Papunta ako ngayon sa bahay nila Rob, kailangan naming mag-usap. Tahimik lang ako habang nagmamaneho, hindi na ako nagpadala pa sa driver namin at ako na lang mag-isa ang pupunta doon.
Kailangan naming mag-usap ni Rob dahil gusto kong malaman ang dahilan nya kung bakit hindi sya nagpakita sa akin ng ilang buwan at sa ilang buwan na iyon ay labis akong nangulili sa kanya, gabi-gabi akong umiiyak dahil sa pagkamiss ko sa kanya.
Kaya naman noong nakita ko sya sa mall ay gustong-gustong ko syang yakapin at halikan at tanongin kong bakit ngayon lang sya nagpakita, pero mas nanaig ang inis ko sa kanya, kaya imbes na gawin ko ang mga iyon ay sinungitan ko sya.
At tama lang yon sa kanya, umalis sya ng walang paalam tas babalik na parang walang nangyari. Hindi ko namalayan na nakarating na pala ako sa tapat ng bahay nila, pagkapark ko ng sasakyan ay bumaba na ako, agad naman akong pinapasok ng mga maids dahil kilala na nila ako kasi nong wala si Rob ay madalas ako dito sa bahay nila, nagbabakasakaling uuwi sya.
"Si Tita at Tito po, si Rob?" tanong ko sa isang maid na medyo may edad na.
"Ahh sina mam at sir po pumasok sa office, si sir Rob naman po nasa kwarto nya, kahapon pa po sya hindi lumalabas at hindi kumakain, nagaalala na nga po sila mam at sir at palagi pong lasing" biglang kumirot ang puso ko dahil sa sinabi nya.
"Ahh sige po, salamat" umalis na ang maid sa harapan ko at ako naman ay naglakad papuntang kwarto ni Rob.
Habang papalapit ako sa silid nya ay bumibilis ang tibok ng aking puso. Kinakabahan ako sa makikita ko at hindi ko alam kong bakit. Nandito na ako sa harap ng pinto ng silid ni Rob, unti-unti kong pinihit ang doorknob ng hindi ito naka lock ay agad kong binuksan ito.
At nagulat ako sa itsura ng kwarto, napakadaming nagkalat na basag na vase ang mga salamin ay nabasag gulo-gulo ang buong silid na parang dinaanan ng malakas na bagyo, inilibot ko ang aking paningin sa buong kwarto at naagaw ang atensyon ko sa lalaking nakaupo sa sahig habang nakasandal sa gilid ng kama nya at walang iba kundi si Rob iyon may hawak sya ng bote ng alak habang nakatingin sa kawalan. Lasing ba ito, nasabi ko sa isipan ko.
Nahabag ako ng makita ko ang itsura nya, kusot ang damit na suot nito. His hair looks uncombed and it looks so sticky. He also has days growing whiskers and he looks like a freaking mess.
Lumuhod ako sa harapan nito para magpantay ang mukha namin at hinaplos ko ang pisngi nito dahilan para bumaling ang atensyon nito sa akin. When our eyes met, his face darkened and his demeanor changed. He looks guarded and tense.
"What happened to you" nagaalalang tanong ko dito na wala syang imik at matiim na nakatitig sa akin.
"You look like shit, alam mo ba yon?" mahinahon kong sabi dito.
"Why do you care?" his voice was cold, it sent shivers down my spine.
"Anong ginagawa mo dito, shouldn't you be with that man on the mall?" his word stunned me for a moment. So hurtful.
"Rob-"
"Shut up" he shouted at me making me jumped in fright. When Rob saw my frighten face, his face softened and he look away.
"I'm sorry, you should go" sa pagakakataong iyon ay malumanay na ang boses nya, I felt like a truck hit my heart when I saw a tear fall down from his eyes.
"Rob, the man you saw in mall last day is just a good friend of mine nothing more, nothing less" may diin sa boses ko, tumingin sya sa akin muli.
"Ako nga dapat ang magalit sayo, kasi ilang buwan kang walang parandam sa akin, alam mo ba kong paano ako umiyak nong panahong wala ka, at alam mo ba kong gaano kasakit dito nong iwan mo ako ng walang paalam ha halos gabi-gabi akong umiiyak dahil sa pangungulila ko sayo, sinusubukan kong kontakin ka pero can not be reach ang phone mo, pumunta din ako sa office mo pero sabi ng secretary mo hindi ka daw pumapasok, palagi nga din ako dito sa bahay nyo nagbabakasakaling uuwi ka pero hindi, pati nong graduation ko na ineexpect kong baka pumunta ka pero hindi ka pumunta, alam mong napakasakit dito Rob sobrang sakit" tinuro ko ang puso ko at hindi ko na napigilan ang sunod-sunod na pagtulo ng aking mga luha.
"Palagi mo na lang akong iniiwan ng walang dahilan Rob, pero mas masakit ngayon dahil iniwan mo ako ng walang paalam" garalgal na ang boses ko dahil sa pagiyak ko, hindi ko na kaya, sobrang sakit kasi ehh. Hinawakan nya ang magkabilang pisngi ko at tinitigan ang aking mga mata.
"I'm sorry" pabulong na sabi nito, hindi sya bumibitaw sa pagtitig sa mga mata ko at ganon din ako sa kanya, unti-unti nyang nilalapit ang mukha nya sa akin and then I felt his lips on mine, he move his lips slowly. When the kiss end he slowly caressing my cheek.
"I have a reason kung bakit nagawa ko iyon Lea" nakatingin lang ako sa kanyang mga mata at matamang nakikinig.
"I'm sorry honey" again I saw a tear fall down on his eyes. Hinaplos ko din ang kanyang pisngi para mapunasan ang tumulong luha.
"I'll tell you all the reasons kung bakit hindi ako nakapapakita sa iyo" he hug me tight at ganon din ang ginawa ko. Gosh how I miss this man.
---------------------------
VOTE
and
COMMENT...
-Lea
BINABASA MO ANG
Forever Yours (Completed)
Fanfiction"Please Rob don't leave me please....." halos lumuhod at magmakaawa na ako para lang hindi ako iwan ng lalaking sobra sobra kong mahal. "Lea look hindi na kita mahal, hindi lang ako ang lalaki sa mundo na pwede mong mahalin marami pang iba dyan maka...
