The Possessive Stranger (On-going)

Chapter 8• Confused

"Where do you think you're going?" he asked dangerously, lips in thin line.

After the incident in the hallway, he dragged me back in his apartment.

"I..I need to go home, may klase pa ako..'' I lied. Wala naman akong klase, end of semester na at  tapos na lahat  ng exams ko. Kailangan ko na talagang  makalayo sa taong ito dahil parang may kakaiba talaga eh.

Pilit  akong tumayo but he keep on pulling me para maupo ulit  sa sofa niya sa tabi niya. I unconsciously bite my lower lip dahil sa tensyon. Napasulyap siya sa akin at bumaba ang mga mata niya sa aking mga labi. Umigting  ang kanyang panga at nag-iwas ng tingin.

"Magbihis ka muna  at kumain bago umuwi." seryosong sabi niya bago tumayo at naglakad papuntang kusina.

Sinundan ko lang siya ng tingin.

Napasulyap ako sa front door at walang inaksayang oras ay agad  akong tumayo at naglakad papalapit sa pintuan. Ipinihit ko ang siradura pero  nadismaya lang ako dahil nakalock ito.

Wala akong choice kundi sundan siya sa kusina. Naabutan ko siyang naglalagay ng dalawang plato  sa mesa. Nang siguro naramdaman niya ang presensya ko ay lumingon siya sa direksyon ko.

Hinagod niya ng tingin ang kabuuan ko. Nagtagal ang  ang mga tingin niya  sa mga binti ko. Nag-igting ang kanyang mga panga  bago magtama ang mga mata namin. Ngunit ako rin ang unang umiwas dahil, ewan  ko parang hindi  ko kayang  makipagtitigan sa kanya. Parang may kakaiba sa titig niya ngunit di  ko maaruk kung ano. Parang may ibang enerhiya. Biglang ring uminit ang aking  pisngi ko sa di  malamang kadahilanan.

"Bakit di  ka nagpalit?" he asked, pulling his own chair.

"Hmmm,.." nag-iwas ako ng tingin dahil wala akong masabi at di  ko alam kung nasaan  na ang damit  ko. Nakakahiya pa kasing  ipaalala na binihisan niya ako kagabi.

"Pinalabhan ko. Andoon sa kwarto." tila  nahulaan niya ang iniisip ko.

"Mmmm..." tumango lang ako.

Pinaupo niya ako sa upuang katapat niya. Wala na akong nagawa kundi sumunod dahil nagugutom na rin ako.

"Walang  lason  ito, kung iyan  ang iniisip  mo" napansin siguro niyang  nag-alangan akong sumandok ng kanin saka  ng ulam  na niluto niya.

"Ah.. hindi naman iyan...  ang iniisip ko.." alanganin ko pang sagot  sa kanya. Sumandok na rin ako ng maraming kanin.

Napansin kong matiim  siyang nakatitig sa akin.

" Then, what is it?"

"Hmm..Why did you help...me?.. And who are you?" napakagat ako ng ibabang labi  dahil sa kaba. Nagkatitigan kami  bago bumaba ang tingin niya sa mga labi  ko ngunit agad din naman siyang nag-iwas ng tingin sa akin.

Ilang segundo  siyang tahimik habang ang mga tingin ay nasa  labas  ng bintana. Sinundan ko ang tingin niya ngunit wala naman akong nakikitang  interesanting tanawin maliban sa usok sa di  kalayuan mula sa isang factory. Ang swerte  talaga ng syudad na ito. Kahit na nasa Mindanao area pa ito. Sa ilang taon  na pamamalagi ko rito  ay di  pa ako nakaranas na naipit sa gyera or kahit bagyo  ay di  apektado ang lugar na ito. Saka spoiled pa ako sa tuna.

Nabaling ulit  ang tingin ko sa lalaking  kaharap. Una ko talagang napansin ang makakapal niyang kilay. Well proportioned na ilong na daig pa ang kay Xander Ford saka ang maninipis niyang  mga labi na parang kay  sarap hal---

"Do I need to answer your question?" bigla akong natauhan nang magsalita siya at biglang lumingon sa akin. Napakagat ulit  ako ng ibang labi  dahil sa kahihiyan. Huling-huli na ako sa akto. Nakakahiya. Gusto kong magtago sa ilalim ng lamesa.

"Stop doing that!'" biglang sita  niya sa akin. Nagugulahan naman ako kung anong  pinagsasabi niya.

"Sorry?" Kunot noo  akong nakatingin sa kanya. Ano bang pinagsasabi nitong kaharap ko?

Nagulat nalang ako nang bigla siyang tumayo at pansin ko pagdilim ng mga mata niya bago ako iniwan sa hapag. And I fell like, what the fuck?! What's wrong with that stranger?!

........
-A short update.. Thanks