Jennifer :: VMin ✔

J-2

Sağa sola sallanarak ilerleyen bedenlerin arasında öyle aykırı duruyordu ki ayık bedeni. Yanındaki Jimin bile sızıp kalmıştı omzunda.

Bu gürültüde nasıl oluyordu da uyuyabiliyordu? Buraya en sevdiği grup geleceği için gelmişlerdi buna rağmen hala bir iz yoktu sevdiği gruba dair.

Omzunda uyuklayan bedeni dürtükledi yavaşça.

"Hıı?"

Boğuk bir inleyişin ardından Jimin gözlerini aralayıp kafasını kaldırdı ve ayılmak için bir süre bekledi. Taehyung gülümseyerek kızarmış yanakları ve öne büzülmüş dudakları seyretti.

"Hadi gidelim buradan"

Jimin gözünün önüne gelip rahatsız eden saçlarını geriye attı ve yanaklarını şişirdi.

"Şimdi mi? Biraz daha durabiliriz"

Kelimeler dudakları arasından uzatılarak birazda kaybolarak çıkıyordu ve Taehyung bu haline kıkırdanmadan edememişti.

Jimin'in sarhoş hali ayık haline kıyasla oldukça uysaldı. Egosundan,şımarık tavırlarından arınıyor ve minik bir çocuk haline bürünüyordu. Taehyung bu sarhoş halini o haline tercih ederdi açıkçası.

"Jimin saçmalama,omzumda uyuklayacağına eve git uyu."

Daha münakaşaları bitmeden sahnede sonunda istediği grup belirmişti buna rağmen seçimini 'gitmek' tarafında yapacaktı çünkü gece yarısını çoktan geçmişti zaman ve Taehyung yarın okulun olduğunu da göz önünde bulundurursa burada daha fazla kalıp zamanını öldüremezdi.

Jimin'in beline elini yerleştirdi ve ayaklanmasını sağladı. Siyah kıyafetler içindeki onlarca bedenin arasından süzülüp kapıya ulaştıklarında Jimin mırıldandı.

"Eve gitmek istemiyorum."

Eve gitmeyip bu saatte ne yapmayı planlıyordu?

Taehyung dediklerini umursamayıp belini sıkıca kavradığı bedeni sürüklemeye devam etti. En yakın arkadaşını böyle mekanlarda tek başına bırakacak değildi.

"Taehyung gitmek istemiyorum."

Jimin Taehyung'un elini ittirip geriledi ve düşmemek adına arkasında kalan duvara yaslandı.

"Ne yapacaksın peki?"

Taehyung kaşlarını havaya kaldırıp bıkkınlıkla konuştuğunda Jimin omuz silkip tekrar içeriye ilerlemeye başladı.

"Müzik dinlerim. Sen git."

Normalde olsa gitmezdi ama Taehyung uykusuzluktan her an sızacak kıvama gelmişti ve böyle bir mekanda uyuyakalmak son isteği bile olmazdı. Bu yüzden 'ilk' kez Jimin'i bir mekanda yalnız bırakıp çıktı.

Ve,

Gecenin ilerleyen saatlerinde ormanın derinliklerinde bir çığlık sesi,işte o sesi kimse duymadı.