Jennifer :: VMin ✔

J-3

Taehyung o gecenin sabahı okula geldiğinde Jimin'i her zamankinin aksine yorgun ve boş boş bakarken bulmuştu.

Taehyung mekandan ayrıldıktan sonra nasıl olduğu bilinmez,bir yangın çıkmıştı ve Taehyung Jimin'i sapasağlam gördüğünde oldukça mutlu olmuştu. Açıkçası oradan nasıl kurtulduğunu bilmiyordu. Soru sorunca da Jimin sadece gülümseyip dudaklarını yalamış ve omuz silkmişti umursamazca ve Taehyung bu rahat tavrına rağmen şüphe duymamış değildi.

Nasıl bir yangından sapasağlam çıktığı halde umursamazca davranıyordu? Çünkü orada Taehyung olsaydı kafayı yerdi. Sağ kurtulsa bile bu kadar rahat davranamazdı.

Özellikle,kalabalık mekanda ölen sayısı fazlayken nasıl kurtulmuştu işte bunu cidden merak ediyordu.

"Nasıl böyle rahat rahat sırıtabiliyorsun? Tanrım bu kafayı yediğin anlamına mı geliyor?"

Jimin yeniden sırıtınca Taehyung daha çok telaşlanmıştı. Açıkçası Jimin'i biraz tanıdıysa yaşadığı bu olay sonucunda bu denli umursamaz kalamazdı. Çünkü sabahtan beri kaç kişi gelip iyi olup olmadığını sormuştu ve bu bile Jimin'in ciddi bir olayın içinden kurtulduğunu gösterirdi.

"Jimin sen iyi misin?"

Kafasını aşağı yukarı sallayıp Taehyung'a baktığında Taehyung rahatlamışçasına tebessüm etti.

"Güzel,şimdi bana nasıl kurtulduğunu anlat."

Jimin kafasında oluşturduğu 'hayali' senaryoları anlatmaya başladı,birazda gerçekleri katarak.

"Grup şarkısını bitirdikten kısa süre sonra yanıma grup üyeleri geldi. Onlarla konuşuyorduk sonra birisi 'yangın var' dediğinde grup üyeleri beni arkada kalan bir yere sürükledi ve orada bir cam vardı oradan çıktık. Yani böyle oldu."

Tebessüm etti. Evet gerçekten de böyle olmuştu gerisini anlatmasına gerek yoktu ya. Taehyung sadece nasıl kurtulduğunu sormuştu zaten.

"Bir daha seni yalnız bırakmayacağım,gerçekten. Beni korkutuyorsun."

Taehyung Jimin'in yanaklarını kavrayıp sıkıştırdı ve gülümsedi. Jimin onun en yakın 'arkadaş'ıydı. Ona bir şey olsun istemezdi.