Meral haklıydı. Annesi istemese de sonuçta Güney beni seviyordu. Ama annesiyle benim yüzümden arasının bozulmasını istemiyordum. Çok kararsızdım.
*****
Sabah Güney aradı. "Aşkım günaydın."
"Günaydın."
"Serkan'la birlikte çıkcam ben de. Bir şeyler yaparız."
"Güney... benimle zaman geçirmek zorunda değilsin. Eve git annenle konuş istersen."
"Songül ben senin yanında mutluyum. Hadi hazırlan biz çıkıyoruz."
"İyi tamam."
Telefonu kapattığımda Meral:"Ya kızım niye annene git diyorsun. Bırak gitmesin.. çocuk seni seçti işte!" diye söylendi.
"İyi de benim yüzümden annesiyle arasının bozulmasını istemiyorum."
Meral:"Boşver canısı biraz da kendi mutluluğunu düşün. Kalk hazırlan."
Hızlıca giyindim ve kızlarla çıktık. Güney ve Serkan Eylül'le birlikte dışardaydı.
Kader:"Eylül sen de mi burdaydın?"
Eylül:"Serkan'la Güney beni de aldı geçerken."
Güney:"Hadi geçin arabaya."
Okula gelmiştik. "İyi dersler kızlar."
Meral:"Ne iyi dersi Songül ya! Bi bitseydi şu okul."
Eylül:"Hadi iyi eğlenceler size. :)"
"Sağol.."
Bizimkilerde ayrılınca "Nereye gidiyoruz?" diye sordum.
Güney:"Kahvaltı yaptın mı?"
"Yok.. sen aradığımda yeni kalkmıştım."
"O zaman önce kahvaltı yapalım. Sonra da bir yere götüreceğim seni."
"Nereye?"
"Gidince öğrenirsin."
Kahvaltımızı yaptıktan sonra hastaneye gelmiştik.
"Burada ne yapacağız Güney?"
Bir odaya girdi. İçerde kanser hastası çocuklar vardı. Güney kulağıma fısıldadı. "Kararında yardımcı olur diye düşündüm."
Çocuklar koşup Güney'e sarıldı. Güney ikisini kucağına alıp diğerlerinin yanına gitti. Hepsine tek tek sarılıp ilgileniyordu. Gülümseyerek onları izledim.
O sırada küçük bir çocuk "Abla sen de gelsene." diyerek elimden tuttu.
Ben de yanlarına gidip oturdum. Küçük bir kız Güney'e kitap uzattı. "Bunu okur musun?"
Güney gülerek kızı kucağına aldı. "Tabi okurum küçük hanım."
Başka bir kız da "ben de!" diye zıplıyordu. Güney gülerek onu da öbür dizine aldı.
Diğer çocuklar da etrafımızda halka oluşturup oturdu ve Güney taklitler yaparak masal okumaya başladı. Çocukların mutluluğu gözlerinden okunuyordu.
Güney'in çok iyi bir baba olabileceğini düşündüm. Hiç tanımadığı çocuklara bile bu kadar ilgiliyse kim bilir kendi çocuklarıyla nasıl ilgilendirdi.
"Her zaman bizi ziyarete gelecek misiniz?" sorusuyla bu düşüncelerden çıktım. 7 yaşlarında bir çocuk bana bakıyordu.
"Geliriz tabi.. çok sevdik biz sizi." diyerek çocuğa sarıldım.
Çocuk Güneye döndü. "Abi sevgilin mi bu abla?"
Güney gülerek başını salladı. "Güzel mi?"
