Jennifer :: VMin ✔

J-9

Taehyung

Korku insanın iliklerine daha çok işledikçe daha çok kapanıyor içine. Galiba etrafta olan olaylar ve hala yapanın bulunamaması okula gitmemi dahi engelleyecek bir seviyeye getiriyor korkumu.

Çünkü bunu yapan şey ne ise sıradaki kişi olmadığımın bir garantisini de vermek zorlaşıyor. Yetkililer bunu bir hayvan yaptı diyor. Açıkçası benimde görüşlerim bu yönde ama anlatılan saçma şeyler yavaş yavaş dolduruşa gelmeme sebebiyet vermiyor değil.

Hocaların kulağına gittiğinde o laflar hocalar o öğrencileri ciddi bir şekilde uyarmıştı. Jimin ise gerçekten dediklerini umursamayacak kadar güçlü birisi. Ben olsam karşı çıkar veya sinirle ağlardım. Ciddi bir itham varken ortada bu kadar sakin kalamazdım.

Önümdeki bilgisayara birkaç saniye baktım. Bir şehir efsanesi değildi işte. Sadece kurgulanmış bir film buna inanmamam gerek. Yinede ortalık daha çok karışırken artık merak seviyem artıyor.

Yan komşunun çığlıkları ses yalıtımı bulunan duvarları bile aşıp kulaklarıma ulaşınca titriyorum. Kızı 2 gündür kayıptı ve olayın ne olduğunu bilmemek ahmaklık olurdu. Kızı ölmüştü işte.

Kesin diğer ölenler gibi iç organları dışarıya çıkmış ve parçalanmıştı. Evet görmesem bile böyle olduğunu duymuştum ve midem bulanmıştı,fazlasıyla.

Sıkıntıyla bilgisayarı kapatıp ayaklandığımda odanın kapısı çaldı ve yavaşça aralandı.

Jimin kafasını uzatıp bana baktı ve ardından odaya girip yanıma geldi.

"Yan tarafta neler oluyor?"

Sıkıca sarmaladığında vücudumu,sarılışına karşılık verdim ve iç çekip fısıltıyla konuştum.

"Kızı ölmüş. Korkuyorum."

Saçlarımı okşayıp yüzüne oldukça tatlı görünen bir gülümseme yerleştirdi ve yanağımı sıkıp mırıldandı.

"Sana asla ama asla bir şey olmayacak."

Bunu nereden bilebilirdi ki? Bunun garantisini nasıl verebilirdi.

Dudaklarımı araladığımda yanağımı öpüp aklımdaki soruları algılamışçasına ekledi.

"Sadece 6. Hissim fazla kuvvetlidir."