Babamın Kampı - Ölü Çocuk |Final|

25. CASUS

Bölüm şarkısı: Ariana Grande - One Last Time

                             》》》》》》ÖNCEKİ BÖLÜMDEN 《《《《《《《
"Yöneticinin Kızı."dedi gözlerime bakmayarak.

Kulaklarımı dolduran o iki kelimelik sıfat tamlaması kalbime birden cpsancı ve nefesimde körüklenmeye yol açarken kısa bir süre sonra tuttuğum kolunu bıraktım.  Bir adım geriye atıp derin bir nefes eşliğin de korkuyla,
"Ne?"derken o baktığı noktaya bakmaya devam ederek elini karşıya uzattı.

Gözlerimi kafamla birlikte yavaş yavaş ağır ağır sola çevirirkenonun söylediklerine halen bir mâna çıkaramıyordum. Kafamı tam açı çevirmemle birlikte kampın tam ortasına dikilmiş olan bir kaç tane pankart tabelalar ve pankartlar olduğunu görüyordum. Her bir pankartın üzerinde bir itiraf yazıyor ve aşırı derece de büyük bir ifşayı ortaya koyuyordu. Kalbim çıkacak gibi hızlı hareket ederken nefesim yutağımda totulaniyir ve yutamıyordum. O pankartlarda yazabilecek tek kelimelik adım bir çuval incirk berbat edebilirdi.
"The Manager's Daughter"
   
                                                   ♧ ♧ ♧ ♧ ♧ ♧ ♧ ♧ ♧ ♧ ♧

Ruhlar bazen gökyüzüne bir paraşüt kadar yakından bazen de, bir karınca gibi geriden şahit oluyordu. Gece, herşeyin karanlığa ait olduğu anda ruhlar bedenlerden soyutlanıyor ve olmaması gereken yerlere yani ulaşamadıkları lakin gitmek için can attıkları yerlere gidiyordu. Kapanan göz kapakları ve duraksayan beyin bunu hiç bir şekilde hissetmeyip aldırmazken, sol tarafta ki o minicik şey bunu çok önemsiyor ve o an salgılanan mutluluk hormonuyla kendisine güç verebilecek şekilde günlerce kendini avutuyordu. Dakikalarca düşündüğü yerleri hissediyor, saniyelerce görmek istediği insanların gözlerine bakıyordu.

Çoğu zaman dudaklarından çıkaramadıkları o bir kaç kelimeyi bile ruhları bedenlerini terk ettikleri zaman hissediyor dillendiriyorlardı. Konuşmaya cesaret edemedikleri her anı bilinç altlarına gömüp beyinlerinden izinsiz firar ederek ruhlarına o tutkuyu hissettiriyor anı yaşıyorlardı.

Hayattan zevk almak bazen bir rüya kadar basitleşiyorken, mutsuz olmakta elinde ki bir külah dondurmanın yere düştüğünde verdiği his gibi küçük bir hataydı. Birden bire çok ucuz ve basit bir şey tüm morallerinizi alt üst edebiliyor ve sizi bedeninizle birlikte ruhsal çöküşe davet ediyordu. Ruhunuz çöküşe girerken artık o çok fena halde mutlu olduğu rüyalardan uzaklaşıp metrelerce hatta kilometrelerce aşağıya toprak altına girerek istifa dilekçesini kaleme alıyordu. Dilekçenin son cümlelerinden,
"Artık geceler boyu özgürleşemeyeceğimden ötürü görevimden ayrılmayı arz ederim."yazıyordu.

Ruhumun üzerine atılan bir kaç kürek toprağı kaldırmak için son günlerde mantığım ve bedenimle oldukça büyük stratejiler geliştiriken düşüncelerimin bulanıklaştığını ve bundan dolayı da bazı şeyleri artık hissedemeyecek kadar soğukkanlı olmam gerektiğini fark ediyordum. Alnımdan ve göğüs kafesimden boncuk boncuk oluşan nemli ter damlalarını elimin avuç içimle silip tişörtüme bulaştırırken bizzat kendimden bile tiksiniyordum.

Gecenin bir körü sırılsıklam terden uyanıp rüyalar aleminde dedeme rastlayan bir dengesiz olarak kendimi fena halde suçlu hissediyordum. Ben rüyalara ve ruhlara inanan bir insan olarak son günlerde dedemi aramamam ve sesini duymamam nedeniyle onun ruhunun benim rüyalarımın oyuncusu olduğunu düşünüyordum. Onu özlediğim ve hatta onun da beni düşündüğü için bilinç altında olan küçük bir ben onun ruhunu rahatsız ederek rüyalarda benimkilerle buluşmasını sağlıyordum.

Yatağın kenarına komedinin üzerine yarı katlar vaziyette koyduğum ceketimi terden ötürü sırılsıklam tişörtümün üzerine geçirdim. Ceketin hafif ağırlığıyla üzerime iyice yapışıp oturan tişörtü üzerimden çekistirip ayağa kalktım. Sessiz adımlarla ayakkabılarımı bulup ayaklarıma geçirirken ağızımdan verdiğim serinletici uzun nefesleri tişörtümün içerisine dogru üfleyerek az da olsa serinlemeye çalışıyordum. Nemli ve körüklü olarak baskın havanın etkisiyle verdiğim nefesinin dahi hava da tamamen kaybolup yok olduğunu hissediyordum.