Stereo Hearts [BOOK 1] *Self-Published|Out of Stock*

CHAPTER 4

CHAPTER 4

 

 

Yes, I lied about that name part. My Oppa told me na bawal akong makipagkilala sa mga Hapones. Guy or gal. Old or young. Half or pure.

“What a nice name.” Sabi niya sa akin habang nakangiti. I just smiled back. A fake one.

“So.. how old are you?” Tanong niya.

“Seventeen. You?”

“Eighteen. Cool ha! So, kalian balik mo ng Pinas?”

“I dunno.” Don’t talk to strangers.

“RENZ!! Andito ka lang pala kanina ka pa naming hinahanap. Di ka nagsasabi na gutom ka pala. Pati kami gutom.”

“Anong kami ka jan?! Hoy Saki! Wag mo nga akong idamay sa katakawan mo.”

“Ayan nanaman kayo. Parang aso’t pusa. Kumain na lang kayo.”

“Ano bang meron?” Tinignan na lang nila Kuya kung anong meron at nakisalo sa amin.

“Buti na lang may Takoyaki dito. Ang tagal ko ng hindi nakakakain nito! Nomnom~ Itadakimasu!” Sabi ni Kuya. Teka!? Anong meron?! Dafuq just happened!?

“Ahh. Mga Kuya, siya nga pala.. Si... What d’ye want me to call you? Laurence? Or Katsuhiro?” I asked Laurence or Katsuhiro. Whatever.

“Man you’re a Japanese? Cool! So, wait... you’re a Filipino. Kasi tinagalog ka nitong si Renz.” Kuya.. CAN’T YOU SEE! CAN’T YOU FEEL!! HE’S A JAPANESE AND YOU TOLD ME NOT TO TALK TO JAPANESE OR ANYTHING ABOUT JAPANESE STUFFS THEN YOU SUDDENLY KEEP TALKING ABOUT JAPANESE?! Dafuq!

“Yes. Half Japanese and Half Filipino. Nice to meet you. Ako nga pala si Laurence. Number 3.” Biglang nabilaukan si Kuya Kevin. Nu ba yan, narinig lang ang numero ng idolo niya. Tss.