Arendelle Academy: The Lost Sister Of Amber (ON-HOLD)

⚡Chapter 34⚡

Sofia

Namulat ako sa isang init na tumama sa 'king mukha. Nabanaagan ko agad ang matatayog na punong kahoy kaya napabalikwas ako.

Masakit ang aking ulo kaya hinilot ko ito ng marahan. I heaved a deep sigh  and roam my surroundings.

"Nasan ako?" Mahina kong sambit mula sa kawalan.

Napagtanto ko nalang na nandun parin pala ako tinayuan ko kanina. And it hits me something. Dali-dali kong tiningnan ang tip ng index finger.

"And its not a dream."
Yung everlasting friendship bond na kulay ginto ay naka tattoo sa akin. So that means Azuna truly exist as well as the Lascenia Paradise.

I remembered when she take an oath to The Tree of Pure Heart. When we carved our names in a Golden Tree in just a split of time. I don't know how to explain this, but I feel comfortable with her even though we just already met.

Tumayo ako mula sa aking pagkakaupo at pinagpag ang aking uniform. Naglakad na ako palabas, medyo malayo-layo rin pala ang aking nilakad bago makarating sa secret entrance ng Lascenia.

"Sofie, where have you been?" Agarang tanong sakin ni Danica nang makita nya ako. Puno ng pag-alala ang kanyang mukha kaya nangunot ang noo ko.

"Dun sa La---I mean dun s-sa La-land of Sofie. Tama dun ako nang galing. Hehehe." She just raised her eyebrow and crossed her arms. Okay? I got it.

"Alam mo bang kalat na kalat na ang ginawa mo sa kay Prince Rayden?" Naaalala ko na naman iyon kaya napayuko na lang ako. Oo, kasalanan ko kung bakit sya nag dedeliryo. Kasalanan ko kung bakit sya nakaratay sa kanyang higaan ngayon. At kasalanan ko kung bakit nagkagulo-gulo ang grupo ng Highly Mages ngayon.

"Alam ko!" Mahinang sagot ko sakanya at pinipigilan ang paghikbi.

"Don't worry, everything's gonna be okay!" She comforted me. She abruptly hugged me tightly thats why I cant help to shed a tears.

"Shhh! Quit crying!" She added.

"Its all my fault Danica. Im so idiot!" I said it in between of my sobs. She tap my back and release me from her arms.

"Maayos lang yan. Tiwala lang!" Aniya.

Napagdesisyunan naming umuwi nalang sa Dorm, and of course, I fully heared their rumors against me. I'm used to it, whats new. Even there's something happened or non, still they will talked about me. I just low down my head and continue to walk against the crowds of judgement.

As I reached my bed I lay down and released an ample of air out of my frustration. Tahimik na sinarado ni Danica ang aking kwarto and she mouthed get rest.

Tahimik kong pinagmasdan ang ceiling habang iniisip ang mga nangyayari sa akin sa loob ng isang araw. Di ko aakalain na hahantong sa ganitong sitwasyon ang aming pagsasamahan.

Sa loob ng ilang linggong pananatili ko rito sa Majestic World marami akong nadiskubre na kung minsa'y di mo aakalain na nag eexist sila.

Bumuntong hininga ako at tinitigan ng maigi ang aking tattoo. Ngumiti nalang ako ng bahagya. At least merong positive na nangyari sa akin ngayon. Tiningnan ko ang orasan sa gilid ng aking mesa.

"Alas-kwatro y media." Well too early to have my sleep. Napagdesisyunan kong tumayo at humayo papunta sa Azureth City. Tatanungin ko kung ano ang pweding ipang gamot mula sa Lily of Rhea.

Nagpalit ako ng damit at ipinusod ko ang aking buhok. I watch my reflection in the mirror and smile.

"Everythings gonna be okay!"

~*~

"Ale!" Tawag ko sa babaeng pinagbilihan ko ng Lily of Rhea kanina.

"Walang gamot sa sumpa ng pagkaing yun, maliban nalang sa gagawin mong paraan." Agaran nyang sambit kaya napakunot ang aking noo. How did she know my intention to her?

"Sa araw na ito ay ikaw lamang ang tanging bumili sa akin ng Lily of Rhea." Dagdag nya pa.

"Ano ho ang ibig nyong sabihin?" Tanong ko sakanya habang kinamot ko ang aking buhok. She smiled gently before she picked an apple.

"Kainin mo yan." Utos nya. I tried to decline her offer but shes too persuasive. And one thing, rejecting an offer especially a food is a wrong manner.

Tinanggap ko nalang ito at kumain. Nag-ala Snow White agad ang nasa isip ko. Wala pa namang mga dwarfs ngayun dito para paglamayan ako. Wala rin ako sa kakahuyan para ilibing habang nakapalibot sa akin ang mga bulaklak.

"Alam mo kasi ineng, ang Lily of Rhea ay isang tao dati na isinumpang maging pagkain ng isang napakalakas na mangkukulam sa buong mundo, si Melissa. Napakaganda ni Rhea, isang butihing bata sa mga taong mababait sakanya. Ngunit 'sing sama rin kung masama ang pakikitungo sakanya. Lahat ay nagustuhan sya maliban kay Melissa, ang dati nyang matalik na kaibigan. Sa sobrang inggit nya binigkas nya ang isang ipinagbabawal na salita. At isinumpa si Rhea. Ang sino man ang kakain nito ay magdedeliryo. At sa loob ng tatlong araw ay maaari nyang ikamatay kapag ang nakapagkain nito sakanya ay walang ginawang paraan para agapan ito." Mahaba nyang pagkukwento sa akin. Napaisip ako sakanyang mga sinabi.

"Kaya ineng, gumawa ka ng paraan kung gusto mong maisalba ang buhay nya. O'sya magliligpit na ako. Magdadapit hapon na kasi." Usal nya at nagsimula na syang mag ayos ng kanyang mga paninda.

"Sige po ale. Maraming salamat po sainyo. Mag-iingat po kayo sa pag-uwi." Nagpaalam narin ako sakanya at nagsimulang tahakin ang daanan pabalik sa Academy.

Okay alam ko na kung ano ang ibig nyang sabihin sa akin. Ako dapat ang gumawa ng lunas sa sakit ni Rayden. Pero ang tanong paano? Ano?

Gulong-gulo akong tinahak ang bawat madadaanang bahay pabalik sa Academy. Mag reresearch nalang kaya ako sa library. Pero pano ko ito maibibigay kay Rayden nang hindi nila alam?

I'm sure mag wewelga ang bunbunan ng Arianne na yun pag lalapit pa ako.  Hayyss! Ano nang gagawin ko?

"Mukang may nakalimutan ka ata ah?!" Isang pixie fairy ang lumabas mula sa kawalan.

"Azuna!"

"Don't worry I will help you!"

"Thanks!"

Now I know what to do. 😉

##