Jennifer :: VMin ✔

J-19 *Final*

Final

Taehyung

1 ay sonra

Herkesin çeşitli korkuları vardı değil mi? Kimilerinin böcek,kimilerinin karanlık ve daha nicesi. Benim korkum ise... Jimin'di.

Bulunduğum karanlık mekanda Jimin'in kahkahaları çınlıyor ve karşımdaymış gibi hissediyordum.

Sanki karşımdaki parmaklıkları kıracak ve bana ulaşacaktı oysa bu imkansızdı. Onu öldürmüştüm. Ben sevdiğim adamı öldürmüştüm. Tek hatırladığım onun odasında kavga ediyor oluşumuzdu. Elimde meyve bıçağı vardı ve sonra tartışma şiddetlenmişti. Hatırlamıyordum. En son annesinin çığlıkları kulağıma dolmuştu ve kimse onun bir canavar olduğuna inanmıyordu. 'O insanları Jimin öldürdü!' demiştim ama kimse inanmamıştı. Jimin'in Jennifer olduğunu söyleyenler bile inanmamıştı. Bir rüya aleminde falan mıydım? Kendim mi uydurmuştum bunca şeyi bilmiyorum ama sonuç olarak bu daracık mekanda bir başıma karanlıkta otururken bulmuştum kendimi.

Jimin,yoktu. Jimin,yok olmuştu. Buna rağmen sanki gelecek ve beni yok edecekmiş gibi hissediyordum.

'Seni seviyorum' demişti. Tüm bekleyişlerime karşılık aldığım en güzel cevaptı ama olanları görmezden gelemiyordum. Birlikte olma şansımız vardı. Sonuçta birbirimizi severken bu oldukça mümkündü. Oysa ben günü,haftayı,ayı,yılı kısacası kasabayı kurtarmayı seçmiş ama lanet olsun ki bir deli muamelesi görüp bu dar mekana tıkılmıştım.

Ne kadar yatacağım bilemem. Ama bence Jimin ölmemişti. Bir bıçak ona zarar veremezdi. Çok mu film izlemiştim? Yoksa bu yaşanılanların zaten garip olması,garip şeyler düşünmeme mi yol açmıştı? Gerçekten bilmiyordum. Burada biraz daha kalırsam tek bildiğim şey adım olacaktı ya da onu bile unutacaktım. Ama gerçekten Jimin'i öldürmüş bile olsam ölmediğine emindim. Saçma gelebilir ama öyleydi işte.

Yavaşça doğrulup kocaman parmaklıkları olan minik camdan dışarıya baktım. Güneş ışıkları bile odaya işlemiyordu. Sabah olmuştu ve birazdan gardiyan elindeki yemek (!) tepsisi ile gelecekti.

Kilit sesini duyunca kısa süreliğine koridorun lambası yandı. Burada sahip olduğum tek şey mahkum kıyafetleri ve ince bir örtüydü.

Yüzünü şapka ile gizleyen gardiyan bulunduğum odanın demirlerinin kilitlerini açtı ve elindeki tepsi ile yanıma geldi.

Koridorun loş aydınlığı ile onu görebiliyordum. Karanlıktan sonra hafif aydınlık bile garibime kaçıyordu.

Gardiyan yere eğilip tepsiyi önüme itti ve ince sesi ile konuşup şapkayı çıkarttı.

"Afiyet olsun sevgilim."

Takma bir bıyık ve alayla gülen Jimin. Yutkunup duvara mümkünmüşçesine daha çok yapıştım.

"J-jimin."

Gülümseyip daha çok yaklaştı ve dudaklarını dudağıma bastırıp birkaç saniye sonra fısıldadı.

"Evet,senin için geldim Taehyung."

Benden size tavsiye, bir film en saçma korku kurgusuna sahip bile olsa gerçeklik ihtimalini bir kez gözden geçirin derim.

Hayatınıza belki bir Jennifer gelmez ama başka bir korku filmi karakterinin gelmeyeceği ihtimali... Ah bunu bilemezsiniz.

Belkide en yakınınızda korkularınıza ev sahipliği yapacak birisi vardır.

The End.

Öncelikle, o öldürme bölümlerini anlatmayı çok isterdim. Ama maalesef böyle gerilim,korku gibi bölümleri yazma konusunda iyi değilim. Bu yüzden o kısımları atlamak ya da kısaca üstü kapalı anlatmak zorunda kaldım.

Ayrıca bazı yerlerde Jennifer yerine Jeniffer yazmışta olabilirim şimdiden kusura bakmayınız.

Bu kitabı yazdığım film Jennifer's Body merak ediyorsanız izlemenizi tavsiye ederim. (Erotik kısımlar var izlerken yanınızda bu durumlara kızacak birisi varsa izlemeyiniz benden tavsiye xkjxn)

Yok izleyemem korkarım diyen varsa ;

Burada hem filmi hemde kitabı kısaca anlarsınız zaten. (Şarkı çokzel yaaa *-* Çünkü P!ATD)

Ve ilginiz için minnettarım. Hepiniz seviliyorsunuz.~