The Possessive Stranger (On-going)

Chapter 2• Call

Nagising ako dahil sa malakas na tunog galing sa...teka..saan ko nga nilagay ang cellphone ko? Teka bakit- . Napabalikwas ako dahil parang... may kakaiba eh.  Sinundan ko kung saan  galing  ang tunog. Naglalakad ako nang nakapikit ang isang mata dahil sa antok.

What da?! Paano nakarating dito sa lababo  ang cellphone ko?!

Left, right, left  right ang  pagpukpok ko sa ulo. Nakakaloka! Sadya bang nakalimutan ko lang or-- God!! No way! Impossible! Aish..Pambihira..Napaparanoid  na talaga ako.

Namatay ang tunog ngunit nagring ulit. Di ako nagdalawang isip na sagutin without even glancing kung sino ang tumawag.

*swipe *

"Hello." medyo paos kong bati  sa kabilang linya..Humarap ako sa whole body salamin ng dingding saka sinuklay-suklay ang buhok ko. Sinipa-sipat ko ang pisngi ko habang naghinhintay sa kabilang linya ngunit wala man lang response.

"Are you there?" Wala pa rin. Napanguso ako.

"Andiyan ka pa ba?" trinanslate ko na baka kase  di  naintindihan eh mahirap iyong ganoon, iyong nag-e-english tapos di pala niya gets...ngunit wala pa ring response...

Sinulyapan ko kung sino bang tumawag sa akin ngunit sa pagkagimbal ay muntik ko ng mabutiwan ang pinakamamahal kong cellphone.

This number. 0996****864

This is the stranger's number. Oo inerase  ko ma ang nakaraang text pero di ako pweding magkamali. Itong  number na ito, ito iyon..bigla akong kinilabutan.

Napalunok ako ng laway at dahan dahan kong inilapat ulit sa tainga ko ang cellphone ngunit isang  creepy background lang  ang naririnig ko...saka--..isang  buntong  hininga.. Bigla kong nabitawan  ang cellphone at napasiksik sa dingding  ng banyo. Nagtaasan ang mga balahibo ko dahil sa takot.

No way!

Kumaripas ako palabas ng banyo. Agad kong inayos ang mga gamit ko sa eskwela pati mga damit na pwede kong magamit ng isang linggo. I really need a company. God! Mababaliw na ata ako. Baka--

~~~~
Kaharap ko ngayon si Francisco na di  parin  nakagalaw matapos kung ibunyag lahat  ng pinagdaanan ko at kung sino talaga ako.  As in lahat-lahat. Wala naman  akong pweding pagkatiwalaan kundi  siya lang talaga. At alam  ko rin na siya lang ang pwede kong maging kakampi.

"S-so what's your plan now? God! Adriana... baka  nakalimutan mong..." frustrated itong napasabunot sa kanyang buhok. Ang kaninay magulo ay naging magulo pa. God he's handsome. Matangos na ilong, mapupulang labi at malantik na pilik  mata. No, he's so cute pero...pero wala man lang akong naramdaman kahit kunti pagnanasa dito "...lalaki pa rin ako"

Napataas ako ng kilay. "So?"
Tiningnan ko siya ng para-kang-tanga-look.

Napamaang siyang  nakatingin sa akin. "Teka lang- sigurado kabang... tumakas ka dahil sa ganoong rason or may iba  pang reason..." tinitigan niya ako ng mataman. "Are you a lesbian kaya ayaw mo sa kagaya naming lalaki, hmmm?"walang prenong tanong niya.

"What?!" Napasigaw ako sa gulat. What the! Saan niya nakuha ang ideyang iyan. Pinaypayan ko ang sarili ko gamit  ang aking kanang kamay. Please... Please lang. Give me a break. "No way! Where did you get that idea?" Gosh! Ako? Lesbian? Sa landi  kong 'to? Nah! Ewan

Hindi pa ako lubos na nakarecover ay nagsasalita na naman  siya.

"So paano  ba iyan?...Saan ka matutulog? Wala namang  extra room dito... maliban nalang kung gusto mong share tayo" nagtaas baba pa ang dalawang kilay nito. Aish  may  saltik talaga.

"Eh doon ka sa couch." simpleng sabi ko at tumalikod papuntang kusina. Naghalungkat ako sa ref niya ng pwedeng  makain. Hmm..chocolate ice cream and orange cake...Yum yum maybe some of you find it weird pero gusto ko ito.

"Tsk- sino bang may-ari ng unit na 'to?"  napatalon ako nang bigla nalang siyang  sumolpot sa gilid. "Aish...ang takaw. Wag mong ubusin iyan" akmang aagawin niya iyong orange cake ngunit agad  na inilayo ko.

Tinalikuran ko siya at umupo doon sa dining. Sumunod rin siya sa akin at nagslice rin ng cake at umupo sa tabi ko.

Ilang minutes kaming tahimik at ini- internalize (lol) ang pagkain nang nagsalita siya.

"What's your plan now? E-report nalang kaya natin sa mga pulis. Baka kase...alam mo na." Napahinto siya at bumunting hininga. "-...saka nag-alala rin ako sayo..sakin" sabi  pa niya  na ang mukha ay parang natatae.

"Sayo? Yah...sorry aalis nalang ako dito. Baka madamay ka pa sa-"

"No! No! No! That's not what ...I mean baka..." at nag-iwas siya ng tingin at napahilamos sa mukha. Hinihintay kong dugtongan niya ngunit tumayo na at nagtungo sa sink.

Tumayo ako't napabuntong hiningang sinundan siya bitbit rin ang pinagkainan ko.

"Wag kang nag-alala, hmmm. Bestfriend kita. Bestfriend mo ako. Walang mangyayari ok?" niyakap ko siya galing  sa gilid. "God! Ilang taon na tayong magkakasama. One week lang ako dito saka..." pabiro ko siyang binatukan "..walang akong hidden desire sayo oy." at natawa ako. Gago lang.

Natawa na rin siya. " Sinisiguro ko lang...baka  mamaya gapangin mo pa ako. Nah! Walang  manok  ang tumanggi sa palay." tumawa pa rin siya.

"Tse!" tinanngal ko ang pagkayakap sa kanya at tinalikuran siya ngunit bago pa ako makarating sa sala ay nag.ring ang cellphone ko. Yes, ni-rescue ko pa rin ang cellphone ko noh. Di naman ako tanga para itapon nalang ito at hahayaang maligo sa banyo. May sentimental value to kasi bigay ni mama noong nabubuhay pa siya.

Napabuntong hininga nalang ako bago i-nun-lock gamit ang pattern. And....

.....in the same reason, para na naman akong tinakasan ng kaluluwa dahil sa nabasa ko.

My mouth went dry.

Shit! Kung di  lang ako nakapagbalance agad ay matutumba talaga ako.

.
-------------------------_-------