A Shotgun Marriage [COMPLETED]

Chapter 20: Weird

Chapter 20: Weird

~*~

*Hazel's POV*

To say this day is weird is an understatement.

Not about me and my –eherm- pregnancy. But about Kuya, Lorryn and Clash. Hindi nila ako pinapayagan na:

1.) Manood ng tv.

2.) Lumabas ng naka-bikini. As if naman na lalabas ako na nakaganyan diba?

3.) Mag-twitter or kahit na anong social sites.

4.) Mag-mall nang mag-isa.

5.) Sagutin ang telepono ng mansion. Except kung naka-sched na may tumawag.

6.) Magreklamo.

"ano bang trip niyo ha?" sinamaan ko sila ng tingin. When I got out of my room earlier, they're in the sala and alam niyo yung parang may meeting na super serious, ganoon sila kanina and then they threw me all those weird sermons and don'ts.

"para rin naman sa'yo iyon eh." Sabi ni Kuya Roro.

Tumango lang si Clash. Wala kong planong kausapin siya, with what he did earlier? Tsk. Si Lorryn naman, tahimik lang siya sa tabi ko, though kasama siya sa mga nanenermon. I know...something's wrong. I don't know what happened to her, kanina pa siya ganiyan.

"basta 'di niyo ako babawalan na kumain ha." Sabi ko.

"lumamon ka kung gusto mo." Tumayo bigla si Clash at umakyat ng hagdan.

"anong problema noon." Bulong ko. Tsk... well, why bother? 'Di ba nga, wala akong paki sa kaniya? That maniyakis guy doesn't deserve my attention. "matutulog na muna ako." tumayo na ako at umakyat na din sa taas.

~*~

"ahmm... Hazel?"

Nilingon ko ang nagsalita, nasa harap na ako ng room ko at papasok na sana. "oh, Dirtbag."

"Hazel... can I talk to you?"

I can feel my brows knit together in confusion. "we're like... always talking with each other." Tatawa sana ako but I noticed her worried expression. She's about to cry.

~*~

"WHAT?!"

"he's... he is about t-to rape me..." umiiyak na si Lorryn sa akin.

"hey... hey... don't cry." Hinila ko siya at hinug. Pagkapasok namin kanina dito sa kwarto ko at sinimulan na niyang ikwento sa akin ang nangyari noong bago ako mahimatay nang dahil sa bolang nakatama sa ulo ko. Hinigpitan ko ang yakap sa kaniya. "I'm sorry. Dapat sinamahan kita..." hinimas ko yung likod niya. "tahan na, 'wag ka nang umiyak."

"p-pero..." bumitaw siya bigla. "someone saved me from that jerk." Apparently, that Mike aka steroid jerk had tried to molest her. Walang hiya siya. Makakatikim yung steroid jerk na iyon sa akin.

"save? Who someone?" tanong ko. Bibiyayaan ko talaga yang nagligtas kay Lorryn.

She smiled and shook her head. Eh? "pagkatapos niyang suntukin yung rapist na iyon, iniabot niya ito sa akin." She showed me a candy, not answering my question, she better have a good reason for that. "he told me that I will be always protected... He's familiar though." Itinago niya yung candy.

"familiar?" kinuha ko yung cookies sa sidetable and I nibbled some, suddenly feeling curious as to who this man is. I-set aside na muna natin ang tungkol sa steroid jerk na iyon.