Jennifer :: VMin ✔

J-5

Taehyung

Jimin aç olduğunu söylemesine rağmen tek bir yemek bile yememişti.

"Ben geleceğim."

Bunları söyledikten sonrada tüm öğle arası ortalıkta gözükmemişti ve nereye gittiğini merak etmiyor değildim.

Acaba eve falan mı gitmişti? Çünkü dersin başlamasına 5 dakika vardı ve bu kadar gecikmesine başka bir anlam yükleyemiyordum.

"İnsanlar ölüyor ve Jimin bir yangından kurtuluyor. Sizce de bu kurgu fazla tanıdık değil mi?"

Yine karşıma geçip alayla gülen grubu görmezden gelmeye çalışıyorum ama içlerinden birisi korkunç yapmaya çalıştığı ses tonu ile mırıldanıyor.

"Jennifer"

Göz devirip önümdeki kitapla ilgilenmeye başlıyorum. Onlarla muhattap olmak istemiyorum. Saçma teoremleri umrumda dahi değil.

"Taehyung sence de bu bir tesedüften fazlası olamaz mı?"

Nereden bilebilirim? Filmi izlemedim bile. Bu konuda konuşmakta istemiyorum ayrıca. Bunu daha ne kadar anlatabilirim?

"Tesadüften fazlası olan ne?"

Jimin yanıma oturunca gülümseyerek ona bakıyorum. Onlara böyle bir şeyin saçma olduğunu söylemesini istiyorum. Bir kahkahası bile yetebilir onlara cevap olarak.

"Bir filmin gerçekliğine inanıyorlar."

Kafamı Jimin'in omzuna yerleştiriyorum. Üzerini değiştirmiş,demek ki eve gitmiş. O ise bahsedilen filmi bildiği için gülümsüyor ve konuşuyor.

"Belki de gerçektir."

Omuz silkip tekrar gülümsüyor. Onları başından savmak için böyle kabullenici konuştuğunu düşünüyorum. Öyledir değil mi?