Olimbera/14☆

18.3K 983 39
                                    

Merhabaaaa :) yeni bölüm geldi. Bugün yazdım. Israrlara dayanamayıp yazdım ve açıkçası ben de devamını yazmak istedim çünkü güzel bir yerde bitmişti.

Demişsiniz ki; düşünüp mü yazıyorsun? Bu soruya mesajdan cevap veremedim, şimdi vereyim. Hayır düşünerek değil elime alınca aklıma geleni yazıyorum. Bukadar :)

Okuyan herkes vote atarsa çok sevinirim. Sizi seviyorum 💜 umarım beğenirsiniz.

Gözyaşlarım yüzümü yıkarken yavaş yavaş da yorulmaya başlıyorum. Kaç saattir yürüdüğümü veya nekadar yürüdüğümü hiç bilmiyorum. Tek bildiğim evden koşarak çıktıktan sonra etrafıma bakmadan sadece yürüdüğüm.

Adımlarım artık yavaslarken bebeklerim beni zorlamaya çoktan başlamıştı. Gördüğüm boş bir banka kurtarıcı gözüyle bakıp hemen oturdum. Karşımdan geçen insanlara bakarken ağlayan bir kadın gördüğümde içim parçalandı. Acaba ne derdi vardı?

Sen önce kendine bak Azra! Daha acınası durumdasın!

Diyen iç sesimle beraber daha yeni duran Gözyaşlarım tekrar akmaya başladı. Neden üzülüyorum ki bukadar onun beni sevmediğini zaten biliyordum. Eninde sonunda böyle bir şey yaşayacaktım zaten. Ama ben yinede sevmese bile bana sadık olur sanmıştım. Çok yanılmışım.

Keşke aşık olduysa söyleseydi. Zaten yolunda durmazdım ki. Okadar mı aşağılık göründüm gözüne. Bukadar mı tanımadı beni. Anlayamıyorum.

Acaba sevdiği kadın nasıl biri? Ne kadar şanslı benim hayalini kurduğum şeylerin gerçeğini yaşayacak. Benim daha ağzından 'seni seviyorum' cümlesini duymadığım adam ona 'sana aşığım' diyecek.

Aklıma gelen şeyle vücudumdaki bütün kan çekildi. Demek bebeklerimi o kadın yüzünden istemedi. Alan gözyaşlarıma inat elimi karnıma koyup gülümsedim.

"Korkmayın gerekirse çekip gideriz buralardan." Dedim. Annelerini hissetmeleri gerekiyordu. Benim onları her ne olursa olsun bırakmayacağımı bilmeleri gerekiyordu.

Kimse bizi ayıramaz. Bu kişi Bulut bile olsa. Oysa ben son zamanlarda cidden bebekleri istiyor sanmıştım. Gerçekten onları seviyor sanmıştım. Ne kadar salakmışsın Azra.!

Kendime kızdım defalarca. Nasıl o adama inandım. Bukadar mı aşık oldum da gerçekten yapmak istediği şeyi anlamadım. Bu bebekleri benden sadece kara toprak alabilirdi...

Saatlerdir çalan telefonuma bakma kararı alıp elimi çantama attım. 76 tane cevapsız arama vardı. 13 tane mesaj.

Gönderen: Hilal

'Azra nerdesin?' (09.21)

'Kuzum bişey mi oldu?' (10.34)

'Azra korkuyorum ya! Nerdesin kızım açsana şu telefonu!!!' (11.23)

'Azra ne oluyor Bulut eve gelip evi alt üst etti!' (12.43)

OLİMBERA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin