 2 καθαρές πετσέτες από καροτσάκι της καθαρίστριας, πηγα στό δωμάτιο 329 και χτύπησα την πόρτα. Άνοιξε ο Λίαμ, φορώντας μόνο ένα μποξεράκι 'Καλβιν Κλέιν'.
'Εσυ ζητησες τις πετσέτες; Τον ρώτησα. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κοιτάω τους κοιλιακούς του και το καλογυμνασμένο σώμα του.
"Ναι..εγώ..εμ..Μαρία είπαμε σε λένε; ". Με ρώτησε
"Ναι..Μαρία με λένε" Απάντησα εγω.
"Κανείς τίποτα σήμερα το βράδυ;"
Με ρώτησε ξανά ο Λίαμ.
"Ναι..θα βγω με το αγόρι μου τον Γιώργο.." Ένιωσα περίεργα εκείνη την στιγμή σαν να έκανα κάτι λάθος..
"Καλά..δεν πειράζει κάποια άλλη φορά τα λέμε.." Μου είπε και έκλεισε την πορτα. Άρχισα να περπατάω προς την σκάλα που οδηγεί στην ρεσεψιόν για να πάω ξανά πίσω στην δουλειά μου..
YOU ARE READING
Our Lives with One Direction
Fanfiction( Αυτή είναι η πρώτη μου ιστορία οπότε σας παρακαλώ πολύ να μου γράψετε τις παρατηρήσεις σας) Όλα ξεκίνησαν από ένα ξέγνοιαστο καλοκαιρινό απόγευμα που μια παρεα 5 κοριτσιων που περιμεναν με ανηπομονησια την άφιξη μιας φίλης τους από Αθήνα . Όμως ε...
