The Possessive Stranger (On-going)

Chapter 15• Don't

Last subject na before lunch. Abala sa pagdi-discuss si  Prof. ngunit parang di  ko kayang sundan  ang kanyang mga sinasabi. Lumipad parin  ang isipan  ko sa nangyari kaninang umaga.

Kahit gaano ko i-analyze ang huling  mga tagpo, di  ko parin kayang i-decode. Iyong mga binitiwin niyang  salita ay parang kakaiba. Parang kilala niya ako. Parang magkakilala na kami  dati. Parang....Ughh! Bakit ko ba pinoproblema iyon? Tsss. Nababaliw na ata  ako!

Lumabas ako sa klase  na badtrip at gutom. First day na first day ko ngunit hindi  na maganda ang takbo ng araw ko.

Paglabas ko ng Building ay agad  akong  tumakbo papuntang terminal ng mga motorcycle na nasa katapat lang ng building. Nagpahatid ako sa pinakamalapit na karenderia.
Paalis na sana kami  nang may humarang sa motor.

"P*ta! Magpapakamatay kaba  bata?!" galit  na sigaw ni manong driver.

"Pasensya na po  pero  iniwan kasi  ako nitong  girlfriend ko-" sabay  tingin  sa akin "babe sorry na, tinapos ko pa kasi  iyong assignment ko" at nagpout pa ang lalaki.

Nagsalubong ang kilay ko sa narinig. Sino ba tong unggoy na 'to? Lakas  ng trip.

Bago  pa ako makapagprotesta na di  ko naman kilala ang lalaki ay tumatawang pumayag si  manong  driver. Wow! Bipolar lang si manong.

Wala akong nagawa kundi ang bumaba ulit sa motor para siya ang sumunod  sa driver.

Habang nasa byahe kami  ay nagkwentuhan pa sila  ng driver na animoy magkakilala lang. Napaismid nalang ako.

Maya-maya pa'y bigla siyang lumingon dahilan nang muntik ng magdikit ang mga labi  namin. Napaatras ang katawan  ko dahil pagkabigla. Mabuti nalang at maagap niya akong nahawakan sa braso ko at iniyakap niya ito sa kanyang beywang.

"Ano  ka babe. Di pa nga  kita  nahalikan ay gusto mo ng humiga. Gusto mo, sa hotel nalang tayo maglunch?" pabulong na biro  nito.

Kinurot ko siya sa tagiliran dahil sa inis ko saka  medyo nabastusan ako sa kanya.

"Naku manong, chansing  masyadong tong girlfriend k--"

"Tumahimik ka nga!" at kinutusan ko na.

Tatawa-tawa si manong sa amin.
"Wag niyong kalimutan ang proteksyon"

Pagbaba ko ay bumababa din siya. Siya pa ang nagbayad kaya iniwan ko na siya doon. Di na ako nagpasalamat dahil sa inis  ko. Loko-loko. Walang magawa sa buhay. Nagmartsa ako papasok sa Shobi ngunit  hinabol niya ako't inakbayan.

Huminto ako't tinitigan siya ng masama. As in , masamang-masama.

"Alam mo ikaw! Gosh! Di kita kilala kuya! Ano  bang trip mo sa buhay?" Nakapameywang na ako dahil sa frustration ko.

Ganito  ba ang mga estudyante dito? Parang may mga tuyo sa utak? Ughh!

Nagtaas naman siya ng dalawang kamay  na animoy sumusuko na siya.

Tumalikod nalang ako't pumasok sa karenderia. Tuloy-tuloy ako sa counter saka umorder ng half-rice, sea foods at pakbet. Pagkatapos ay nagtanong ako ng password sa kanilag wi-fi.

Paupo na ako nang may kumalabit sa akin. Paglingon ko ay sumalubong sa akin si CAS-B girl. Oo, ito ang ipinangalan ko sa kanya. Di ko alam ang pangalan niya eh.

"Ate, doon  ka na sa table ko." paanyaya niya.

Kaya, bitbit ang order ay sinundan ko siya sa kaniyang  mesa.