Forever Yours (Completed)

Chapter 23:The Wedding

LEA POV

Sobrang kaba na ang aking nararamdaman habang nandito kami sa loob ng kotse. Ganito pala talaga ang nararamdaman ng ikakasal.

"Relax anak" hinawakan ni mommy ang kamay ko, napakabilis din ang tibok ng puso ko at nanlalamig ang mga palad ko.

"Kinakabahan po ako" sabi ko sa kanila, at bumaba na kami sa sasakyan. Ang mga mga flower girls at mga abay ay nagumpisa ng magmartya, sunod nito ay ang mga nonong at ninang. Ng nakamartya na ang mga ito ay isinara na nila ang pinto ng simbahan at umayos na din kami nina mommy at dadday.

Nang naayos na kami ay binuksan muli nila ang pinto at yon namang nagsimulang tumunog ang kanta.

In a while, in a word,
Every moment now returns.
For a while, seen or heard,
How each memory softly burns.
Facing you who brings me new tomorrows,
I thank God for yesterdays,
How they led me to this very hour,
How they led me to this place...

Unti-unti kaming naglakad papunta sa aisle. Parang nag i-slow mo ang paligid, and then I saw the man that I loved most standing in front of the aisle wearing a tuxedo with purple tie while crying because of happiness, napakagwapo nito. Napaka romantic ng buong paligid at may mga nagkalat na mga rose petals sa sahig patungo sa aisle. Ang motif ng kasal ay pink and purple na paburito kong kulay.

Every touch, every smile,
You have given me in care.
Keep in heart, always I'll,
Now be treasuring everywhere.
And if life should come to just one question,
Do I hold each moment true?
No trace of sadness,
Always with gladness...
'I DO...'

Nakatingin lang ako sa kanyang mga mata, tumutulo narin ang mga luha ko dahil sa saya na aking nararamdaman. This is it Rob, today is the start of our forever love and happiness together.

Now a song that speaks of now and ever,
Beckons me to someone new,
Unexpected, unexplored, unseen,
Filled with promise coming through.
In a while, in a word,
You and I forever change,
Love so clear, never blurred,
Has me feeling wondrous, strange,

Hindi kami bumibitaw sa tingin ng isa't-isa sa amin, parang kaming dalawa lang ang nandito. Ang kaninang kaba na aking nararamdaman kanina ay napalitan na ng sobrang saya at excitement.

And if life should come to just one question,
Do I face each moment true?
No trace of sadness, always with gladness,
'I DO...'

Nang malapit na kami sa aisle ay bumitaw muna ako sa titigan namin at inilibot ang aking paningin sa mga bisita namin. Nakita ko si Ray at Aliyah sa may kaliwang upuan, nginitian ko ang mga ito at nag thumbs up naman ang mga ito na nakangiti. Ang mga parents naman ni Rob ay nasa harapan. Nandito rin ang mga ibang kamag-anak at kaibigan namin ni Rob.

Never with sadness...
Always with gladness...
'I... DO...'

Nang matapos ang kanta ay yon namang pagdating namin sa harap ni Rob. Iniabot ni daddy ang kamay ko sa kanya at nagbless naman ito kay daddy at kay mommy na umiiyak. Yumakap din ako sa parents ni Rob, agad din silang bumalik sa kinaroroonan nila kanina.

"Ingatan mo ang anak namin ha?" sabi ni daddy kay Rob.

"I will po" inakay na ni daddy si mommy na umiiyak at tumabi sila sa tabi ng magulang ni Rob.

Nagmartya na kami ni Rob, habang nagmamartya kami ay tumutulo parin ang luha nito.

"I'm so happy honey" bulong nito sa akin.

"Me too honey, I'm very very happy" mangiyak-ngiyak ko ding sabi dito.

"I love you honey" napaka sarap sa pakiramdam na marinig ang mga katagang iyon mula sa kanya.

"I love you too" nakarating na kami sa harapan ng pari at agad nya itong inumpisahan ang seremonya.

Wala akong naintindihan sa sinabi ng pari dahil lutang ang aking puso at isipan dahil sa sobrang saya ko. Sa lahat ng pagsubok na aming dinanas ni Rob ay sa huli ay sa simbahan pa din ang tuloy namin.

Sobrang nagpapasalamat ako sa Dyos dahil ibinigay nya sa akin si Rob, ang lalaking pinakamamahal ko at mahal din ako. Tyaka lang ako nabalik sa realidad ng sasabihin na namin ang vows sa isa't-isa, nauna na si Rob na magbigay sa kanya.

"Lea honey, una pa lang kitang nakita ay alam kong nagkaroon ka kaagad ng puwang sa puso ko, kaya ginawa ko lahat para magkaroon din ako ng puwang sa puso mo at hindi nga ako nabigo. Sobrang saya ko nong panahong sabihin mo din sa akin na mahal mo din ako pero talaga ngang walang perpektong relasyon dahil bago tayo nakatungtung dito ay may mga pagsubok muna tayong naranasan at nagpapasalamat ako sa Dyos dahil lahat ng iyon ay nalagpasan natin and I promise that I will take care of you at sa mga magiging anak natin. Honey, I love you so much, more than the water I drink, more than the food I ate, and more than the air I breath, in short I love you more that my life. And I Robert Charles Chien take you Maria Lea Carmen Salonga as my wife and I promise to you that I will cherish and love you till the end of time" umiiyak sya habang sinusuot sa akin ang singsing at ganon din ako. Pagkasuot sa akin ng singsing ay ako naman ang nagbigay ng vow ko.

"Rob, even how many problems and challenges na dumating at darating pa sa buhay natin ay isa lang ang maipapangako ko, kasama mo akong haharapin ang mga ito at hindi ako mawawala sa tabi mo, dadamayan kita sa saya at maging sa kalungkotan. Mahal na mahal kita, at dahil sa sobrang pagmamahal ko sayo ay handa kong isuko ang lahat para sa iyo. And I Maria Lea Carmen Salonga take you Robert Charles Chien as my husband and I promise also to you that I will cherish and love you forever" isinuot ko na sa kanya ang singsing at agad nya akong niyakap.

"And now, I pronounce you husband and wife, you may now kiss the bride" at agad kong naramdaman ang labi nya sa akin. He kiss me passionately, agad na nagsitayuan ang mga audience at nagsipalakpakan at naghiyawan ang mga ito. Ng bumitaw kami sa halik namin ay agad nya akong niyakap ng mahigpit.

Humarap kami sa mga audience na sobrang lawak ang ngiti namin pareho.

Panay ang congratulate sa amin ng mga bisita, kabilaan at pinasasalamatan na lang namin sila.

---------------------------

Sorry ha, pangit ata, wala kasi akong alam sa mga kasal na yan ehh.

Next po epilogue na at bawal sa mga bata. Spg po kasi.

---------------------------
VOTE

and

COMMENT...

-Lea