Mesaj Güney'dendi. Olmadı annemi ikna edemedim. Sensiz bir hayattansa ölmeyi tercih ederim. Elveda Maria'm...
Mesajı okuduktan sonra bağırarak ağlıyordum. "Güney!!!"
Kızlar panikle elimden telefonu aldılar. Eylül arayıp Serkan'a haber verirken kızlar taksi çağırmıştı. Güney'in evine geldiğimizde hızla taksiden inip evde olması için dualar ederek kapıyı çaldım.
Kapıyı annesi açmıştı. "Güney nerede?!" diye bağırdım.
"Ne oluyor ya!!"
"Güney nerde dedim!!!"
"Odasında!! Bana bak evime bu şekilde gelemezsin...."
Arkamdan söylenmesini dinlemeden koşarak üst kata çıktım. Güney'in odasının hangisi olduğunu bilmediğim için tüm odalara hızlıca baktım. En sondaki odanın kapısını açtığımda olduğum yerde kaldım.
Güney başına silah dayamış ağlıyordu.
"Güney..."
"Songül yaklaşma..."
"Güney aşkım yapma bırak şu silahı." diyerek bir adım attım.
Başını iki yana salladı. "Bırakamam."
Güney'in annesi ve bizimkiler de gelmişti.
Meral:"Oha! Güney ne yapıyorsun?!"
Serkan:"Kardeşim yapma. Bırak silahı konuşalım."
Güney:"Songül olmadan yaşayamam ben."
Ağlayarak bir adım daha attım. "Güney lütfen..."
Güney:"Songül engel olmaya çalışma. Sensiz yapamam ben."
"Ben hep yanımdayım.."
Annesinin gözüne baktım. Bir şey söylemesini bekliyordum.
Selin Hanım:"Güney saçmalamayı kes!! Bir kız için hayatını mahvettiğine değer mi?!."
Meral:"Ya oğlunuz intihar edecek siz ne diyorsunuz?!!"
"Aşkım hadi bırak silahı lütfen."
Başını iki yana salladı ağlayarak. Güney'in tetiğe parmağını koyduğunu görünce koşup elini tuttum.
Güney:"Songül bırak!"
Güney silahı bırakmıyordu. Silahı elime almaya çalışıyordum. Ne yazık ki silah patlamıştı.!
Güney'den
Songül vurulmuş kollarımda yatıyordu.
"Songül aç gözlerini!!"
Yok!! Açmıyordu gözlerini! Saçlarını yüzünü okşadım. "Aşkım hadi aç gözünü.! Beni bırakamazsın Songül!"
Bizimkiler ambulans çağırmıştı. Songül'le ambulansa ben de bindim. Hastaneye gider gitmez Songül'ü ameliyata aldılar.
Serkan'a sarıldım. "Ya ona bir şey olursa.? Ben Songül'süz yaşayamam Serkan."
Serkan:"Bir şey olmayacak kardeşim..."
Kızlar da birbirine sarılmış ağlıyordu.
Serkan:"Kızlar Songül'ün ne kadar güçlü olduğunu biliyorsunuz. Ağlamayın siz de güçlü olun."
O sırada Toprak Hoca ve Feride Hanım geldi
Feride Hanım koşup kızlara sarıldı. "Durumu nasıl?"
Serkan:"Ameliyata aldılar."
Toprak Hoca:"Nasıl oldu bu?"
"Benim yüzümden.!!" Ağlamaya başladım. "Aptal kafam!! Yanıma yaklaşmasına engel olacaktım.!"
