Chapter 3• Weird

76 2 0
                                    

Naglalakad ako ngayon sa hallway habang iniisip pa rin ang mga nangyayari sa akin nitong mga nakaraan. Hindi ko alam kung paano  ako nasundan ng mga tauhan ni Daddy. Nandito na ako sa Mindanao. Ilang milya na ba ang layo nito sa Maynila  pero nahanap parin nila ako. Impossible talaga. Baka naman....

Bigla akong  napahinto sa paglalakad nang naramdaman kong parang may sumusunod sa akin.

Bigla  akong  lumingon sa likuran  para kumpirmahin pero wala naman akong  nakikitang kakaiba sa mga kilos ng mga taong  nakasunod . Napailing nalang ako at nagpatuloy sa paglalakad. Hindi ko alam pero nababaliw na ata  ako. Kahit ano-ano nalang ang mga naririnig ko .

Pagkarating ko sa second floor aay agad akong  pumasok sa lockers room.

Pagkapasok ko ay may naabutan akong mga grupo ng kababaihan na nagtitilian. Hindi ko nalang sila  inintindi at nagtuloy-tuloy nalang ako papunta sa aking  locker.

I smiled nung  nakita  ko ang napakagwapong mukha ni Myungsoo sa pinto ng locker ko. Hindi ko maisip kung bakit  hanggang ngayon ay hindi  parin siya nagsasawa sa kakangiti sa akin. But one thing I'm sure of, hindi  ako nagsasawa sa kanya.
Siya lang talaga ang  aking one and only. Kahit alam  kung impossible na ma meet ko man lang siya. Hays Sana sa  Korea nalang ako  ipinanganak. Pero bago pa ako mahulog sa  malalim na pag-iisip ay tumunog na ang bell hudyat ng pagsisimula ng first class ko.

Pagkapasok ko as classroom ay sumalubong as akin ang  ingay ng mga kaklase ko. May mga  nagtatawanan sa isang sulok, mayroong mga  nerd din at meron  ding mga  loner type. Tsk.

Napabuntung hininga nalang ako habang napalingon sa  katabi kong upuan. Wala as Francisco dahil umuwi siya ng Davao. Isang  linggo siyang mawawala kaya siguradong isang  linggo din along mag-iisa nito.

Natapos ang klase ko na parang  wala namang  magandang nangyayari maliban nalang sa minsan may nararamdaman akong  may nagmamasid sa  akin pero  maliban doon  wala naman akong  ibang napapansin. Kaya naiisip ko na nga  eh na siguro dahil may mga  pahiwatig na hahanapin ako  ni daddy, ang step father ko kaya naging  paranoid lang ako.

Pero  ang ipinagtataka ko ay kung bakit hindi pa niya ako  pwesahang pinauwi na kung nahanap na niya ako. Sigurado ko eh na kung siya  man itong minsang nagparamdam sa akin ay pipilitin talaga niya akong  ipauwi pero  bakit wala??

May nang-gu-good time lang ba sa akin?? Kaibigan ko? Kaklase? Huh? But how come na alam niya ang seal ni daddy?? Tapos alam  niya ang  number ko? Pero  si  Francesco? No hindi siya. It's impossible...

′°°°°°°′°°...........°°°°°°°°°°

Hays..So lame.

The Possessive Stranger (On-going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon